Selamınhello
Annem arkadaşlarına hep öyle selam veriyor dkuwlwhwoeukwiw
Saat gecenin bilmem kaçı ben bölüm yazıyorum değerimi bilin
Oy vermeyi ve yorum yazmayı lütfen unutmayın. Keyifli okumalarr
Son kez bu hikayeyi yazmamda bana yardımcı olan ve beni destekleyen herkese yeniden teşekkür ederimm.
Ne zaman uyumuştum hiçbir fikrim yoktu ama uyandığımda saat 18.46'ydı. Yaklaşık 3 saattir uyuyordum neredeyse.
Kafamı yastıktan kaldırıp odaya baktım. Güneş Hanım'ın bana verdiği odadaydım. Odamda. Evimde...
Kafamı tekrardan yastığa koydum. Buraya gelişim çok aceleci olmuştu. Bir anda tüm hayatımı bir kenara atmış ve yeni sayfa açmaya çalışmıştım. Lakin açtığım sayfada ne ile karşılaşacağımı bende bilmiyordum. Ya öylece kaybetmeyi bekleyecek ya da çabalayıp bir şeyler kazanacaktım.
Ben Laçin Akyel. Ailemi geride bırakıp yabancıları ile giden o kız.
Buraya gelmeden önce birçok şeyi düşünmüştüm. Kalacağım odada kamera olma ihtimali, tacize uğrayabilecek olmam ya da şiddet görebileceğim gibi daha birçok şey.
Bu eve adımımı attığım an bedenim gerilmiş ve sanki yabancı olan onlar değil de benmişim gibiydi.
Sanki kendime asıl yabancı olan bendim.
Hayatım bilincim dışında bana bir oyun hazırlamıştı ve benden beklenen tek şey sahneye çıkıp oyuna ayak uydurmam olmuştu.
Biliyordum, ne kadar rahatsız olsam da birazdan aşağı inecek ve bana sergilenen sahte tebessümlere karşılık verecektim.
Ayağa kalktım ve odayı incelemeye başladım. Önce duvar köşelerine baktım herhangi bir kamera var mı diye. Sonra odanın her yerini talan ettim ama kötü bir şeyle karşılaşmadım. Kamera yoktu bundan emin olmuştum.
Banyoya ilerledim ve aynaları da kontrol ettim, dolapları karıştırdım ama yine kötü bir şeyle karşılaşmadım.
Omuzlarım rahatlama ile çöktü. Gülümsemeye çalıştım. Ne kadar başarısız olsamda aynanın karşısına geçip yüzümü inceledim.
Olanlardan sonra elbette yıpranmıştım fakat az önce ki uyku iyi gelmiş gibi yüzüm hafif toparlanmıştı.
Ellerime su tuttum ve banyodan çıktım. Odama geçtiğimde kitaplığın önüne gidip biraz bakındım.
En sonunda elime 'Genç Wether'in Acıları' kitabını alıp yatağa uzandım.
...
Yaklaşık 1 saat boyunca kafamı dağıtıp rahatlamak için kitap okumuştum. Ama rahatlamak yerine resmen içim dışıma çıkmıştı.
Ağlamaktan kızaran gözlerimi tekrardan ovaladım. Bu kitabı birçok kez okumuştum ama her okuduğumda beni derinden etkilemeyi başarıyordu. Kitap hem yüzümü güldürüyor hemde bazenleri öylece paragrafa bakmama sebep oluyordu.
