Detective Jeon | JiKook

13

"Söylediğini duymadın mı nasıl bu kadar rahat olabilirsin?"

"Neden rahat olmayacakmışım? Bizim öpüşmelerimizi kameradan izlemiş resmen o utansın."

Ona inanamıyordum. Resmen yarım saat önce Min Yoongi bize aramızdaki yakınlaşmaları bildiğini, daha beteri gördüğünü ima etmişti ve benim aptal Jungkook'um gayet rahat bir şekilde yayılmış oturuyor, yolcu koltuğunda olmanın keyfini çıkarıyordu.

Karakolda yaşanan olayın ardından Jungkook'un yumrukladığı adamın da ortalıkta gözükmemesiyle gidip masamızdan gerekli eşyalarını toplamış ve birlikte oradan ayrılmıştık. Jungkook Sangji denen adamla bir kez daha karşılaşıp ona destekli bir laf sokmayı çok istiyordu ama neyse ki karşımıza çıkmamıştı.

Jungkook görevinden uzak kaldığı süre boyunca iş için kullandığı arabasını da burada bırakmak zorunda olduğundan ona onu eve bırakmayı teklif etmiştim ve zorlamadan kabul etmişti.

İçinde bolca oynaştığımız arabanın aslında emniyete ait olduğunu anladığımda anlık olarak çok utandıysam da Jungkook'un normal hayatında bir motora sahip olduğunu öğrendiğimde tüm utancım geçmişti.
Evet motor kullandığını öğrenmiştim ve bu herifin zihnimde çizdiği profil tamamlanmıştı.

Sonuç olarak şu an yan koltuğumda oturuyor ve güzel sağ profilimi izleyerek keyfine bakıyordu.

"Kendi kontrolünde olan bir karakolun kamera kayıtlarını izlemek onun suçu değil Jungkook. Yıllardır orada çalışıyorsun kameralardan haberin yok mu?"

"Sence sen bana sürtünüp ulaşabildiğin her yerimi yalarken kamera düşünmek mümkün oluyor mudur?"

Hâlâ bu kadar açık konuşabilmesine direksiyondaki ellerimi çekip yüzüme kapatarak bir çığlık attım. Zaten trafikte sıkışmıştık ve bir de utançtan gebereyim istiyordu.

"Çok utanç verici."

"Utanma bebeğim, başkomiser Min bana karşı ılımlıdır." Duyduğum sözcükle ellerimi yüzümden çekip ona döndüm.

"Bebeğim?"

"Hm, söyle bebeğim?" Benim şaşkınlık dolu sesime karşı o sözlerini fazlasıyla doğal kullanıyordu.

Gözlerimi ondan kaçırmama engel olamayarak yutkundum. Bu bana ismim dışında herhangi bir şekilde ilk seslenişiydi ve bunun için 'bebeğim'i seçmiş olması o anki utancımın gelip tüm vücudumda bir arzuya dönüşmesine yeterliydi.
Yine de Min Yoongi'nin aramızdaki durumu öğrenmesi ve bu kadar tepkisiz karşılaması beni fazlasıyla gerdiği için arzumu bile doğru düzgün yaşayamadım.

Aslında Min Yoongi'den utanmamın en büyük sebebi kısa süre önce bir sevgili skandalı yaşayıp şimdi de karakoldan biriyle yakınlaştığımı görmesiydi. Jungkook ve ben Taehyung'la bir ilişkim olmadığını bilsek de sonuçta Min Yoongi bunu bilmiyordu ve kim bilir şu an hakkımda neler düşünüyordu.

"Sahiden neden sana karşı ılımlı ki? Onun yanında neden o kadar rahattın? Hyung falan da dedin."

Jungkook bu dediğimle sanki öyle davrandığını yeni fark etmiş gibi ofladı. Başını koltukta geriye yaslamıştı.

"Yoongi hyungun annesi ve annem çok yakın arkadaşlardı. Çocukluğumuzun azımsanamayacak bir kısmını bir arada geçirdik."

İşte bu şaşırtıcıydı.

"Bu çok tatlı, neden daha önce söylemedin ki?"

Omuz silkti. "Bunu bilenler hyungun bana karşı olan her davranışında bir ayrımcılık arayacak. Böyle olmasını istemiyorum."