Kendime gelmem uzun sürmemişti, kendisi bana doğru el uzatınca bunu tutmam gerektiğini farketmem beni yine kendime getirdi. "Ilgaz ben, üst kata taşınıyorum."
"Ceylin," diyerek yavaşça elini tutup hafif oynattım. Elinin elimden ne kadar büyük olduğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Nasıl yüzüne bakmadı ya? Bu çocuk daha dün-" daha lafını tamamlayamadan susmuştu Ceylin. Hatasını anlaması uzun sürmemişti, Barlas'ın babasının yüzüne bakmama nedenini öğrenmesi sadece bir kaç saniyesini almıştı.
Ilgaz derin iç çekerek arabayı çalıştırınca Ceylin'in gözü hâlâ uzaklaşan Barlas ve annesindeydi. Bir şey yapmalıydı, bu şekilde gitmesine izin veremezdi. Ilgaz tam sürecekken Ceylin kemerini çözüp arabadan hızlıca indi. "Ceylin ne yapıyorsun bin arabaya."
Ilgaz peşinden seslensede Ceylin kararlıydı, bir babayla oğul arasına girmeyecekti. İlk günden beri kendine verdiği bir sözdü bu, bu sözün bozulmasına izin veremezdi.
"Barlas!" diye seslendi arkalarından. İlk dönen Ahu olsada hemen ardından Barlas da dönmüştü Ceylin ablasının sesini duyunca. Ceylin önce Ahu'ya bakış attıktan sonra Barlas'a döndü. Sonra tekrar Ahu'ya dönerek hafif bir tebessüm etti. "İzin verir misin? Sadece beş dakika konuşacağım."
"Beş dakika," diye cevapladı Ahu yüzünde hiç bir mimik bile oynatmadan. "Yok yani yetişmemiz gereken bir yer var, o yüzden."
Ceylin yeterince samimi davrandığını hatta fazlasını bile yaptığını düşünerek dediklerini duymamazlıktan geldi. Barlas'a elini uzattığında tutmayınca kalbinden kırılma sesi duyulsada şimdilik düşünmemeye çalışarak Ahu'nun uzaklaşmasını izledi. Her ne kadar gıcık olmuş olsada ve Ahu bunu çok güzel bir şekilde göstersede onu bile görmezden gelebiliyordu Ceylin.
Barlas için, Ilgaz için..
Ceylin Barlas'ın seviyesine çökerek yüzüne, gözlerinin içine baktı. O sırada Ilgaz olanları sadece uzaktan izledi, Ceylin ne yaptığını çok iyi biliyordu.
"Barlas, miniğim şimdi gel seninle bir anlaşma yapalım.. Bak baban şu an arabada oturmuş bizi izliyor, çok üzgün-" dediğinde Barlas omuzlarını kaldırdı, başını hayır anlamında sallayarak gözlerini kaçırdı.
"Gelmek istemiyorum sizinle. Ben annemle eve gideceğim. Git sen."
"Ben gideceğim.. gideceğim ben, ama bak dinle beni bi.. olur mu? Bak ben biliyorum, sen babanın üzülmesini istemezsin.. çok seviyorsun onu, her şeyden çok biliyorum. O yüzden benim yerime şimdi sen git babanın yanına, söz ben peşinden gelmeyeceğim."
Ceylin her ne kadar zorlansada ikna etmeliydi onu, onun yerine Barlas gitmeliydi babasının yanına. Ilgaz bir şekilde yumuşatırdı onu, hallederdi o. "Bu hafta hiç gelmeyecek misin? Sadece babam ve ben mi olacağız?"
Ceylin düşündü, tek bir gün olsa Barlas'ı yumuşatırdı diye düşündü. Ama Barlas tüm hafta sonunu babasıyla tek geçirmek istiyordu belli ki. "Evet, sadece baban ve sen. Olur mu?"
"Söz mü? Gelmeyeceksin hiç." Barlas Ceylin'in gözlerinin içine bakmıştı sözünü alırken. Ilgaz tam o sırada sabırsızlanmaya başlamıştı, Ahu da öyle.
