ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 31

Unicode
အပိုင်း (၃၁) ငါ့ရဲ့နာမည်က ရှီချီ။ 

နင်မုန့်က အချိန်အတော်အတန်  ကြာအောင် အတွေးနက်သွားသည်။

သူမဟာ browserထဲတွင် ရှီချီ၏နာမည်ကို ထည့်လိုက်သောအခါ  ရှီချီဟု အမည်ရသော နာမည်တူ လူအများအကြောင်း ဖြစ်သည်။

အမျိုးမျိုးသော ထူးဆန်းသော သတင်းများလည်း ပါသည်။ သို့သော် မည်သို့ပင်ကြည့်စေကာမူ အားလုံးက သူနှင့် မပတ်သက်နေခဲ့ချေ။

“ဟူး..”

နင်မုန့်ဟာ မေးစေ့ကို ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုကလေးက ကြီးပြင်းလာလေပြီ။ လအနည်းငယ်လောက်သာ အဘွားကို မြင်ခဲ့ရသော ကလေးတစ်ယောက် အနေနှင့် သူမအပေါ် မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ထူးဆန်းသော ကို့ရို့ကားယားနိုင်မှုကို ခံစားနေရကြောင်းကို သူမ နားမလည်နိုင်ချေ။

“ဒီလိုဆိုကာမှ ငါ အခုချိန်ထိ ထူးဆန်းတယ်လို့ ခံစားနေရတုန်းဘဲ”

နင်နင်၏မျက်နှာဟာ သူမ၏မူလမျက်နှာနှင့် ဆင်တူသည်။ အစပိုင်းတွင် မိန်းမအိုကြီး၏မျက်နှာကို သူမ မြင်ခဲ့ရချိန်အတိုင်း ဖြစ်သည်။ သူမဟာ မည်သို့အတွက်ကြောင့် ထိုသို့ဖြစ်နေကြောင်း စနစ်ကို မေးကြည့်သောအခါ အဖြေပြန်၍မရချေ။

“ဖြစ်နိုင်တာက ဒီလိုဝိညာဉ်ကူးပြောင်းတဲ့ လူတွေကလည်း တူညီတဲ့မျက်နှာမျိုးကို ဝေမျှရတာလား။ ပုံပန်းသွင်းပြင်တူညီနိုင်မှ အဲ့ဒီခန္ဓာကိုယ်ထဲကို ဝိညာဉ်ကူးပြောင်းနိုင်ခွင့် ရှိတာလား”

ဝိညာဉ်ကူးပြောင်းသည့်အခါ လိုအပ်ချက် အခြေအနေများကို သူမနားမလည်သော်လည်း အချိန် အတော်တန်ကြာအောင် တွေးမိသည့်တိုင်အောင် နောက်ဆုံးတွင် လက်လျော့ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ညနေ(၆)နာရီကျော်တွင် လျန်ဖုန်းမိန်ဟာ ဘေးအိမ်မှ ပြန်လာပြီး ညစာချက်သည်။ သူမ၏ဟင်းချက် လက်ရာဟာ မဆိုးရွားချေ။ ထို့ကြောင့် နင်မုန့်ဟာ လပေါင်းများစွာ ငတ်ပြတ်နေသောသူလို အသည်းအသန် စားသည်။ လျန်ဖုန်းမိန်ဟာ စားပွဲကို ခေါက်သည်။

“ဘာလို့ အမြန်စားနေတာလဲ ဖြည်းဖြည်းစားမှပေါ့ ဒါက ချက်ချင်း ပျောက်သွားမှာမှ မဟုတ်တာ မဟုတ်ရင် နင် သီးတော့မယ် ပြီးတော့မှ ငါ့ကို လာမကြည့်နဲ့”