5 yıl sonra
Tepede duran güneş, hafif esen rüzgar, kuşların cıvıltıları ve çan sesi.
"Yah, Yeji-shi dönmüşsün."
"Jihyo unnie!"
Koşarak Jihyo unnie'ye sarıldığımda o da bana aynı sıcaklıkla sarılmıştı. Onunla görüşmeyeli uzun zaman olmuştu gerçekten.
"Nerelerdeydin?"
"Bir iş için Japonyadaydım."
"Sana, Momo ve Mina'nın memleketine mi gittin?"
"Onlar japon mu?"
"Elbette! Hadi yanlarına gidelim."
Beraber kafenin arkasına geçerek kızların yanına ulaştığımızda onlarla teker teker sarıldım.
"Tokyo'yu gezdin mi Yeji?"
Mina heyecanla sorusunu sorduğunda gülerek cevapladım.
"Evet, çok güzeldi."
Aslında evden dışarıya adımımı bile atmamıştım.
"Japonya nasıl bir yer acaba?"
Bunu soran Tzuyu'ydi. Sana ona heyecanla Tokyo'yu anlatırken çan sesini duydum. Hızla arka taraftan çıkıp ön kısma geçtiğimde Ni-ki ve Hyunjin ikilisini gördüm.
Bana gülümseyerek bakıyorlardı.
Koşarak yanlarına gidip ikisine de hızlıca sarıldım. Onları çok özlemiştim. En son kardeşlerimden bu kadar ne zaman uzak kaldım hatırlamıyordum bile!
"Siz iki aptalı çok özledim."
"Bizde seni özledik Yeji."
Hyunjin ve Ni-ki ile beraber her zamanki yerimize oturduğumuz da onlarla bol bol hasret giderdik.
"Evden hiç çıkmadınız, değil mi?"
"O lanet kızın korumaları sağ olsun hayır."
Gülümseyerek kolunu sıvazladım ve artık o günlerin geçtiğini söyledim.
Jinni artık yoktu. O lanet kız bizim peşimizi bırakmıştı.
Başka bir çan sesi duyulduğunda gözlerim oraya kaydı. Onu arıyordum. Fakat gelen Jennie'yi.
Ayağa kalkarak yanına gittiğimde bir süre birbirimize öylece baktık. Ancak ben dayanamayıp Jennie'ye sarıldığımda o da bana sarılmıştı.
"Seni özledim unnie."
"Ben de."
Beraber oturduğumuz masaya geçtiğimizde diğerleri de sarılmıştı.
"E, günleriniz nasıl geçti?"
"Valla benim iyiydi."
Ni-ki abarta abarta konuştuğunda Jennie ile aynı anda göz devirdik.
"Paris güzeldi. Dışarı çıkamasamda manzaradan eyfel gözüküyordu."
Demek ki Jennie paristeydi.
Kendi aramızda konuşurken çan sesi bir kez daha çınladığında tüm dikkatler oraya toplanmıştı.
Kavga eden ikili Ningning ve Jk'den başkası değildi elbette.
Jennie sevinçle ayağa kalkıp koşarak onların yanına gitti. Üç kardeş birbirine sevinçle sarıldığında hafifçe tebessüm ettim.
Üçü yanımıza doğru geldiğinde gülümsemekle yetinmiştim. Bu dışlama değildi sadece o ikisi böyle şeyleri pek sevmezdi.
"Görüşmeyeli uzun zaman oldu. Eski düşmanım."
"Ah,evet."
"Nerelerdeydiniz?"
"Ben Kanadadaydım. Jk ise Pakistan. Jennie'den Fransa."
"Bense Japanyo. Hyunjin İngiltere ve Ni-ki'de avustralya."
Ningning anlamışçasına kafa salladığında onlarla biraz daha samimi olduğumu hissetmiştim.
"Bu arada herkesin noeli kutlu olsun!"
Doğru! Bugün noeldi. Heyecandan bunu bile unutmuştum.
Çan sesi bir kez daha çınladığında tekrardan kapıya doğru baktım.
Bu sefer Sunoo, Felix, Lisa ve Taehyung aynı anda gelmişti.
Ayağa kalkıp onları karşılanmıştık.
Sunoo hızla Ni-ki'ye sarılmış ve onu öpmüştü. Onlara iğrendiğimi belli ederek bir bakış attığımda o ikisi takmamıştı bile.
Ardından Hyunjin ve Felix'e baktığımda onları da aynı şekilde görmüştüm.
Jennie ve Lisa ise birbirine utanarak baksalarda Jennie dayanamayıp ona sarılmıştı.
Taehyung ve Jk ise diğerleri gibiydi. Bunlar ne zaman tanışmıştı da bu hale gelmişlerdi ki?
Herkes tekrar yerine oturduğunda onu bekliyordum. Gelecek miydi? Bana hala kızgın mıydı? Hatalarımı affetmemiş miydi?
Diğerleri sohbet ederken limonata almak için Jihyo unnienin yanına gittim.
"Unnie, bir tane limonata alabilir miyim?"
"Hemen geliyor!"
Limonatamı beklerken çan sesi duyuldu. Ağır adımlarla arkamı döndüğümde onu gördüm.
Kalbim neredeyse yerinden çıkacaktı. Gözleri parıldıyor, gülümsemesiyle tatlı gamzeleri ortaya çıkıyordu. Tanrım, onu özlemişim.
Hızla ona doğru koşarak sarıldığımda aynı şekilde o da bana sarılmıştı.
"Seni özledim Ryujin."
"Ben de seni özledim Yeji."
Ondan biraz ayrılarak ellerimle yüzünü avradım ve dudaklarına yapıştım. Bu sefer o da bana karşılık vermişti. Onu seviyordum ve bir daha onu bırakmayacaktım...
Hikayemiz garip ama kısaydı bizim. Ajan olarak girdiğim yerden aşık olarak çıktım. Yeni dostluklar edindim, ailemin ne kadar pislik olduklarını öğrendim,sevgilim oldu. Yaptıklarım için aslında hiç pişman değildim. Hatalarım vardı, bende insanım sonuçta.
Ama bu hataları düzeltmek için elimden geleni yapacaktım.
Şimdi ise arkadaşlarım ve sevgilimle mutlu bir hayat yaşıyordum.
Yani sevgili okurlar hayatta beklenmedik şeyler oluyor. Örneğin tanıdığınız ailenizi aslında hiç tanımıyor olabilirsiniz. Ayrıca düşmanlarınızlada dost olun.
Görüşmek üzere, bizim hikayemiz burada bitti.
Finallll
Hepsi birleşti çok mutluyummm
Sonu biraz edebiyata kaçtı ama siz çok takmayın orayıııı
Başka bir ficte görüşmek üzereee~
🌟Yeni ficimi okumayı unutmayın🌟
