Sevgili günlük; Dün babam la kavga ettik. Genelde babam konuşur ben dinlerdim ama bu sefer canıma tak etmişti. Dün sabah 04:36 ya kadar - evet dakikaya kadar baktım - bahçede antreman yaptık! Ebem ağladı. Sanki savaş çıkıcak yakında! Neymiş herşeye hazırlıklı olalım ya zaten evin önü koruma dolu! Ne olabilir ki! Bi de cumartesi günüydü dün! Adamakıllı bi tatil bile yapamıyorum. Sonra pazartesi günü demon ve Alex in alay konusu oluyorum. Bitün gün bana zombi diye sesleniyo salaklar! Ben de dedim" bana dinlenmek için bile izin vermiyosun! " bide belki birazcıcık sesim yükselmiş olabilir... Sonra tabiki gene azarı yiyen ben oldum.. Peki durur muyum ? Tabikide hayır. Bende evin arkasındaki ormana kaçtım her zamanki gibi. Ormanı gerçekten seviyorum. Umarım leina sensei beni bulmaz yoksa bu yazdığım son gün olur...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Leina..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günlüğümü kapattım. Kendime doğru çekmiş olduğum bacaklarımı uzattım. Kafamı kaldırıp derin bi nefes aldım. Orman gerçekten beni rahatlatıyodu.Gözlerimi kapattım. Günlük yazmamı bana maria tavsiye etmişti. Beklemediğim bi şekilde gerçekten rahatlamamı sağlıyordu. Aniden duyduğum bi çalı sesi ile yerimde dikleştim. Etrafıma bakındım. Ortalıkta kimse gözükmüyordu. Hafif bi rüzgarın esmesi ile boynumdaki kolye sallandı. Kolyeye baktım. Günlerim her ne kadar dolu dolu da geçse o çocuğu arada hatırlıyıp o an ne yaptığını düşünüyordum. Onun beni unuttuğuna eminim.
Gelen başka bi sesle düşüncelerimden sıyrıldım ve ayağa kalktım. İzleniyomuş hissine kapıldım ve bu çok rahatsız ediciydi. Eve doğru yürümeye karar verdim. Bi kaç adım atmamla refleksen eğilmem bir olmuştu!
-Geç fark ettin! (Leina)
Elimdeki günlük yere düşmüştü ve senseim bana saldırmaya devam ediyordu. Hamlelerinden ucu ucuna kurtuluyordum. Çeneme vurmak amacı ile tekmesini yukarı savurdu kafamı geri çekmiştim fakat kolyem boynumdan uçmuştu. Gözlerim havadaki kolyeme takıldı. O an sanki zaman durmuş gibiydi. Ve karnıma bi yumruk yedim. Biraz sinirlerim bozulmuştu. Yediğim yumrukla yere düşmüştüm.
-Eğer böyle açık verirsen savaş alanında bi saniye bile hayatta kalamazsın. (Leina)
+Peki bunu asla gerçekleşmeyecek olan savaşa giderken bi daha dersin. (Lisa)
