Sabah uyandığıp yatağımdan doğrulduğumda ilk etrafa baktım. Bu gerçekten en rahat uyuduğum geceydi. Sadece rahat uyuduğum değil şiddet yada tecavüze maruz kalmadan da uyuyabilmiştim. Bu beni en mutlu eden şeydi.
Hafif gülümseyerek yatağımdan kalkıp odanın banyosunda elimi yüzümü yıkadım ve odadan çıktım. Odadan çıkınca bazı sesler duydum. Seslerin geldiği yere doğru gittim. Burası evin mutfağıydı. Kahvaltı hazırlayan arkası dönük yeji'yi gördüm. Adım seslerimi duymuş olmalı ki arkasını dönüp bana baktı ve gülümsedi.
"Günaydın Felix!"
"Günaydın"
"İyi uyudun mu?"
Gülümseyerek başım ile onayladım.
"Otur lütfen kahvaltı hemen birazdan hazır olur." Dedi eli ile sandalyeyi işaret ederek. Onun bana söylediği gibi sandalyeye oturdum. Bir süre sonra kahvaltıyı hazırlayarak masaya kahvaltılıkları yerleştirdi. Çocukluğumdan beri bu kadar dolu bir kahvaltı masası görmemiştim. O yüzden biraz garipsemiştim açıkçası. Tabi hoşuma da gitmişti. Beraber kahvaltımızı yapıp salona geçip oturduk.
"Ne yapmak istersin?"
"Bilmem ki."
"Film?"
"Olur."
"Tamamdır!"
Yeji yanında duran kumandaya uzanıp televizyondaki film sayfasına girdi.
"Ne tür olsun?"
"Komedi."
"Hmm en sevdiğim."
Onun bu cevabına gülümsedim. O ise hemen bir film olup açtı.
Film yaklaşık iki saat sürdü. Film bitince yeji televizyonu kapatıp bana baktı. Daha doğrusu kıyafetlerime. Hâla pijamalarlaydım çünkü kıyafetim yoktu.
"Sana kıyafet almamız lazım."
"Ben böyle idare edebilirim."
"Dışarı pijama ile mi çıkacaksın saçmalama Felix. Abim zaten birkaç gün sonra kıyafetlerini alacak."
"Yeni kıyafetler almak çok masraflı olucak. Kimseye yük olmak istemem."
"Saçmalama kimseye yük olmayacaksın. Hadi bakalım kalk sana kıyafet almaya gidiyoruz!"
Hızla ayağa kalkıp beni de kolumdan çekiştirince ayağa kalkmak zorunda kaldım. Bana yine abisinin kıyafetlerinden verdi. Daha sonrasında ise ikimizde giyinip evden çıktık.
Evin önünde bir araba vardı. Yeji arabanın kapılarını açıp şoför koltuğuna oturunca fark edebildim onun arabası olduğunu. Bende yanına oturdum. Arabayı bir avm'ye sürdü. Yaklaşık yarım saat içinde avm'ye varmış olduk. Yeji arabayı park etti ve arabadan indik.
AVM'ye girince etrafıma bakındım. Burası kocaman kıyafet mağazaları ile doluydu. Cidden burayı ilk defa gördüğüme inanamadım.
Yeji biraz ilerledikten sonra beni kolumdan çekerek bir mağazaya soktu. Daha sonra bana baktı.
"Ne tarz şeyler giyinirsin?"
"Rahat olması yeter."
Yeji kafasını sallayarak kıyafetlere bakmaya başladı. Bende onla beraber bakıyordum. Çok zaman geçmeden bana elinde tuttuğu bir sweetshirt'ü sallayarak gösterdi.
"Bu olur mu?"
(Kapşonsuz sweetshirt diye geçiyor olarak biliyorum. Yanlışım varsa kusura bakmayın.)"Olabilir"
Yeji bana birkaç tane de kapşonlu sweatshirt aldıktan sonra eşofman bakmaya başladı.
Yine elindeki bir eşofmanı ve pantolonu bana sallaması ile ona baktım.
"Peki ya bunlar?"
"Olur."
Yeji onları da alarak kasaya geçti. Bende onu kenarda kıyafetleri ödemesini bekledim. Açıkçası bana kıyafet alması ve benim sadece ona bakmam beni biraz utandırıyordu. Kendi kıyafetlerimi kendim almak nasıl isterdim şimdi.
Yeji kıyafetlerin ödemelerini yaptıktan sonra tekrar araba ile eve geri geldik. Ben kıyafetlerimi odamda ki dolaba yerleştirip yeji'nin yanına salona indim ve yanına oturdum.
"Kıyafetler için gerçekten çok teşekkür ederim yeji."
"Rica ederim Felix. İhtiyacın vardı yapmam gerekeni yaptım."
"Şuan kendimi çok utanmış hissedemiyorum. Keşke sana masraf çıkartmasaydım."
"Saçmalama Felix! İkimize de yetecek param fazlasıyla var. Utanmana gerek yok. Sen benim arkadaşımsın artık."
Ona gülümsedim.
"Sarılabilir miyim?"
"Tabi kii!"
Yeji'ye doğru yaklaşıp ona sıkı sıkı sarıldım. Beni mutlu ettiği için yine defalarca kez ona teşekkür ettim.
Saat iyice geç olmuştu. Benimde uykum gelmeye başlamıştı. Yeji'ye doğru dönerek ellerimi oynattım.
"Benim gerçekten çok uykum geldi. Yatmaya gidiyorum."
"Tamam Felix. İyi geceler! Rahat uyu."
"İyi geceler yeji."
Koltuktan kalkarak odama doğru gidiyordum ki yeji arkamdan seslendi.
"Unutmadan söyleyeyim Felix. Yarın abim buraya gelicek. Hem tanışmış olursunuz."
"Tamamdır."
Ona cevap verdikten sonra odama girdim ve yatağa uzandım. Şimdiden merak etmeye başlamıştım. Acaba abisi kimdi? Onun da iyi biri olduğunu söylemişti yeji. Bana zarar verir miydi? Yada beni dışlar mıydı? Aklımda bunlar gibi onlarca soru vardı şuanda. Hepsi de cevapsızdı. Adını bile bilmiyordum abisinin.
Birkaç dakika sonra bu soruları boş verip gözlerimi kapattım. Sıcak bir oda ve yumuşacık bir yatağın vardiği huzur ve rahatlıkla rahatça uykuya daldım.
**********
Tekrardan selamlar! Nabersinizz?
Ben bu fic den çok ümitliyim hem uzun olucak hemde güzel olucak inanıyorum. İnşallah düşündüğüm gibi olur.
Fic in okunması ve bol bol oylanması beni motive ediyor ve daha çok bölüm atasım geliyorr.
Her neyse çok uzattım.
Diğer bölümde görüşmek üzeree! Kendinize iyi bakınn :DD
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİLSİZ ŞEYTAN//HYUNLİX//
Novela Juvenil2. Kitabı çıkmıştır. ailesi küçükken ölen, evsiz ve konuşma engelli olan felixin başına bela olan sokak serserisi hwang hyunjin ve çetesi. Hyunjin:24 Felix:19 Yan shipler; •Minsung