96

131 9 2
                                    

Nagising ako ng makaramdam ng lamig sa paa

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Nagising ako ng makaramdam ng lamig sa paa.

Masyadong malamig ang aircon, pero napansin kong may suot na akong T-shirt at sa ibaba ay isang pajama na panlalaki.

Napanguso ako humarap sa katabi, He's peacefully sleeping.

Animo'y walang pinagdadaanan na tao. Gwapong gwapo ang muka at kahit tulog ay kita padin ang karisma.

"I'll melt." Napatikhim ako ng banayad itong magsalita habang nakapikit.

Niyakap ko siya at kaagad lumapit sa akin papalapit.

"I love you." banayad na sabi ko.

Hindi ito sumagot bagkos mas lalo akong niyapos,

"Lets meet my parents." Dugtong ko at naramdaman ko ang bahagyang pagtigil nito na kanina lang ay binibigyan ng halik ang leeg ko.

Nakita ko ang pagtitig nito sa akin at tinitigan ko din siya. Ramdam ko sa mata niya ang kaunting kaba na tuluyang nakapagpadugtong sa akin ng salita.

"So you can have a parents again." Mahinahon kong sinabi sabay hagod sa buhok niya.

Tinitigan ko siya, at nakitang nangingilid na ang luha niya, pinunasan ko na kaagad iyon bago pa tuluyang tumulo.

His eyes were heavy with unspoken sadness, and I could sense his pain.

"For making lots of people happy, you deserved it too." Banayad na sabi ko.

Without a word, I gently reached out and cupped his jaw in my hand, my thumb tracing soothing circles along his cheekbone. He flinched at first, but then relaxed into my touch, allowing himself to be vulnerable in my presence.

"Paano kung hindi nila ako magustuhan? I'm a public figure." Ramdam ko ang takot sa kaniya.

"They like you." I chuckled remembering how smitten my family are with Chester. "They're a fan, no one hates you. Who hates Chester Lopez?"

Nakita ko ang pagdilim ng mata niya at kaagad akong pinatakan ng halik sa labi.

"I want to be like because they see how sincere I am to you, not because, they're a fan or because I'm famous." siya na unti-unti akong sinisiil ng halik.

Hindi ako sumagot hanggang sa muli akong makaramdam ng antok sa mga halik niya na binigay.

Muli akong nakaramdam ng antok.

I woke up without him by my side. I didnt bothered in stead, I decided to open my phone, Hindi ko pa nachi-check iyon ng sobrang tagal na oras. I just didn't care about the people anymore.

But of course, dahil hindi na maiwasan dumaan ng kahit anong tungkol kay Chester, nabasa ko padin ang samut-saring mga pag-uusap sa social media.

Napabunting hininga nalang ako, News should be about Chester's mother, pero halos lahat ng makita ko ay hindi pwedeng wala ang pangalan ko doon. Napahilamos nalang ako sa muka.

The Day We MetWhere stories live. Discover now