ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 48.3

အခန်း (၄၈.၃) သူမက တကယ်ချစ်စရာကောင်းတယ် (၃)

ရှီချီက အသီးလှီးဓားကို ယူပြီး အသီးကို ဖြည်းညင်းစွာဖြင့် အခွံနွှာနေသည်။ သူ၏ လုပ်‌ဆောင်မှုက ကြော့ရှင်းကြည့်ကောင်းပြီး သွက်လက်ကာ မျက်စိအေးစေသည်။

နင်မုန့်က သူ၏ လက်ကို မင်သက်စွာ စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

သူမ၏မြေးဖြစ်သူက သာမန်ရုပ်ရည်ကြည့်ကောင်းသည့် အဆင့်မဟုတ်တော့ချေ။ သူ၏လက်များကပင် အလွန်အမင်း ကြည့်ကောင်းနေပြန်သည်။ ဓားကို ကိုင်ထားချိန်တွင် အေးစက်ပြီး ပျော်ရွှင်တက်ကြွမှုမဲ့နေသေးစေကာမူ သူက ပိုပြီး သဘောကျဖွယ်ကောင်းလာသည့်အပြင် သူ၏ အနည်းငယ်ကွေးထားသော လက်ဆစ်များကပင် ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။

ရှီချီက မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ သူ၏လက်ကို စိုက်ကြည့်နေသော သူမကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ပန်းသီးကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။

"စားချင်လို့လား"

နင်မုန့်က ခေါင်းခါသည်။

"မဟုတ်ပါဘူး"

သူမက သူ၏လက်ကို ကြည့်ရုံသာ ဖြစ်သည်။

ရှီချီက ဆက်မပြောတော့ဘဲ သူမ၏ ပုံရိပ်ကို စက္ကန့်အနည်းငယ်ခန့် အထိ စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

အခု သူမရဲ့ ပုံရိပ်ကို သူ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်နေပြီ။ မျက်နှာ သွင်ပြင်ကတော့ ဝေဝါးနေတုန်းပဲ။ ဒါပေမယ့် အရင်ကဆို မျက်နှာကိုတောင် မမြင်နိုင်တာ။ ဒါထက်စာရင် အများကြီးကောင်းတာပေါ့။

...

ညမှောင်လာသောအခါ ရွာထဲရှိလူတိုင်းက တံခါးကို ပိတ်သွားကြသည်။

လျိုရွှမ်းက ဦးလေးလီဆီမှ ရသော ရေနံဆီမီးအိမ်ကို ယူလာရသည်။ သူတို့၏ ရွာက ခေတ်နောက်ကျသဖြင့် လျှပ်စစ်မီးမရှိလေရာ ရေနံဆီမီးအိမ်ကိုသာ အားကိုးရသည်။

သူက တည်ငြိမ်စွာပြောပြသည်။

"ညဘက်မှာ အပြင်မထွက်နဲ့ အပြင်မှာ သားရဲတွေရှိတယ်၊ မင်းကိုသာ ဆွဲခေါ်သွားမယ်ဆိုရင် ပြန်လာနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး"