Selamlaaar
Uzun zaman sonra ilk defa bölümleri sık sık yazabiliyorum. 2 günde 4 bölüm birden tamamladım. Bölümleri kısa olduğu için zaten rahat oluyor.
Ay bir de oy ve yorum atanları görünce evde kuduruyorum teşekkür ederimm
Aynı şekilde 2kya da yaklaşıyoruzzzz
Oy ve yorum yazmayı lütfen unutmayınn
Son olarak kurguyu yazmamda beni destekleyen ve kurguyu okuyan herkese teşekkür ederim.
Keyifli okumalarr
Yağmur yağıyordu. Her bir tane yavaşça gökyüzünden süzülüyor bedenime ve caddeye çarpıyordu.
Arkamdan Akyel ailesinin benim için görevlendirdiği koruma yürüyordu. İlk başta bana şemsiye uzatmış sonra da ben reddedince arkamdan sessizce yürümeye başlamıştı.
Yağmuru seviyordum. Şemsiye açmak gökyüzüne haksızlık ediyormuş gibi geliyordu.
Adımlarım sanki durmak istermiş gibi daha da yavaşlayınca abimin beni hiç aramadığını farkettim. Unutmuş muydu? Beni beni Bihterini?
Telefonuma uzandığımda eve varmamıza da bir 15 dakika civarı kalmıştı.
'Alp abim' yazısına tıkladım ve birkaç çalış sonrasında onun sesini duydum.
"Laçin?"
"Abi... Neden beni hiç aramadın? Seni çok özledim."
"Özür dilerim güzelim. Ben çok özür dilerim... Aramaya fırsatım olmadı, bu zamanlarda gerçekten çok doluyum. Dün akşam seni arayacaktım ama uyuduğunu düşündüm."
"Abi." dedim bir kez daha. Onu özlemiştim. Sesi kulaklarıma dolduğu anda bedenimdeki rahatlama ile daha yavaş yürümeye başlamıştı.
"Abi özledim diyorum ya hani?"
Garip bir huydu bu bende. Karşımdaki bana afiyet olsun diyene kadar ellerine sağlık diyebilirdim veya birileri iyi geceler diyene kadar onun önüne geçip iyi geceler demeyi saatlerce sürdürebilirdim.
Ne demek istediğimi anlamış gibi hızlıca "Bende seni özledim Laçinim." dedi.
Dudaklarım yukarı doğru kıvrılırken eve kadar onunla konuştum.
Alp abimi seviyordu-
Halla halla neden acaba?
Evin önüne geldiğimde kapıdaki korumalar bana yol açtı.
Kırmızı halım nerede, hani?
Ben kapının önüne gelmeden o açılınca bir tökezlemedim değil.
Kapıya açan kadına gülümseyip içeri girdim. Malesef bu sefer ayakalarım ıslak olduğu için onları çıkarmak zorunda kaldım.
Bazenleri zenginlikte işe yaramıyor.
Salona doğru adımlarken Akyel ailesini -Taner Bey hariç- gördüm. Güneş Hanım hemen ayağa kalkıp telaşla konuştu. "Kızım! Hasta olacaksın, her yerin ıslanmış."
