The Day We Met

78

"Maayos na pakiramdam mo? Bakit ka nakabihis?" Si Shia na natataranta parin ang boses.

Hindi na siya nakatulog simula ng makauwi siya at nalamang may lagnat ako kagabi. Mas nag-aalala talaga siya kesa kay mom.

"Papasok ako." Ako sa mahinang boses at pinipilit bumangon sa kama.

"Huh? Akala ko ba masama pakiramdam mo? Bakit ka papasok?"

Agad akong napakamot sa ulo at napapikit.

"Shia‚ I told you‚ meron akong bagong project na na-offer sa akin. First day ngayon ng shoot‚ kailangan kong pumunta doon at hindi naman pwedeng pa VIP ako."

Nakita ko lang ang pagtitig sa akin ng pinsan ko at kaagad nagtaas ng kilay.

"Bahala ka nga‚ siguraduhin mo lang."

Umiling ako at nagsimula ng kumilos. Ang sakit parin ng ulo ko at wala pang balak bumangon sa higaan‚ pero dahil sa trabaho kailangan kong pumasok kahit masama ang pakiramdam.

Naligo ako at nagsuot ng isang black bodycon dress na above the knee‚ nagsuot din ako ng isang white dress shirt at pina ribbon iyon sa bandang harapan upang magmukhang blouse.

Hinayaan kong nakalugay ang kulay dark brown at kulay pink na buhok. Naglagay lang ako ng foundation sa muka at kaunting blush on at red lipstick to end everything. At saka nagsuot ng isang black sandals.

Agad kong kinuha ang mga ayos ng papeles at mga gamit na kakailanganin ko para sa trabaho na ito bago lumabas‚ at nagtungo sa area ng pag sho-shootan namin.

Minaneho ko ang manibela ng sasakyan at agad napatingin sa relo upang tignan ang oras.

Maaga pa pero grabe na ang traffic.

Agad akong namawis sa sobrang init sa daan sa loob na trenta minutong pananatili sa gitna ng kalsada dahil sa traffic.

Napakamot agad ako sa ulo ng makita ang monitor ng stereo mula sa sasakyan at masulyapan ang oras.

Thirty minutes bago ako ma late.

"Arckk!! Talaga ba namang kailangan sa first day of shooting pa?" Hindi ko na napigilan at napasinghal na nang tuluyan sa sobrang init at pamamawis. Pagdating ko sa destination ay paniguradong hulas na ako sa sobrang init.

At iyon na nga dahil sa paghihisterya‚ mas lalo akong kinabahan ng makatunog ng vibrato mula sa aking telepono.

Someone's calling!!!

Napapikit agad ako at kinuha ang telepono.

"Hell--"

Agad iyong naputol sa medyo histeryang boses din mula sa kabilang telepono.

"Asa'n kana Miss Montez? Twenty minutes before we will start the shoot‚ mas nauna pa saiyo ang mga artista. Come on!"

Iyon lang ang sinabi nang nasa linya pero pinatay niya na kaagd iyon.

Tama lang na magalit‚ they are professional and I'm not‚ for being late in the first day of this project.

Tuluyan na akong nawalan ng pag-asa nang makita ang oras. I'm now thirty minutes late.

"Fuck!" Napasinghal ako nang sa wakas ay nagtuloy-tuloy ang byahe at malapit na rin ako kung saan gaganapin ang commercial.

"Finally!" Ako nang tuluyang makababa mula sa sasakyan pero napapatakbo na dahil lalakarin ko pa ang distansya ng parking at sa mismong establisimyento na gagamitin namin.

Habang tumatakbo naririnig ko ang paingay na paingay na paligid. Halong tawanan‚ sigaw at pagiging histerya. Doon ko din nasilayan ang mga lightning at mga camera na mga naka set na.

"Mamamiya!! Miss Montez you're here!! Oh god!! Our creative director is here!!" Narinig ko agad ang mga agresibong boses nila.

"I'm very sorry everyone. I'm really‚ really sorry. Sobrang traffic--"

"Oh god‚ Miss Montez!"

"Jusko buti nalang wala pa din ang main lead natin. Sige if late ka mas late ang pinaka kailangan natin sa shoot na ito. Kaya sige take a break a little‚ magpahinga ka muna and just double check and review the flows and work that we will be doing today." Si direk buboy.

Napahinga ako ng maluwag doon. May mas late pa sakin? At ano nga ulit 'yon? Ang isa sa gaganap? Then I'm not late.

Nagpahinga nga ako at ginawa ang sinabi ni direk. Chineck ko ang flow ng project na ito tinitignan if may mali pa doon.

I've been doing this work for almost ten years and I'm not even complaining. I just love creating commercials and being a creative director.

Sadyang mahilig akong magsulat noong bata ako‚ and for doing this work for about ten years‚ I still can't believe doing the things I love ever since.

"Ang tagal naman ni Zi--"

"Omg!!"

"Finally!!"

Naputol agad ang dapat sasabihin ni direk buboy ng bigla ay bumukas and pintuan kung nasaan kami.

Agad kumislap ang tenga ko tanda nang magsisimula na kami‚ agad akong lumingon sa pinanggalingan ng taong nagbukas ng pinto.

Agad napawi ang ngiti ko ng mapagtanto ang nangyayari.

"Zion ang tagal mo?"

"Na traffic ka din?"

"Grabe omg!! Retouch kana agad. Pawis na pawis ka."

"But still look fresh right."

Kanya-kanyang bulungan na ang mga tao sa paligid.

Doon ay tuluyang tumama ang mata ko sa matang malalim at pamilyar na pamilyar sa akin.

Tila ay nagmistulang yelo nanaman ang buo kong katawan.

After six years.

Nakita ko ang pagbaling ng mata nito sa akin at hindi binibitawan ang titig sa akin.

Tumitig ito sa akin at umiwas din ng tingin at agad nakipag-usap sa iba. Nakita ko ang pagbalik ng sigla sa mata nito.

"Hi Zion‚ Traffic noh? Kumain kana ba?" Si direk.

"Hmm." Tipid na sagot nito habang hindi binubuka ang bunganga.

Tuluyan akong napalunok at agad napatayo.

Hindi ako lumingon sa direksyon ng kahit na sino at kaagad dumiretso sa bathroom. I need a fucking break.

Nanginginig akong nag-angat ng tingin mula sa salamin at bagama't pula ang lipstick alam kong namumutla na yata ako.

What the heck!!

His eyes were cold at animong walang buhay. The way he looks at me ay parang walang pakielam.

I understand‚ though. After blocking him that night and deleting the app after the concert we loss our communication for six fucking years. And I can't believed seeing him at this point.

This is not the right time‚ I'm sure.

I accept this project without knowing the cast at all.

And I'm regretting it now.

And I understand his coldness‚ pero naiintindihan nya din ba ako kung bakit ko ginawa 'yon?

____

A/N:

How are you? Ang tagal ng last update ko. I hope you guys are fine!! :)