Part 12

1.6K 201 0
                                    

Unicode
အခန်း ၁၂ သူမက ကြီးမြတ်ပြီး ဂုဏ်ရှိတဲ့ မျှတမှုရှိတဲ့ အဘွားဖြစ်ချင်တာ။

ရှီရှန်းကျင်း ရှီချီကိုယ်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။

ရှီချီက နင်မုန့်ဘေးသွားရပ်နေပြီပင် မျက်နှာလေးရဲပြီး နင်မုန့် သူ့အဝတ်စားတွေကို ဖုန်ခါတာကို ခွင့်ပြုခိုင်းထားသည်။ 

နင်မုန့်က လက်တစ်ဖက်မြှောက်ပြီး ရှီချီ အဝတ်စားက ဖုန်တွေကို ဖယ်ပေးကာ ရယ်ချင်စိတ်ကို သည်းခံပြီး “ခုနက လဲသွားတာ နာလား နောက်ခါ သွားရင် သေချာသတိထား သွား”

ရှီချီခေါင်းခါကာ ဘေးကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး သိချင်စိတ်နဲ့။ “ဘွား…သား တစ်ခုခုကို တိုက်မိသလိုပဲ…”

‘သရဲတစ်ကောင်ကို တိုက်မိတာ’ နင်မုန့် တွေးလိုက်မိသည်။

ဒါပေမဲ့လည်း သူမ ပြောလိုက်တာက။ “အိုက်ယား အဲမှာ သားမမြင်နိုင်တဲ့ တစ်ခုခုရှိနေတာ လိမ်မာတယ် ဘွားနဲ့တူ ဘေးမှာရပ်နေ အဲကိုထပ်မသွားနဲ့တော့..”

သူမက သေချာရှင်းရှင်းလင်းလင်း မပြောသလို ရှီချီကလည်း သူမ ဆိုလိုချင်တာကိုနားမလည်ပေမဲ့ သူ့မှာ မှန်းဆချက် နည်းနည်းလေးတော့ရှိသည်။ 

သူ သရဲတစ်ကောင်ကို ဝင်တိုက်မိသလိုပဲ။ 

ရှီမိသားစုကို မရောက်ခင်တုန်းက အချိန်ကို မနေနိုင်ဘဲ ပြန်သတိရလိုက်မိသည်။ သူနဲ့သူ့အဖေ ထူးဆန်းတဲ့ ဖြစ်ရပ်တွေ တူတူ ကြုံခဲ့ရတာပင်။

ဖြစ်တာ သိပ်တောင်မကြာသေး သူ့အဖေကွယ်လွန်သွားတာပင်။ သူ့အဖေရဲ့ ဈာပနာအတွက် လိုတာပြင်ပေးတဲ့ ဦးလေးတစ်ယောက်ရှိပြီး သူက နောက်ညကျ စောင့်ပေးဖို့ နေဖို့ ဖြစ်လာသည်။

သူနေတဲ့နေရာကျ ညဘက်ဆို ဘယ်သူမှ အပြင်မထွက်တော့ အကြောင်းက အပြင်မှာ တအားအန္တာရယ်များလို့ပင် လူတိုင်း သတိထားကြရသည် အထူးသဖြင့် ကလေးတွေပင် သူတို့ အပြင်မထွက်သင့်။

ညနေခင်း တအားပင်ပန်းထားတော့ ရှီချီက ငိုက်နေကာ အပြင်က အသံတစ်ခုက သူ့ကိုခေါ်နေတဲ့ထိပင်။

သူ့အခန်းလေးက တအားကို သေးပြီးတော့ လေတိုးသံက အစ ကြားရသည်။ လျှပ်စစ်မီးလည်း မရှိသလို ဖယောင်းတိုင်တစ်တိုင်သာ ရှိသည်။ ဒါပေမဲ့ ဖယောင်းတိုင်နဲ့ဆိုရင်တောင် အခန်းက မှောင်မဲနေပြီး မြင်ရဖို့ဝါးနေဆဲဖြစ်သည်။

ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။Where stories live. Discover now