İNTİKAM MEYVESİ

13. Bölüm - "Hamileyim!"

Doğan bütün mal ve varlığını kaybetmiştir. Bundan sonra hayat onun için çok zor olacaktır. Peki bütün bunları kızına nasıl söyleyecekti? Adam birden yavaşlamaya başlar. Eli ile alnını tutar ve birden yere yığılır. Çevredekiler hemen yardıma koşar. Ender, Yıldız, Şahika, Handan ve Ilgaz ise çoktan oradan ayrılmışlardır.
~~~~
Ayshe Julia'dan haber bekliyordur. Julia bir türlü aramayınca kendisi aramaya karar verir. Defalarca kez arar ancak Julia açmaz. Birden kapı çalar. Ayshe kapıyı açar ve karşısında Lumia'yı görür.

Ayshe: Ne oldu Lumia?
Lumia: Bir şey olmadı?
Ayshe: E neden geldin o zaman?
Lumia: Ayshe yanına gelmem için illa bir şey mi olması lazım?
Ayshe: Elbette. Sen benim sağ kolumsun sonuçta. Sadece benim emir ve dileklerimi yerine getirmelisin.
Lumia: Ayshe sana ne oluyor son zamanlar? Bana çok kötü davranıyorsun. Sanki seni arkandan bıçaklamışım gibi davranıyorsun.
Ayshe: Başka diyeceğin var mı?
Lumia: Yok Ayshe.
Ayshe: İyi o zaman hadi git.

Ayshe kapıyı Lumia'nın suratına kapatır. Lumia dişlerini sıkarak sinirli bir şekilde oradan uzaklaşır. Ayshe ise koltuğuna oturmuş, başını geriye atmış Julia'dan haber bekliyordur.
~~~~
Handan: Ay çok güzel bir gündü gerçekten.
Ender: Yani ben bile sevindim Handan.
Yıldız: Kız Hando artık zengin oldun bize de bir yalı alıverirsin diye düşünüyorum hahah.

Hepsi Yıldız'a ters ters bakar. Yıldız neye uğradığını şaşırır.

Yıldız: Ay tamam şaka yaptım alt tarafı. Neyse benim boğazım kurudu kahve falan yok mu Handan getir de içelim.
Handan: Bugüne özel kahveler benden o zaman. Nasıl içersiniz?
Şahika: Ben espresso alayım.
Yıldız: Bol sütlü Türk kahvesi alayım bende.
Ender: Bende espresso.
Handan: Peki. Çağatay sen?
Çağatay: Sade alayım abla.
Handan: Tamamdır ben mutfağa gideyim o zaman.
~~~~
Zeynep tek başına oturmuş kahvaltı ediyordur. Aynı zamanda da Alihan ile olan geçmişini hatırlıyordur. Bunlar onu o kadar acıtıyordu ki... Karnındaki bebek ile bütün bunlara nasıl dayanacağını bilmiyordur. Morali o kadar bozuktu ki resmen iştahı kesilmiştir. Sofradan kalkar ve odasına geçer. Kapıyı kapatır ve uyur...
~~~~
Doğan kendine gelmiştir, koltukta uzanıyordur. Çalışanları ona kolonya ve su ikram eder.

Doğan: Ne oldu bana?
Mete: Fenalaştınız Doğan Bey. Ama şu an iyisiniz merak etmeyin.
Doğan: Ben fakir değilim, ben davayı kaybetmedim hayır hayır olamaz yaşanmadı bunlar!

Doğan sinirden delirir hale gelmiştir. Ortalığı yıkıp devirir. Daha önce hiç böyle olmamıştır. Yaşadıkları ona çok ağır gelmiştir. Çalışanları Doğan'ı sakinleştirmeye çalışıyordur. Onu kolonya ve sakinleştirici kokular ile az da olsa sakinleştirmişlerdir. Bir süre orada dinlenen Doğan'ı adamı Mete evine götürür.

Kumru: Baba? Bu ne hal?
Mete: Kumru Hanım, Doğan Bey biraz rahatsızlandı da. Onu eve getirdim.
Kumru: Aa ne oldu? Baba gel.

Kumru babasını içerideki koltuğa oturtur. Doğan'ın gerçekleri söyleme vakti gelmiştir..

Kumru: Ne oldu baba sana ya? Mahkemede mi bir şey oldu?
Doğan: Kızım. Bavulunu hazırla toparlan.
Kumru: Neden ki? Nereye gidiyoruz? Ay eğer tatile gidiyorsak lütfen gitmeyelim çünkü bütün arkadaşlarıma söz verdim.
Doğan: Yok tatil değil...
Kumru: Ne o zaman baba?
Doğan: Biz artık...
Kumru: Biz artık ne?
Doğan: Her şeyimizi kaybettik.
Kumru: Nasıl her şeyimizi kaybettik? Nasıl baba ne diyorsun sen ya?
Doğan: Artık zengin değiliz. Bütün mal ve varlığım annene kaldı.

Kumru duyduğu şey ile şok olur.

Kumru: Ne? Anneme mi kaldı? Yani bu ev de senin bütün her şeyin de anneme mi kaldı?
Doğan: Evet..
Kumru: E iyi işte? Annem zengin olmuş. Onun evinde kalırız.
Doğan: Kızım. Biz annenle boşandık nasıl aynı evde kalalım? Annen bizi neden kabul etsin?
Kumru: Beni kabul eder ama.
Doğan: Anlamadım?
Kumru: Babacığım kusura bakma ama ben fakir hayatı yaşayamam. Anneme taşınıyorum.
Doğan: Ne? Kumru saçmalama!
Kumru: Yoo saçmalamıyorum. Gayet açık ve netim. Seni çok seviyorum baba ama ben fakir hayatı yaşayıp kendimi arkadaşlarıma rezil edemem. Sana bol şans.