Mikey X Reader

-İsim-

-Kolyem! (Lisa)

İki elimle ağzımı kapattım. Karşımdaki çocuk bana anlamaz gözlerle bakıyordu. Yani o kolye dünyada bi tek bende yoktu sonuçta. Niye birden bağırmıştım ki. Utançtan yüzüm kızarmıştı.

+Bi şey mi dedin? (Mikey)

+Y-yoo . Kim bi şey demiş? Ben mi bi şey demişim? Yok canım sana öyle gelmiştir. (Lisa)

Evet iyice saçmalamaya başlamıştım. Ama o kolye.. Daha yakından bakmalıydım. Çocuk arkasını döndü. O sırada

+A-acaba !..(lisa)

Bana doğru döndüğünde bi anlık da olsa farklı bi surat ifadesi yapmıştı. Ama emin değildim bu yüzden üstünde durmadım.

-şeyy..kolyeni nerden aldığını sorabilirmiyim?Çok hoş duruyo. (Lisa)

Çocuk bana baktı sonra kafasını yukarı doğru kaldırdı.

+Hediye.(mikey)

Bana tekrar baktı ve gülümsedi. Bu çocuk bana güneşi anımsatıyordu. Nedense içimde  sanki bastırmış olduğum şeyleri tekrardan alevlendiriyordu. Sıcacık hissettiriyordu.

Ağzımı açtım ki ben bi şey söyleyemeden uzaklaşmıştı bile. Okulun girişine ilerledim. Bahçenin kapısından girdim. İlerlemeye başladım. Nedense sanki bütün erkekler belirli bi hizaya geçiyo gibiydi. Yada hayal görmeye başlıyorumdur.

-İYİ GÜNLER EFENDİM!

B-bu..Bir erkek topluluğu karşımda boyun eğmişti. Yaptıkları bu ani hareket beni yerimden sıçrattı. Geri adım attığımda ise arkamda birinin olduğunu fark ettim. Arkamı döndüm..

Ona bu kadar yakın olduğum için artık emindim. Bu kolye benim kolyemdi. Bi adım geri gittim ve önümdeki oğlana baktım. Bana tepeden bakıyordu. Bu  gerilmeme sebep olmuştu.

Bi iki adım geri gidiyodum ki gene bi şeye çarpmamla durdum. Panikle arkamı döndüm ve karşımda ejder dövmeli kocaman bi oğlan vardı. Şu an gitmem gerekiyodu. Ama kolyemdrn de vazgeçmiş değildim. Kolyemi takan çocuğa döndüm ve hafif eğilerek.

+Üzgünüm. (Lisa)

Dedim ve hemen arkamı dönüp koşmaya başladım.Utanmıştım anasını..Bu neydi şimdi? Her gün liderlerini selamlamak için toplanan kurt sürüsü mü? Arkama baktığımda dağılmaya başlamışlardı. okul binasına girdim ve kendi sınıfıma çıktım. Çıkarken herkesle göz göze geldim galiba. Sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum. Kolyemi nası geri alıcaktım ki ben şimdi?

Sınıf öğretmeni geldi.Hepimiz ayağı kalkıp onu selamladık. O sırada ben sınıf öğretmeni ile göz göze geldim. Bana gerçekten çok soğuk bi şekilde bakıyodu. Sonra önüne döndü ve oturmamızın işaretini verdi. Nedense içimde bununla ilgili kötü bi his vardı.

*
Off derse başlayalı neredeyse yarım saat geçti ve ben şimdiden sıkıntıdan patlamak üzereyim. Defterime bi şeyler karalamaya başladım. Kolyemi çiziyodum. Şu sarı saçlı çocuk gerçekten sinirlerimi bozmuştu.Hem o kolyeyi nasıl bulmuştu ki o!

Tam kafamı kaldırıcaktım ki anlıma yediğim tebeşir ile kafam geri gitti. Ne biçim bi güç bu lan sanki füze çarptı ! Elimi anlıma koydum ve owmaya başladım sinirle gözlerim sınıf öğretmenini buldu. O da sinirliydi.

-Benim dersimden daha önemli ne ile uğraşıyo olabilirsinki!

Diye cırladı. Gerçekten uğraşmak istemiyodum. O yüzden gülümsedim.

+Üzgünüm hocam ama "önemli" olarak gördüğümüz şeylerin farklı olması benim suçum değil. (Lisa)

Daha da sinirlenmiş duruyordu.Sadece beni rahat bırakamazmıydı?