Mahalle Abisi [b×b]

6

Mustafa'dan

Okan bize gelmişti. Geçen gün Timur'a yapılanları ona da anlatmıştım. Çevredeki arkadaşım dediğim herkes bu itin sorununun ne olduğunu düşünmeye başlamıştı Timur'dan dolayı.

Okan ile konuşurken kapı çaldı. Kapıyı açtığımda karşımda Ceyhun'u gördüm.

Kısa süreli, gerçi ne kadar kısa tartışılır, bir bakışma süresinin ardından Ceyhun:

- Şey, içeriye geçmeyeyim diye mi bekliyorsun?

- Ha şey, pardon. Geç abin de içeride zaten.

- Aynen ya biliyorum, o çağırdı zaten beni.

İçeriye geçtiğimizde Okan Ceyhun'u gördüğünde konuşmaya başladı :

- Noldu oğlum? Abi beni de çağır bende gelicem Mustafalara dedin dedin geldin. Ne bu isteğin?

Hah. Yani zorla kendini buraya mı getirtmişti?

Bir elimi çeneme koyup onu hafif sırıtarak izlemeye başladım. Ceyhun yüzündeki acıklı gülümsemesi ile bana yavaş yavaş döndü.

- haha. Abim işte. Okanım benim. Canım. Abim.

Kesinlikle bu çocukta büyük tuhaflıklar vardı.

Geçip oturduk. Ceyhunun yanında Dinçer'i konuşamayacağımız malumdu.

O sırada tekrar kapı çaldı. Bu ev yakında yol geçen hanına dönecek gibi hissettim.

Kapıyı açtığımda adı sanırsam Turgut olan çocuğu gördüm. Ceyhun'un kankası olan Turgut.

- Merhaba Mustafa abicim, saygılar. Ceyhun burdaymış beni çağırdı bende geldim. Gerçi kokusundan takip ettim mal yine buraya gelmiş, diyip içeriye geçmeye başladı.

Lan tanımadığım çocuğun evimde ne işi var?

Ben yolu göstermeden gitti Ceyhun'un yanına oturdu. Kapıyı kapatıp bende onların yanına dönerken Okan :

- Sen neden geldin Turgut?

- Neden gelicem abi, benim eküri burda. Takip ettim onu.

Ceyhun ona değişik bakışlar ile bakarak :

- Sapık mısın lan sen, diye sordu. Gereksiz bir soru gibiydi.

Ama o anki yüz ifadesi görülmeye değerdi. Nedense bu çocuk konuşmadan bile yüzü ile beni eğlendirebiliyordu.

Benim ona güldüğümü görünce bana bakakaldı. Onun karşı koltuğunda oturuyordum. Ve Turgut'un yanından kalkıp benim yanima gelip oturdu.

- Mustafam, dediğinde şöyle bir kalmıştım.

Ben bu çocuğun ağzını abiye alıştıramayacaktım galiba.

O da dediği şeyi anlayıp hemen düzeltti :

- Mustafam abim

- Mustafam abim ne çocuk? Ne dengesiz bir bağdaştırma bu?

- E niye Mustafa-