Monster After 8 a.m. #yoonmin #taekook

🩸1🩸

Nastał kolejny słoneczny dzień w Redwilde. Od około godziny mieszkańcy miasta przygotowywali się do pracy, szkół czy uczelni, aby równo o ósmej opuścić swoje domy i zacząć kolejny pracowity dzień. Od niedawna zaczął się rok szkolny, co można było dostrzec gołym okiem patrząc na zaludnione przez uczniów ulice. Niedługo później miał zacząć się rok akademicki, toteż studenci z całego miasta przeprowadzali się do akademików.
Redwilde było dość małym miastem położonym blisko olbrzymiego lasu rozpościerającego się przez kilkanaście hektarów. Zamieszkiwały go dzikie zwierzęta i może o tym powiem później.
Miasteczko mimo, iż niezbyt wielkie pod względem powierzchni jak i liczby ludności, szczyciło się zabytkową podstawówką, szkołą średnią, a nawet uniwersytetem z kilkoma niecodziennymi kierunkami. Park Jimin i Kim Taehyung to dwójka przyjaciół, która właśnie w tej sprawie przebywała w mieście. W prawdzie Kim mieszkał w tym miejscu od dziecka, a Jimin wprowadził się na początku czwartej klasy szkoły średniej, ale osiadł tutaj na stałe i od tamtej pory się stąd nie ruszał. Jako, że dopiero rozpoczynał się rok akademicki musieli przenieść się do akademiku na drugi koniec Redwilde, bo właśnie tam prosperowała potężna uczelnia.

Pomimo, że miasto wydawało się rozwijać i zmieniać na bardziej nowoczesne, niektóre budynki, na przykład ten uniwersytet, jak i inne szkoły, czy ratusz były bardzo stare. Zachowane oczywiście w jak najlepszym stanie, aczkolwiek bardzo wyróżniały się na tle nowoczesnej architektury. Czerwone cegły z ciemnymi już lekko brudnymi zdobieniami odznaczały się na tle ciemnego lasu.

Właśnie las. Był on ogromny. Połowa miasteczka była w niego wczepiona. Najbardziej w głąb znajdowała się właśnie uczelnia. Ale, co jest nie tak z lasem? Albo raczej co w nim żyje? Otóż już śpieszę z wyjaśnieniem. Bardzo dawno temu przodkowie przodków innych przodków ustalili pewne zasady panujące do dnia dzisiejszego. Ponieważ odkryli, jak bardzo las jest niebezpieczny i jakie zagrożenie w nim czyha postanowili ograniczyć jak najbardziej starty w ludziach. Bo tak, żywe istoty czyhające w cieniu drzew pojawiały się i w miasteczku, gdzie zabijali niewinnych ludzi. Kiedy miarka się przebrała postanowiono działać. Dlatego też ustanowiono godzine policyjną, a raczej całkowity zakaz opuszczania czterech ścian domostwa. Od godziny dwudziestej wieczorem do ósmej rano nikt nie mógł opuszczać domu, ani otwierać nikomu drzwi. Wtedy swój czas w mieście miały istoty z lasu. Oczywiście było kilku śmiałków, którym znudziło się spokojne życie i wyszli w nocy z domu. Ich los był dość przykry.

- Właśnie, co się z nimi stało? - zapytał Jimin podnosząc wzrok znad starej księgi. Jako nowy student działu historii starożytnej i kulturoznawstwa chciał wiedzieć coś na początek. Najlepiej zacząć od bliskiej okolicy. Naprzeciw niego Taehyung skończył pić herbatę z papierowego kuba z logiem kawiarni, w której właśnie przesiadywali.

- Wydaje mi się, że już nie wrócili. Bo wiesz zostali zabrani do lasu. A jeśli kogoś znaleźli to był rozszarpany.

- Jakie zwierzę mogło to zrobić?

- Nie wiem i nie chce się dowiedzieć.

- Nie korciło cię żeby zapytać łowców co to dokładnie jest? - zapytał Park. Od zawsze był ciekawy świata, a od momentu, gdy się przeprowadził do Redwilde zasady panujące w tym mieście nie dawały mu spokoju.

Łowcy albo myśliwi to była swego rodzaju policja. To właśnie oni poszukiwali zaginionych i pilnowali porządku na ulicach podczaszy nocy. Ponoć udało im się zabić kilka agresywnych zwierząt. Niestety jeśli znajdowali jakiegoś cywila, nigdy nie był żywy.

- A z jakiej racji mieliby mi to powiedzieć?

- Nie chciałbyś być łowcą?

- Wiesz Jimin nie będę cie kłamał, ale za skarby świata nie. Nikt nie wie co to, wiadome jedynie, że jest bardzo niebezpieczne i rzuca się na ludzi, po czym zabiera ich do swojej nory. Łowca łowcą, ale nadal pasuje mi moje wyrko i nauka na studia. - Kim był z kolei lekkim przeciwieństwem swojego przyjaciela. Wiadomo łączyły ich niektóre zainteresowania, ale to on wolał nie rzucać się na głęboką wodę, a przypatrywać się czemuś z ukrycia.