ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 34

Unicode

အပိုင်း ၃၄ ငါ့ရဲ့အဘွားက သင်ပေးခဲ့တာ။ 

ပြတင်းပေါက် အဟကြားဟာ ကြီးသထက်ကြီးလာပြီးနောက် ထိုသရဲငယ်၏ ပိန်ပါးသောကိုယ်ကို ရှေ့နောက် တတွန့်တွန့် သွားနိုင်အောင် ခွင့်ပြုပေးသလို ဖြစ်သွားသည်။ 

နင်မုန့်ဟာ ကြားနေရသော ဆူညံသံများကြောင့် တုန်ယင်နေသည်။ သို့ရာတွင် သူမကိုယ်တိုင်လည်း သိချင်စိတ် ပြင်းပြနေသည်။ ကိုယ်ပေါ် စောင်ခြုံထားရင်းမှ ကြည့်ချင်စိတ် ပြင်းပြလာသည့်အတွက် မျက်လုံးတစ်ဝက်ကိုသာ ဖော်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ 

သရဲငယ်၏ ကိုယ်ဟာ ထူးခြားစွာ သေးငယ်ပြီး သူမလက်မောင်း အရှည်လောက်ပင် မရှိချေ။ ထို့အပြင် ပြားကပ်နေသေးသည်။ သုံးဖက်မြင် အမြင်နှင့်သာ မကြည့်လျှင် သူမက စက္ကူရုပ်ဟုသာ ထင်မိလောက်သည်။ သူမက စနစ်ကို မေးလိုက်သည်။ 

“ဒါက ဘာလုပ်ချင်တာလဲ။ ငါ့ကို လာစားမလို့လား”

စနစ်က တစ်ခဏခန့် တွေးတောပြီးနောက် ပြန်ဖြေသည်။ 

“သူက သိချင်စိတ် ပြင်းပြလို့ တစ်ချက် လာကြည့်တာ ဖြစ်လောက်ပါတယ်”

နင်မုန့်ဟာလည်း ထိုတုံ့ပြန်မှုကြောင့် ကြောင်သွားသည်။ 

“ဘာကို သိချင်စိတ် ပြင်းပြစရာ ရှိနေလို့လဲ။ ငါက ကြောင်တောင်တောင် လူလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ဘာများ ကြည့်စရာ ရှိလဲ”

သူတို့ စကားပြောနေစဉ်တွင် ထိုသရဲငယ်လေးဟာ နောက်ဆုံးတွင် အခန်းထဲသို့ အပြည့်အဝ တိုးဝင်နိုင်သွားသည်။ 

နင်မုန့်ဟာ ထိုသရဲငယ်လေး ပေါ်လာကြောင်း မြင်သောအခါ ပြုံးလိုက်သည်။ သူဟာ အရုပ်ဆိုးသော အိုဟောင်းနေသည့် အရုပ်တစ်ရုပ်နှင့် တူသည်။ ကြောင်တောင်တောင် အဝတ်များကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး မျက်စိစူးစေသေးသည်။ 

ပြတင်းပေါက်မှ ထိုသရဲလေးဟာ ခုန်ချလာကာ အခန်းထဲတွင် ပတ်လျှောက်တော့သည်။ သူ၏ နဂိုက ပြားကပ်နေသော ကိုယ်ဟာလည်း အသားပြန်ပြည့်လာပြီး လုံးဝိုင်းသည့် ခပ်ဝဝ အရုပ်ကလေးကဲ့သို့ ဖြစ်သွားသည်။ သို့ရာတွင် ရုပ်ဆိုးနေသေးသည်။ အသားအရေဟာလည်း သရဲမှန်း သိသာအောင် ဖြူစုတ်လွန်းနေသည်။