DİLSİZ ŞEYTAN//HYUNLİX//

15

YAZARIN ANLATIMI İLE

Kapının kilidinin açılma sesi ile gözlerini araladı felix. Hâlâ karnının felaket bir şekilde acıdığını hissedebiliyordu. Her acı içinde kıvrandığında oda içinde bulunan kameralardan onu gören hyunjin'i mutlu ediyordu ve o da bunun farkındaydı.

İçeriye giren minho'ydu. Odaya girip ardından kapıyı kapattı. Felix'in yanına doğru geldi. Tek kelime etmeden tişörtünü tutup karnını açtı. Yarasını kontrol etmeye gelmişti.

İltihap kapmaya başlayan yarayı görünce tekrardan tek kelime bile etmeden odanın içinde bulunan dolaptan sargı bezi, ilaç, oksijenli su ve pamuk aldı. Tekrardan felix'in yanına gelerek yatağa oturdu ve yaraya dikkatlice tekrar baktı. Felix ise onu, aynı onun yaptığı gibi tek kelime etmeden izliyordu.

Minho ilk önce pamuğa döktüğü oksijenli su ile yarayı yavaş bir şekilde temizledi daha sonra ise başka bir pamuğa döktüğü ilacı yaranın üzerine getirerek bekletti.

"Canın yanacak." dedi kısaca.

Felix'in cümleyi idrak etmesini beklemeden ilaçlı pamuğu yaraya sürdü. Felix ise yarasına değen ilaç yarayı yaktığından yüksek bir sesle bağırdı.

Minho kulağına dolan yüksek sesli çığlık ile yüzünü buruşturdu fakat birşey demeden ve işine bir saniye olsun ara vermeden ilacı yaraya sürmeye devam etti. Daha sonra ise yarayı sararak bitirdi pansumanı.
Yataktan kalkıp son bir kez felix'e baktı ve kapıya yöneldi. Tam çıkacakken durup ona bakmadan konuştu.

"Yemek için aşağıda ol."

Başka hiçbir şey demeden odanın kapısını kapatıp gitti. Yine tek başına kalmıştı Felix. Yerinden zorlukla doğruldu. Bir asma kilit ile kilitlenmiş camdan dışarıya baktı.

'denemeliyim' diye geçirdi içinden. 'elimdeki binde birlik ihtimali bile kullanmalıyım'

Derin bir iç çekerek odadan çıktı. Yavaş adımlarla aşağıya indi. Merdivenlerden indiği anda geniş salonda buldu kendini. Salonun sağ tarafında kalan büyük kapıya doğru yürüdü ve içeriye baktı. Tek seferde doğru odayı bulmanın sevincini, tahmin ettiği kadarı ile hyunjin ile aynı masada oturacak olmanın üzüntüsünü yaşadı aynı anda. İçeriye girdiğinde, masada oturarak telefonuna bakan hyunjin'i gördüğünde tahminlerinin doğru çıktığını anladı.

Hyunjin felix'i gördüğü anda telefonunu kapatıp masaya koydu ve ona baktı. Felix de aynı şekilde ona.

"Otur." dedi hyunjin karşısındaki sandalyeyi göstererek.

Birkaç dakikalığına tereddütte kaldı felix. Değil onunla aynı masaya oturmak onun yüzünü bile görmek istemiyordu. Felix yerinden kıpırdamayınca hyunjin dudaklarını aralayıp tekrardan konuşmaya başladı.

"Sokakta kalırken yemek adabını falan mı unuttun? Biz insanlar yemeğimizi bir sandalyeye oturarak masadaki tabağımızdan yeriz."

Felix hyunjin'e ters bir bakış atıp ellerini oynattı.

"Ben sokakta sadece yemek yeme adabımı kaybetmişim ama sen sadece evde oturarak insanlığını kaybetmişsin ne yazık."

Felix sakin bir şekilde yerine otururken Hyunjin huzursuz mırıltılar çıkardı.

"Seni küçük bok parçası."

Felix onun dediklerini umursamadı bile. Daha kötülerini duymuştu sonuçta. Bu söz onun için hiçbir şeydi.
Onun suratına bile bakmadan önüne onun yemesi için konulmuş yemeği yemeye başladı.

Hyunjin ise rahat bir şekilde arkasına yaslanarak felix'i izlemeye başladı. Felix ilk başlarda bunu çokta umursamasa da zaman geçtikçe bu onu rahatsız etmeye başlamıştı. Hyunjinin onu takıntılı bir manyak gibi izlemesi sinirlerini bozmaya başlamıştı. Bu yüzden yemeğini hızlıca bitirerek ayağa kalktı.

"Nereye?"

Felix bir cesaret ile arkasını dönerek ellerini oynattı.

"Odamdan başka gidebileceğim bir yerim var da benim mi haberim yok?"

Hyunjin tekrardan derin bir nefes aldı ve sinirini içinde tutmaya çalıştı.

Felix ise daha fazla orada durmayarak odasına geri çıktı ve yatağa oturdu.

'geriye sadece beklemek kaldı'

**********

Selamlaar
Bu bölümü bazı sebeplerden dolayı bir gün geç yazıp atmak zorunda kaldım. Bunun için üzgünüm.

Hikayenin sonunu nasıl bağlayacağım diye kara kara düşünüyorum. Bu yüzden size bir sorum olacak çoğunluğun cevabına göre hareket edeceğim.
Hyunjin ve yeji benziyorlar mı?

Diğer bölüme kadar kendinize iyi bakın hoşçakalınn