Yeji bizi evine davet etmişti ve şuan oraya gidiyordum. Yiyecek bir şeyler almak için markete uğradım ve hızlı olmaya çalışarak birkaç şey alıp çıktım. Hızlı hızlı yürürken parkta gördüğüm kişiyle duraksadım ve kaşlarımı çatarak daha dikkatli baktım.
Yeji'nin ikizi Hyunjin'di ve kötü görünüyordu. Onun yanına yavaş adımlarla giderken biraz çekiniyordum. Sonuçta sadece birbirimize selam veriyorduk ve onlara gittiğimizde de Hyunjin olmuyordu. Yeji fotoğrafını filanda göstermemişti önceden bu yüzden yeni tanışmıştık.
Yanına oturduğumda bana hiç bakmadı. Kısık bir sesle "İyi misin?" dedim. Hafifçe başını bana çevirdi ve tekrar önüne dönüp yukarı bakarak kahkaha attı bu sırada gözünden bir damla akmıştı. Gözlerim kocaman olmuş şokla ona bakarken "İyi miyim? Bilmem sadece ikizim tacize uğramış ve bana söylemedi bile." dedi ve tekrar kahkaha attı.
"Onun söylemesini geçtim ben hiçbir şey anlamamışım." sonlara doğru başını önüne eğmiş ve sesi kısılmıştı. Sonra tekrar bana döndü ve dişlerini göstererek gülümserken "Ne kadar normal değil mi Felix?" dedi bir dolu gözlerine bir de bacaklarının iki yanında bankı sıkan ellerine baktım.
Yeji söylememişti nereden öğrenmişti? "Nereden öğrendin?" sorumla tekrar kahkaha atıp "Belki yazışmalarınızı okumuşumdur? Yeji'nin kendini ne kadar iğrenç hissettiğini filan belki?" bu sefer gülmüyordu bu sefer gözlerinden birkaç yaş düşmüş ve dudakları aşağı kıvrılmıştı. Kendini yeniden gülümsemeye zorlarken önüne döndü.
Hemen gözümün altında ıslaklık hissettiğimde hızlıca sildim ve Hyunjin'e sarıldım. O da bana sarılırken başını omzuma gömüp hıçkırarak ağlamaya başladı. Boğazındaki yumruyu gidermeye çalışırken saçlarını okşamaya başladım. Neden yapıyordum bilmiyorum ama içimden gelmişti. Normalde diğer insanlarla çok samimi olmazdım, dokunduklarında rahatsız olurdum.
Sonunda sesimi bulabilmiş gibi "Yeji sen kendini suçlama diye söylemedi." dedim ve konuşmayınca devam ettim "Onun içinde çok zor kolay değil en yakınına bunları anlatmak." diye bitirdim sözlerimi ve derin bir nefes alarak Hyunjin'i kendimden uzaklaştırdım. Aşağı doğru bakarken biraz sakinleşmişti.
"Ben onun en yakını mıyım?" diye mırıldandı salak bu çocuk.
"Dokuz ay ben kalmadım senle beraber annenin karnında." diyerek gözlerimi devirdim.
Bakışlarını bana çevirirken "Biz bir ay erken doğduk." dedi. Cidden mi Hyunjin?
Kahkaha atarak "Çok önemli şuan bu." dedim. O da kahkaha atmaya başlarken sinir bozukluğuyla bir süre kahkaha attık. Bir anda aklıma gelen şeyle hızlıca telefonumu çıkardım "Ananı beni çiğ çiğ yemezlerse iyidir." diye mırıldandım. Telefonumda bir sürü mesaja yüzümü buruşturarak baktım.
"Ne oldu?" Hyunjin'in sorusuna telefonumu göstererek karşılık verdim ve "Yeji bizi size çağırmıştı ve ben çok geç kaldım." o da yüzünü buruşturdu ve bana mahçup gözlerle baktı.
"Sen Yeji'ye bildiğini söyleme o zaten sana illaki söyler ve kalk sende gel biraz moralin düzelsin." beni kafasıyla onayladı ve " Ben gelmesem daha iyi olacak gibi sonuçta sizin arkadaş grubunuz." dedi gereksiz çekingeliğine gözlerimi devirdim ve kolundan tutup kaldırdım.
"Saçmalama ayrıca istersen diğer arkadaşlarını da çağır o kadar mükemmeliz ki aramıza giren bir daha çıkamıyor belirteyim. " kahkaha attı ve arkadaşlarını çağırmak için telefonunu çıkardı. O telefonda konuşurken sessizce yanında yürüdüm.
Telefonu cebine koyup "Geliyorlar." dedi onu kafamla onayladım ve sessizce yürümeye devam ettik.
🐥🦙
Onların evine geldiğimizde karşılaştığımız manzara; kapının önünde bekleyen sinirli Yeji ve Ryujin, onların arasında kalmış ve bıkmış bebek ekmek Jeongin, bizi umursamayıp telefonla uğraşan ve sürüklendiği çok belli olan Seungmin, sinirli görünmeye çalışan ama yanakları yemek dolu olan sincap Jisung. Ha bide arkalarıda onlara gülerek bakan Minho,Chan ve Changbin var.
"Neredeyse iki saat geç kaldın civcik?" diye sorgular bir sesle konuştu Yeji.
Ryujin "Tamam her yere geç kalıyorsun da bu kadar olmaz." dedi gözlerini kısarak. Şuan klasik kınama operasyonu yapılıyordu.
Ağzı dolu olduğu halde konuşmaya çalışan Jisung "Mesajlara niye cevap vermiyon?" dedi. Dudaklarımı birbirine bastırarak gülmemek için başka tarafa döndüm.
Göz ucuyla baktığımda Yeji Jisung'un kafasına vurdu ve "Gerizekalı sinirli gözükmüyorsun sus." dedi.
Onlar bizi boş verip içeri girdiğinde bizde girdik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalp krizi geçirem güzelliklerine.
Yorum ve vote lütfen.(Dilenci değilim saçmalamayın)
