D-3 |Jungkook|

15

Okunma sayısı artmasına rağmen neden yorum ve vote yok?

3 hafta sonra...

"Sınavlar bugün bitti. Çok tempoluydu cidden. Sağlam bi kafa tatiline ihtiyacımız var gibi hissediyorum."

Haru'nun neşesine karşılık veremesem de kafamı aşağı yukarı salladım. 3 hafta olmuştu. Tamı tamına 3 hafta. O günden sonra Jungkook'tan haber alamamıştım. Namjoon ve Yoongi okula gelip gidiyordu ama onlardan da bir şey öğrenememiştim. Bu süreçte Yoongi ve Haru artık tamamen sevgili olmuşlardı. Bu vesileyle Namjoon ve Yoongi de bizimle takılıyordu. 

Araya sınav haftası girmiş bugün de bitmişti. Kendimi bu süreçte tamamen derslerime verdim. Sınavlarım güzel geçmişti. 

"Hadi bir yerlere gidelim. Hava bugün çok güzel."

Jimin'in sesiyle yerdeki bakışlarımı kaldırdım. Tek isteğim eve gitmekti.

"Süper olur, baya sıkıldım bu sınav haftasından."

"E hadiyin o zaman. Yolda karar veririz nereye gideceğimize."

Herkes hareketlenirken ben olduğum yerde kaldım. İstemiyordum. Sadece eve gidip yatağıma girmek istiyordum. Belki kitap okurdum, belki müzik dinlerdim.

"Minseo hadi, neden duruyorsun orada?"

"Ben gelmek istemiyorum Jimin, siz gidin. Direk eve geçerim ben."

Diğerleri ilerlerken Jimin onlara bakmış ardından yanma gelmişti.

"Minseo yapma böyle güzelim. 3 hafta oldu ve sen 3 haftadır odandan çıkmıyorsun neredeyse. Böyle nereye kadar gidecek?"

Bir yere kadar gitmesine gerek yoktu ki. Amacım böyle yaparak bir sonuca varmak değildi. Sadece istemiyordum işte, neyi anlamıyorlardı?

"İstemiyorum Jimin-shii. Siz eğlencenize bakın, ben evde olacağım."

Yanından ayrılacağım sırada bileğimden tutmasıyla yerimden kıpırdayamadım. Sinir kat sayım git gide artıyordu.

"Minseo 3 haf-"

"YA YETER!"

Birden bağırmamla bahçedeki birkaç göz bize dönmüştü. Jimin ise irkilmiş ama hala kolumu bırakmamıştı. Sertçe kolumu elinden kurtardım.

"YETER YETER, 3 HAFTA DİYİP DURUYORSUN YETER! İSTEMİYORUM DİYORUM NESİNİ ANLAMIYORSUNUZ? RAHAT BIRAKIN BENİ, NE HALİNİZ VARSA GÖRÜN."

Gözlerim dolarken Jimin'in de gözlerinde yaşlar biriktiğini fark ettim. Onu bu sefer kırmıştım işte. Benim için uğraştığını biliyordum, şu an haksızdım onu da biliyordum ama yapamıyordum. Onu düşünmeden 1 saniyem bile geçmezken normal bir şekilde devam edemiyordum. 

Gözümden bir damla yaş asfaltla buluşurken az ilerde bizimkilerin de gözlerinin bizim üzerimizde olduğunu gördüm. Hiçbirine takılmayıp omzumdan kayan çantamı toparladığım gibi oradan ayrıldım. 

Onu düşünmeden bir an bile geçiremiyordum. Ne ara bu hale gelmiştim ben? Ne ara bu denli bağlanmıştım ona? Hepsi kafamda cevapsız birer soru olarak kalmaktan öteye geçemiyordu.

Napıyordu mesela şuan? Neredeydi? Mutlu muydu? Acaba benim onu düşündüğüm kadar düşünüyor muydu beni? Tabii ki düşünmüyordu. Jimin ne demişti 'seni gerçekten seviyorsa ve pişmansa 1 haftaya döner..' . Koskoca 3 hafta geçmişti ve hala yoktu. Ne bekliyordum ki? Beni kendi babam bile sevmezken bir başkasının sevmesini mi?

"Minseo dur!"

Tek tük insanın olduğu sokakta arkamdan seslenilmesiyle durdum. 

"Ne istiyorsun Jihan? Seninle uğraşacak halim yok."