ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 23

Unicode

အခန်း ၂၃

အဘွားနှင့် လေလွင့်သရဲ

ရှီချီသည် မျက်စိကို ဖွင့်လိုက်ပြီး တစ်ဖန် ပြန်ဖွင့်လိုက်သည်။ သူမြင်ရသည့် မြင်ကွင်းသည် အတူတူ ဖြစ်နေဆဲပင်။ 

မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက်၏ မှိန်ဖြဖြ ပုံရိပ်သည် အဘွားကြီး၏ ခန္ဓာကိုယ်ထက်တွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူမနောက်တွင် အနက်ရောင် ဆံနွယ် အရှည်ကြီး ကျနေ၏။ သူမ၏ မျက်နှာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်နိုင်သော်ငြား သူသည် သူမက ငယ်ရွယ်သည်ဟု ခံစားမိသည်။ 

သူက လီချွမ်ဖက်ကို ကြည့်လိုက်သည့်အခါတွင် သူတို့ နှစ်ယောက်သည် အသက်အတူတူဖြစ်ပုံပေါသည်။ 

အဘွား၏ လက်ယပ်ခေါ်မှုနှင့် ထိုငယ်ရွယ်သည့် ပုံရိပ်၏ လက်ယက်ခေါ်ပုံက တစ်ချိန်တည်းတွင် ဖြစ်နေကာ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ရောစပ်နေပုံပေါသည်။ တစ်ခါတရံတွင် ကွဲသွားသော်ငြား ယင်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်ပေ၏။ 

ရှီချီသည် ထိုနေရာတွင် မလှုပ်မယှက်သား ရှိနေသည်။ နင်မုန့်သည် သူကိုယ်တိုင်သာ သွားတော့သည်။ သူမ စာကြည့်မျက်မှန်ကို မလိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းကို ရှေ့သို့ ငုံ့လိုက်သည်။ 

“သားဘာလို့ ကြက်သေသေနေတာလဲ”

ငါ့ရဲ့ မြေးလေးက တော်တော်လေး ကြည့်ကောင်းတာပဲ။ သူ ကြီးလာတဲ့အခါကျ သူ့မှာ သေချာပေါက် ယောက်ျားလေး၊ မိန်းကလေး ပရိသတ်တွေ အများကြီး သေချာပေါ် ရှိလာလိမ့်မယ်။

ရှီချီသည် အသက်ရှု ရပ်လုမတက် ဖြစ်သွားသည်။ သေးသွယ်သည် လက်က သူ့ခေါင်းပေါ် ရောက်လာသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသည်။ သို့သော်သာမန်နှင့် ကွဲပြားနေသည်ဟု မခံစားရပေ။ 

နင်မုန့်က သူ့ခေါင်းကို ပွတ်လိုက်ကာ 

“အရူးလေး။ ဒီမြွေပါလေးရဲ့ နာမည်က ဘာလို့ ပေးထားလဲ”

ရှီချီက မလှုပ်မယှက်သား ရှိနေသည်။ ထိုမေးခွန်းကို ကြားသည့်အခါ သူ့ စကားသံများ ထစ်ထစ် ထွက်လာခဲ့သည်။