ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 51.1

အပိုင်း(၅၁.၁) အနာဂတ်မှာ ငါလျှော်ကြေး ရဖို့မျှော်လင့်တယ် (၁)

အေးစက်သောလက်က သူ၏လက်ဖမိုးအပေါ် အုပ်မိုးလာသည်။ သူ၏မာဖလာမှ အမွေးအမျှင်လေးများက တစ်ဖက်သို့ ရောက်သွားချိန်တွင် ရှီချီက သူမထံမှ သက်သောင့်သက်သာရှိစွာ သက်ပြင်းချသံကို ခပ်ဖျော့ဖျော့ကြား လိုက်ရသေးသည်။

တကယ်ကို သူခိုးလေးလို ပြုမူနေတာပဲ။

နင်မုန့်က သူမ၏ပတ်ဝန်းကျင်ကို လျှို့ဝှက်စွာ ချက်ချင်းကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မည်သူကမှ သူတို့၏ဘက်သို့ အာရုံစိုက် မနေကြောင်း မြင်လိုက်ရသောအခါ သူမ၏ စိုးရိမ်ပူပန်မှုများက ပျောက်ကွယ် သွားသည်။

အတန်းပိုင်ဆရာက ထိုင်ခုံ ပြောင်းထိုင်ခိုင်းမည်ဟု ပြောဖူးသော်လည်း အဆုံးတွင်မူ သူတို့က ထိုင်ခုံ မပြောင်းခဲ့ကြချေ။ သို့ရာတွင် သူတို့၏အတန်းက နဂိုကတည်းက ကျဉ်းနေကာ ဒါကလဲ သူမ၏ အခြေအနေနှင့် ကိုက်ညီနေလေသည်။ အတန်းထဲတွင် လူအယောက်(၃၀)သာလျှင် ရှိနေလေရာ သူမအနေဖြင့် နောက်ဆုံးမှပင် white boardကို ကောင်းကောင်း မြင်နိုင်လေသည်။

သူ၏လက်မှတစ်ဆင့် အပူစွမ်းအင်က ဆက်တိုက်စီးဝင်ကာ သူမ၏ကိုယ်ထဲသို့ ရောက်လာလေပြီး နင်မုန့်ကို အရိုးထိတိုင် ကျောချမ်းစေသော ထိုလေထုများကလဲ ဖြည်းညင်းလျော့ပါးစွာဖြင့် အနည်းငယ် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

သူမက ခေါင်းကိုလှည့်လျက် ရှီချီကို ကြည့်သည်။

"နင့်ကို တစ်ခဏလောက် ကိုင်ခွင့်ပေးထားပါဦး"

ရှီချီက မျက်နှာကို တစ်ဖက်သို့ တစ်ခဏခန့် လှည့်ပြီးသွားမှသာ ပြန်လှည့်ကြည့်လာသည်။ သူ၏နှုတ်ခမ်း‌ ထောင့်စွန်းများက အပေါ်သို့ ကော့တက်သွားသည်။

"မင်းကလက်ထုတ်ပြီး ကို်ငပြီးသွားပြီလေ"

"သူလက်ဆွဲထုတ်လို့တောင် ရပါတော့မလား"

သူ၏စကားကြောင့် နင်မုန့်၏မျက်နှာက ပူနွေးသွားသည်။ သို့ရာတွင် သူမ၏မာနက သူမ၏ သက်တောင့်သက်သာရှိမှု ထက်ပို၍ အရေးကြီးစရာအကြောင်း မရှိချေ။ ထို့အပြင် သူ၏စကားလုံးများကြောင့်လည်း သူမက နာကျင်ရမည် မဟုတ်ချေ။