Yüzümde maskeyle gelen geçeni gözetliyordum. Yeji'nin okulundaydım ve birbirimize benzememiz dolayısıyla -ikizim normal olarak- birinin beni tanımasını istemiyordum. Yeji kendine zarar vermeye kalkmıştı ve şuan hastanedeydi. Benimde bunun sebebini öğrenmem lazımdı sonra buna sebep olanları öldürebilirdim.
Yeji'nin birkaç gündür iyi olmadığının farkındaydım. Dün gece onun odasına gittiğimde bileklerine makasla küçük çizikler atıyordu. Onu öyle gördüğümde canım o kadar yanmıştı ki. Keşke onunla aynı okula gitmiş olsaydım.
İkimizde arkadaşlarımızdan ayrılmak istemediğimiz için farklı okullara gidiyorduk ama artık arkadaşlarımıda peşimden sürükleyerek buraya kayıt olucaktım. Cebimde titreyen telefonumla hızla açtım ve gruptan geldiğini görerek gruba girdim.
Chan'ın Çocuklarıyız
Chan: Siz
Benim
Çocuklarım
Değilsiniz
Changbin: Sus konuşma
Her seferinde aynı
Minho: Hyunjin Yeji nasıl
Hyunjin: Gerçek arkadaş😍
Minho: Boş yapma iki dk
Hyunjin: Hastanede şuan
Bende onun okulundayım
Changbin: Bizde yarın geliriz
Chan: Sende başına iş açma
Birileriyle konuş bir şeyler öğren
Gel
Hyunjin: Bir arkadaş grubu var
Sadece Ryujin'i tanıyorum
Onunla koşucam
Hadi bb
Minho: Tmm bb
Chan: Minho bugün insan gibi davranıyor
Garip...
Minho: Siktir oç
Changbin: O senin baban ayıp
Chan: Sikcem şu çocuğu
Sırf itlik için yapıyo
Changbin: ENDVFNDNOSDDMKC
Minho: Senin randomunu ben
~~~
Her zamanki kavgaya gözlerimi devirerek gruptan çıktım ve insanları dik dik bakmaya devam ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
