Abim bana yaptığı açıklamadan sonra üstümü değiştirmem için kıyafetler verdi. Boş bi odaya geçtim. Oda çok doğal gözüküyordu. Birsürü çiçek ve kedi bibloları vardı. Daha fazla odayı incelemeden kıyafetlerimi değiştirdim. Başım ağrımaya başlamıştı ve yorgun hissediyodum. Odadan çıktım ve evin içinde abimi aramaya başladım. Mutfağa yöneldim. Teyze kedileri ile birlikte bi şeyler hazırlıyordu. Ona abimin nerde olduğunu sordum. Teyze kafasını ve bana şefkatle baktı. Mutfağın hemen çaprazındaki odayı işaret etti. Yavaş adımlarla kapının önüne gittim. Abimin hala üstünü değiştirme ihtimaline karşı kapıyo tıkladım.Ama içeriden ses gelmedi. Bi daha kapıyı tıkladım ve beklemeye başladım.
Hala ses gelmiyordu. Gerilmeye başlamıştım. Daha fazla dayanamadım ve içeri daldım.
Abim arkasını dönmüş dışarı izliyordu. Onu otururken görünce içim rahatladı..
Kucağında bi bilgisayar vardı.Kapının önünde sadece onu izliyordum. Ne bi şey diyecek ne de ağlayacak gücüm kalmamıştı. Abim de ne kadar belli etmesede o da içinden üzülüyordu. Ama şu an ikimizin de güçlü durması gerekiyordu. Bilgisayarı kenara koydu ve bana döndü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorgun gözüküyordu. Bense diğer adamların bizi bulmasından endişelenmeye başlamıştım. Bi an önce buradan ayrılmak istiyordum. Aynı zamanda arion abim de aklımdan çıkmıyordu. Ama şu an yapabileceğim tek şey çaresizce ölmemesini ummaktı. Abime gitmemiz gerektiğini söylemek istiyordum. Ama anlayamadığım bi şekilde konuşamamıştım. Kelimeler boğazımda düğümlendi ve konuşmak için ağzımı açtığımda kusacak gibi oldum. Abim benim endişeli olduğumu anlamış olacakki ayağa kalktı ve yanıma gelip başımı okşadı.
Ayakkabılarımızı giydik ve teyze bizi savuşturdu. Bu teyze garip bi şekilde bana tanıdık geliyordu. Ama bunun üzerinde fazla düşünmedim. Abim ve ben telefonlarımızı kırdık ve bi poşetin içine koyup teyzeye vermiştik. Bu teyze yi tehlikeye sokardı. Neden böyle yaptığımız hakkında h bi fikrim yoktu. Kapının önüne çıktık ve siyah bi jeep bizi bekliyordı. Arabaya yaklaşınca içerinden biri çıktı ve bize kapıyı açtı. Arabanın içindeki sıcaklık yağmurda üşümüş olan bedenimle birleşince içim ürperdi. Hızlıca yola çıktık.
**
Havaalanına vardığımızda abimin bana seslenmesi ile gözlerimi açtım.Yorgunluktan içim geçmişti. Arabadan indiğimizde yağmur çoktan durmuştu. Yanımızda hiç eşya yok diye düşünürken şöför bagajdan abime bi sırtçantası verdi. İçinde ihtiyacımız olabilecek şeyler varmış. Ayrıca her ihtimale karşı maske takmamız gerektiğini söyledi. Biletlerimiz önceden alınmıştı.Abimle beraber gerekli kontrol yerlerinden geçtik. Uçağın VİP olduğu kısıma gittiğimizdr koltuklarımız hemen gözüme çarptı.Bu kısımda fazla insan yoktu. O yüzden kendimi biraz daha rahatlamış hissettim. Cam kenarına oturdum ve boş pisti izlemeye başladım. O sırada abim passaport ve kimliklerimizi çantaya koyuyordu. İkimizde yerleştik ve kısa bi süre sonra uçak hareket etti. Yaşadıklarımı düşünmeden edemiyordum. Hala şoktaydım. Kafamın düşüncelerle dolu olması başıma inanılmaz derecede ağrıtıyordu. Abim hasta olup olmadığımı sordu. Bende başımım ağrıdığını mecburrn söyledim. Hasta olduğumu söylemeyi sevmezdim. Bu benim için çok büyük bi zayıflıktı. Fakat şu an bunu kaldırabilecek bi durumda değildim. Bu baş ağrısını çekemiyordum. Abim hostesden ağrı kesici istedi. Bense ağrı kesiciyi içtikden kısa süre sonra uyuya kaldım. * * * Sert bi sarsıntı ile gözlerimi açtım.Ne olduğunu anlamaz bi şekilde panikle etrafa baktım. Kafamı yanımda oturan abime çevirdiğimde ise yorgun gözlerinin açık tutmakta zorlandığını gördüğüm ve yaşadıklarımın rüya olmadığını , yol boyunca bi uyuyup bi uyandığımı hatırladım. Neredeyse bir gündür uçaktaydık.Ve bu çok yorucuydu. Hiç bi şey yememiştim.Heryerim tutulmuştu ve belim ağrıyordu."Değerli yolcularımız iniş yapmış bulunmaktayız . Lütfen uçak durmadan emliyet kemerlerinizi çıkarmayın ve uçakda değerli eşyalarınızın kalmadığından emin olunuz.. "
