ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 16

Unicode

အခန်း ၁၆ သရဲစျေး

ရှီရှန်းကျင်း သူ့အမေ မျက်နှာထားကိုမြင်တော့ သက်ပြင်းချကာ “အမေ အမေ ပြန်သင့်ပြီ”

နင်မုန့်က “မပြန်ဘူး ငါ ၁၇ လေးကိုအဖော်လုပ်ပေးမှာ”

ဒါပေမဲ့လည်း ကျီးကန်းမျက်လုံးတွေ မျိုချတာကအနည်းငယ်ရွံစရာကောင်းပြီးတော့ ရှီချီသာ ဒါကိုမျိုချမယ်ဆို သူတကယ်ကော ယင်ယန်် မျက်လုံးဖွင့်နိုင်မှာသေချာလို့လား

ရှီချီ သူ့မျက်နှာနားကို အနံ့ဆိုးတစ်ခု ရောက်လာတာမြင်တော့ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားတော့သည်။

ရှီရှန်းကျင်းလက်ထဲက ကျီးကန်းမျက်လုံးက ဘာနဲ့တူလဲဆိုတာတော့ သူမ မသိပေမဲ့ ရှီရှန်းကျင်း သူတို့နားပိုကပ်လာလေ အနံ့က နှာခေါင်းထဲထိ တိုးဝင်လာသလို ရလိုက်တဲ့လူတိုင်းလည်း ပျို့အန်ချင်စိတ်တွေပေါက်လာတော့သည်။

ရှီချီ နင်မုန့်အဝတ်ကို တင်းတင်းကိုင်ထားမိသည်။

ရှီရှန်းကျင်းက သူ့ကိုကျွေးတော့မလို့ရှိသေး နင်မုန့်က ရုတ်တရက် လက်ဆန်ထုတ်ပြီး “ခနလေး….”

ရှီရှန်းကျင်း ရပ်သွားတော့သည်။

ထိုင်ခုံမှာ နာနာခံခံလေးထိုင်နေပြီး အနံ့ကြောင့် မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့နေတဲ့ ရှီချီကို ကြည့်ကာ “၁၇ အတွေးကိုမေးကြည့်ရအောင်”

သူမ ကူးပြောင်းလာကတည်းက သူ့မျက်လုံးကိုဖွင့်ချင်လား မဖွင့်ချင်ဘူးလားဆိုတာ သူမ တစ်ခါမှမမေးခဲ့ဖူးဘူးလေ သူ့ကို သူမ ပျိုးထောင်နေတာမို့ သူမဖွင့်ချင်တာမျိုးလည်းဖြစ်နိုင်သည်။

ယင်ယန် မျက်လုံးတစ်စုံ မရှိရင် မမြင်ချင်တာတွေမမြင်ရတော့ဘဲ ကောင်းချီးတစ်ခုလည်းဖြစ်နိုင်သလို ရှိရင် တာဝန်ယူစရာတွေ အများကြီး ရှိလာလိမ့်မည်လေ။ ပြီးတော့ ကလေးတစ်ယောက် ဒီလိုလေးလံတဲ့အရာတွေတာဝန်ယူရတာက ကောင်းမွန်တာမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ

ပြီးတော့ သူမ သူ့ကို အမြဲဂရုစိုက်ပေးနေနိုင်တာကို သရဲတွေ မမြင်ရဘဲလည်း သူပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝ တစ်ခု ရနိုင်တယ်လေ။ ရှီချီ သာမန်ဘဝလေးမှာနေနိုင်ရင်လည်း မကောင်းတာမှမဟုတ်တာ။