DÜĞÜMLÜ

Dünya Yanarsa Aptallar Yakar Oda Yanlışlıkla!

Buraya geri dönemezsek diye çok korkuyorum 🥹

Züleyha Asile gelen telefonla yanından ayrılmıştı. Koşturarak mutfağa girip dün içine sinesi yapamadığı yemeğin peşine düşmüştü. Kendi dertleriyle uğraşmaktan misafir olarak gelen çocuğu da doğru ağırlayamıyorlardı.

Ağzına biriken sunturlu lafları salsa biri kızına diğeri yeğenine gidecekti. O yüzden vazgeçip kafasında bir menü kurmaya karar verdi.

Sultanla beraber suya koyulan asma yaprakları, kenara dinlensin diye bırakılan hamurlar derken başlarına baya iş açmış oldular.

Nazlı fırsat bulup annesiyle yalnız kalamamıştı bir türlü. Halille yanlarından ayrılınca babası ne demişti çok merak ediyordu. Aksi gibi restorandan aranmıştı ve mecburen gitmek zorunda kalmıştı babası.

"Ne kurtlu gibi kıpırdanıyorsun be?"

"Meyra babam ne dedi acaba? Mutfağa girerken annem sinirle laf çarptı soramadım da."

"Ne dedi ki?"

"Benim yediğim nanelerden ötürü misafirlerini adam gibi ağırlayamamış. Ayağının altında dolanmayacakmışım, eziverirmiş AlimAllah."

Meyra geriye doğru yaslanıp, kucağındaki yastığı kenara koydu.

"Yapar. Hak ettin neticede."

"Pislik! Of babam ne dedi acaba ya? Bu Halille Yiğit nereye kayboldu ki şimdi? Nazenin de yok ortada."

"Enişte o gereksize gözüyle hareket etti çağırdı. Nazenin anasıyla konuşacaktı, diğer çakalda peşine düştü. Sote de kıstıracak bizim kuşu. Gururu sorma bilmiyorum. Bende sıkıldım ne yapsak ki?"

"Benle mutfağa gelsene. Ne olur Meyra sen varsın diye çok yükselmez annem. Babam ne dedi ya?"

Meyra ayaklanıp pantolonunun belini düzeltti. Saçının da bileğindeki tokayla sıkıca kafasının üstünde topladı.

"Hadi gidelim boncuk. Zülüşün benim yanımda sana yükselmeyeceğine olan inancını öldürelim."

Nazlı da zaten o lafı gelişine söylemişti. Annesi hiç kişi, mekan ya da zaman ayırmaksızın istediğini istediğine söylerdi.

Mutfaktan içeri adımladıklarında Züleyha gözünün kenarıyla bakıp sarma için hazırladığı içi karıştırdı.

"Şey... Yardım etsek ya anne size. Öyle boş boş durmayalım dedik Meyrayla, biz de bir iş yapalım değil mi?"

Meyra baygın baygın baktı yalancı Nazlıya.

"Yaaa öyle dedik Züleyha abla."

Züleyha hazır olan içi götürüp ortadaki masaya ses getirecek şekilde bıraktı. Sonra ona gülerek bakan Sultanın yanından yeni suyu sıkılmış yaprakları da aldı.

"Madem iş istiyon kızım, geç otur da sar şunları. Ha Nazlı insan yiyecek onları emi annem. Parmak kalınlığında olsun bacak değil!"

Nazlı yutkunup bir masaya bir annesine baktı.

"Hııı... Öyle yapayım o zaman ben. "

Pısmış sesiyle ilk ellerini yıkadı. Sonra geçip masaya oturdu. Meyra da aynı şekilde karşısına kurulunca başladılar sarma yapmaya. Bir süre sonra Züleyha da gelip oturdu. Mutfak gereçleri dışında ses çıkmıyordu ve bu aşırı gerici bir his uyandırıyordu insanda.

"Annecim..."

"Bu kadar dayandığın maharet zati. He annem? Konuş zilli kızım."

Nazlı elindeki kaşığı bırakıp hemen öne doğru eğilip annesine yaklaştı.