Naramdaman ko ang bahagyang pagkatigil ng pagsasalita niya sa kabilang linya.
Dahil sa medyo matagal na pagkatahimik‚ ako na ang pumutol ng katahimikan.Sumagot siya doon pero nanahimik nanaman siya mula sa kabilang linya. Dahil walang maisip na sasabihin‚ sinabayan ko nalang siya sa pagtahimik.
Lumipas ang ilang minuto at wala paring nagsasalita‚ I don't know‚ but I feel like we both appreciate even the silence between the calls‚ hanggat umaandar ang tawag‚ hindi problema ang katahimikan.
Napabuntong hininga ako ng tumahimik nanaman ang kabilang linya. Ang mema naman. Apaka tagal‚ kala ko ba may sasabihin bat antagal.
"Hoy! Zaira!! Kakain ka or kakain? Aba‚ kakabangon lang cellphone ka agad?? Sino ba yang kausap mo!"
Napahawak agad ako sa noo ko ng marinig nanaman ang bunganga ng pinsan. Daig niya pa si mommy.
"Mamaya na--"
Naputol kaagad ang sasabihin ko ng magsalita na nga ng tuluyan ang nasa kabilang linya. And I saw it coming.
Him with serious tone. Really Z?
____
A/N:
Ginaganahan ako mag update tuwing may nag c-comment hshahajsn. Go comment down your thoughts!! Thank you for still reading this epistolary!! <3
YOU ARE READING
The Day We Met
Short StoryAN EPISTOLARY: Zaira, a girl who downloaded an app for her language lessons, where she connects with a mysterious user named ziLo. Little does she know, ziLo is actually Zion Chester Lopez, a world-famous singer keeping his identity a secret to find...