Tek Ailem (TAMAMLANDI)

27.bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın

Keyifli okumalar

Medya: Madrigal - Seni dert etmeler

Alena'dan

Tekerlekli sandalyenin yerde bir şeye takılmasıyla yere doğru  uçtum. O kadar sert düştümkü koridorda pat diye bir ses yankılandı.

Birkaç saniye olduğum yerde hareket etmedim ardından başımı kaldırmamla Ece ve Ceyhunu görmem bir oldu. Ceyhun endişeyle "iyi'misin?" diye sordu. Ona sanki uzaylı görmüş gibi bakıp " çok iyiyim canım kesinlikle başım yarılmadı" dedim. Ceyhun gözlerini belirterek "canım mı? , gerçekten canın'mıyım?" demesi ile Ece gülmeye başladı.

Yanımıza pamir geldi ve gelir gelmez panikle " iyi'misin Alena" diye sordu. Ceyhun, Pamir'in paniklediğini anlayınca ters ters Pamire baktı.

Pamire doğru "çok iyiyim ya "dedim yapmacık bir sesle.

Yav ben yere yapışmışım bunlar bana iyi'misin diye soruyor. Off bacağım hafiften sızlıyor.

Aleyda ve Okan gülerek yanımıza gelmek için ilerlediler ama Elif teyze Okan ve Aleyda'yı iterek yanımıza doğru koştu.

Yanımıza geldiğinde "iyi'misin kızım " dedi ve Ceyhun'a dönüp "Ceyhun tekerlekli sandalye kırılmış, Alena kızımı kucağına al arabaya götür. Yorulmasın kız" dedi.

Ceyhun annesi söylediği an beni kucağına aldı ve yüzüme doğru "Yorulmasın" diye fısıldadı.

Okan ve Aleyda hastanede olduğumuzu umursamayıp "oooo" diye bağırdılar.

Okan hemen cebinden telefonunu çıkartıp fotoğrafımızı çekti. Okan "gelecekte bunu çocuklarınıza göstercem " dedi.

Ceyhun, okan'ın bunu demesine güldü ve benimle beraber kapısı açık asansöre binip  hızla kapıyı kapattı.

Asansörün içerisinde sadece ikimiz vardık. Ceyhun zorlanarak birinci kata basınca bende Ceyhun'a doğru kısık bir sesle "ağırsam beni taşımak zorunda değilsin" dedim. Ceyhun bana bakıp gülümsedi "merak etme ağır değilsin" dedi.

Bende başımı salladım ve kafamı dik tutmakta zorlandığım için onun göğsüne yatırdım.

Ceyhun'a bakmadan "pamire niye sinirli baktın" diye sordum. Ceyhun "ne zaman" diye sordu. Bende "demin baktın ya hatırlamıyor'musun?" Diye sordu. Ceyhun "ah aklım bir an başka yere gitti" dedi ve devam etti "ben orda pamire sinirli bakmadım" dedi. Bende "gözlerimle gördüm sinirli baktın" dedim. Ceyhun "sen yanlış anlamışsın " diyince konuyu daha fazla uzatmanın manası olmadığını anladım.

Asansör 2.katta durduğunda içeriye elli yaşlarında bir teyze girdi ve bizi görünce sesli bir şekilde cık cık cık yaptı. Asansörün kapısı kapanmıştı

Teyzede birinci kata bastı. Teyze arada bir bize bakıyor ve sessizce "gençlik bitmiş" diyerek mırıldanıyordu ama hemen yanında olduğumuz için onu duyuyorduk.

Biraz sonra asansör birinci katta durdu ve kapısı açılınca Ceyhun teyzeye doğru "teyzecim ilk siz çıkın " dedi. Teyze bize tekrar ters bir şekilde  bakıp "teyze senin anandır" dedi ve asansörden çıktı onun ardından anlamaz gözlerle baktık.

Ceyhun böyle bir cevap beklemediği için başta duraklasada sonra asansörden çıkmayı akıl etmişti.

Asansörden çıkmış hastane çıkışına doğru ilerlerken onun kucağında olduğum için arada bir insanlar bize dönüp bakıyordu.

Başımı Ceyhun'un göğsüne daha çok gömdüm zeytin ağacı kokusunu daha iyi alıyordum ve kokusu büyüleyiciydi.

Hastaneden çıkmış park yerindeki Ceyhun'un arabasına doğru ilerliyorduk. Arabanın yanına vardığımızda Ceyhun arka kapıyı açıp beni koydu ardından emniyet kemerini çekip bana yaklaştı ve kemeri takmaya çalıştı. Yüzü bana çok yakındı. Emniyet kemerini takmak için biraz daha üstüme eğildi ve sonunda tak diye ses geldi. Galiba emniyet kemerini takabilmişti ama yinede hemen ayrılmadı başını boynuma doğru yaklaştırıp derin nefesler aldı ardındansa benden uzaklaştı.