Mahalle Abisi [b×b]

2

Eve geldiğimde abim bana bakarak :

"Ulan Ceyhun, Mustafanın evini taşlamışlar."

Ya bu haber neden çabuk yayılıyordu?

"Ya evet abi duydum, çok üzüldüm."

"Mustafayı çağırdım bize, gelir birazdan" .

"Tamam ab- Bir dakika, ne dedin abi sen? Neden çağırdın ki?"

"Ya gelecek konuşacağız, hep geliyor ya zaten oğlum ne bu telaşın?"

"Abi benim ödevim var rahatsız etmeyin, yapamazsam hoca beni döver."

"Tamam hadi kaybol Ceyhun."

Koşarak odama gittim. Planım odamdan asla çıkmamaktı. Çıkarsam ve beni görürse hatırlayabilirdi.

Ya ben adamı iyice mal yerine koymuştum. Keşke o da gelip bana koys-

Konumuz bu değil. Ödev demiştim ama şuan aşırı derecede uykum gelmişti. Sorunlarımdan uyku ile kaçmayı severdim.

Hemen yatağıma kıvrıldım ve Mustafa evden gidene kadar uyanmamaya dua ederek uykuya daldım.
.
.
.

Mustafa'dan:

"Ee kimdi görmedin mi yüzünü falan oğlum. Alalım aşağıya."

"Tam hatırlamıyorum Okan. O sinirle yüzü pek aklımda değil. Ama görsem hatıralarım. Hele bir çıksın karşıma piç, göstereceğim ben ona. Dinçer'in adamı mıdır nedir, konuştururum ben onu."

"Abi Dinçer'in adamıysa napıcaksın?"

"Abisine selam söylettiricem Okan. İlk ebesine sonra abisine. Ne lan bu böyle! Ya başkasına gelseydi o?"

" Haklısın abi."

"Ben bir tuvalete gitmezsem duramayacağım Okan."

"Abi detayına başlatma, senin evin zaten burası yürü git."

Okan da telefonla konuşmak için balkona çıkmıştı.

.

İşimi bitirip ellerimi yıkadım ve tam döneceğim sırada birisine çarptım.

"Ah kafam, çok acıdı lan! Bu duvarın burda işi ne" , diye carlayıp duruyordu karşımdaki.

Kafasını tutarak gözlerini gözlerime getirdi. Çatık olan kaşları beni görünce düzelmeye başlamıştı. Gözleri ise kocaman açılıyordu.

"Anaa, harbiden taşmış."

"Yavaş ol Ceyhun."

Bir anda sanki biri tarafından çimzirilmiş gibi hareket etmeye başladı.

"Oğlum noluyor lan?"

Arkama geçip beni sırtımdan ittirmeye başlamıştı.

"Yok bir şey Mustafa çık hadi çık işin bittiyse."

Arkadan ittirmelerine bir şey diyemeden kapıdan çıkarmıştı beni. Çıktığımda arkamı döndüm yüzüne 1,2 saniye yüzüne bakmıştım. Çocuk bana bir yerden tanıdık geliyordu.

Çok geçmeden kapıyı yüzüme kapattı ve söylenmeye başladı.

O kadar sessiz konuşuyordu ki zor duyuyordum.

"Oğlum birde yakalanacaktın lan, adam bir öğrense kırdığımı, kafamı kırar valla..."

Sesi gittikçe azalmıştı. Bir anda camım kırıldığında dışarıdaki çocuğu hatırladım. Yüzü Ceyhun'a çok benziyordu.

İşte o zaman anlamıştım. O Ceyhundu.

Onun burnundan bunu fitil fitil getirecektim.