SADEM

3. BÖLÜM

İyi okumalar dilerim.
30.12.2023
22:15

Genç adam doktorun odasından çıkıp annesinin yanına varmak üzereydi ki arkası dönük olan sarı saçlı kadını gördü. O sarı saçlar ona bir ay önceki geceyi hatırlatırken yumruklarını sıkıp derin nefesler almaya başladı.

O gece iki yetişkin birey olarak bir şeyler yaşamalarında bir beis görmemişti. Üstelik kadının istekli halleri, ilk adımı atması ve genç adamın hafiften sarhoşluğu bu birlikteliği hızlandıran etmenlerden sadece birkaçıydı.
Birliktelikleri esnasında kadının utangaçlığı ve çekimserliği aklında bir şeyleri oturtmazken çok da üstüne düşmemişti. Üstüne düşmediği o ayrıntılar gün ışığında gerçekleri bir tokat misali yüzüne çarpmıştı.

O masumiyetin simgesi, kendisini adi ve aşağılık bir adam gibi hissettirmişti. Hissettiği suçluluk duygusu bir aydır yakasını bırakmamış, ona rahat bir uykuyu çok görmüştü. O anlık hisleriyle yaptığı şeyden utanmış arkasına bakmadan o odadan çıkmıştı. Hâlâ da pişmanlığı had safhadaydı, kim bilir kimin hayallerini elinden almıştı.

Ortada zorlukla olan bir şey yoktu ama her ikisinin bilinci de tamamen yerinde değildi. En azından adamın bilinci bir tık daha yerindeydi, hislerine engel olup ilerlemeseydi o gece yaşanmayacaktı. Kenan kendisini suçluyordu. Ama olanla ölene çare yoktu. Bu saatten sonra elinden bir şey gelmiyordu.

Annesine yaklaşırken birden arkası dönük olan genç kadın ayaklanıp yüzünü ona çevirdi. O an dünya durmuş gibiydi Kenan için. Haftalardır uykularını haram eden pişmanlığının diğer yarısı karşısındaydı, bu şaşkınlığını yaşayamadan o ela gözlü güzel kollarına yığıldı.

Şokla sadece kucağındaki kadına bakıyordu. O sırada annesi de telaşla ayaklanmıştı.

"Hii! Oğlum al kucağına çabuk kadın hamile. Hemen doktorun odasına götürelim."

Kaskatı kesilen bedeni ile kucakladığı bedeni sesleri duyup kapıyı açan doktor Asuman'ın odasına götürdü. Sedyeye yatırdığı kadından bakışlarını ayıramazken içeri telaşlı bir genç kadın girdi.

"Aman Allah'ım! Zeynep!?"
Elindeki şişeyi düşüren kadın doktorun muayene ettiği arkadaşının başucunda durdu.

Genç adamın kafasında tek ihtimal dönerken doktor konuştu.

"Zeynep hanım da bebekler de gayet iyi. İlk aylarda bu çok normal bir durum. Neyse ki sert bir düşüş yaşamamış ve herhangi bir yerini çarpmamış."

Yutkunmakta zorluk çekerken dudakları güçlükle aralandı.
"Bebek...ler ne kadarlık."
"Dört haftalık, annemiz birazdan kendine gelir, merak edilecek bir şey yok. Reçetedeki ilaçları düzenli kullanırsa bu bayılmalar ve kusmalar ileriki aylarda eksilecektir. Tekrardan geçmiş olsun."

Beril doktora teşekkür ederken Zeynep kendine gelmeye başlamıştı. Gözünü açtığında karşısında ilk o yeşil gözleri görmesi ile az önceki anın gerçek olduğunu anladı. Korkuyla eli karnına gidip doğrulayan çalışırken dönen başıyla tekrar gerisin geri yatağa düştü.

"Beril-"
"İyisiniz canım. Sakin ol. Şimdi evimize gideceğiz, siz bir güzel dinleneceksiniz ben de size güzel bir çorba yapacağım. Tamam mı canım."

Zeynep'in bakışları gözlerini onlara dikmiş bir şeyler anlamaya çalışan adamdaydı. Hiçbir şey demeden doğrulup yavaşça yataktan indi.

"Ah yavrum benim. İyi misin şimdi?"
Yüzünü avuçları arasına alan kadına tebessüm etmeye çalışsa da da beceriksiz bir dudak kıvrılmasından öteye gidememişti.