SADEM

13. BÖLÜM

Selam bebekler, biz geldik.

Keyifli okumalar dilerim.

17.03.2024
Pazar
14:51

✨✨✨

Kenan hızla bacağımı üstünden atıp geceliğimi düzeltirken ben doğrulup kapıya bakmıştım.

"Hiii!" Zühre anne hızla arkasını dönerken ben sıyrılan gecelik askımı düzeltmeye çalışıyordum.

"Kenan sen ne zaman geldin çocuğum? Haberim yoktu. Zeynep bağırınca yine kâbus gördü sandım ondan öyle aceleyle girdim. Ah çok özür dilerim çocuklar ben, ben çıkayım iyisi. İyi geceler."

Telaşla giydiğim sabahlığı bağlarken yataktan kalkmış giden kadının ardından seslenmiştim.
"Zühre anne dur!" Telaşlı sesimle durmuştu ama arkasını dönmemişti

"Anne dönebilirsin toparlandık."pişkin Kenan'a sinirle bakıp Zühre anneye döndüm.

  "Kenan yaralı. Ne yapacağımı bilmiyorum bir bakar mısın?"

Zühre anne hızla bize dönüp yatağa ilerledi gözleri dolu dolu olmuştu. Kenan'ın halini yeni fark ediyor gibiydi. Anneydi o, yapılması gereken şeyin en iyisini bilirdi. Şimdi donuk bakışlarla yatakta oturan Kenan'a ve ağlayarak yüzüne bakıp ona soru soran, vücudunu kontrol eden Zühre anneye bakıyordum. Bu karede yerim var mıydı benim?

Hadi Kenan bana haber vermemişti, annesine babasına niye bir şey dememişti. Neyi düşünmüştü, geldiğinde bir şey olmamış gibi davranacağımızı mı? Ah geçmiş bitmiş diyeceğimizi mi? Hâlâ yarın anlatırım diyordu. Toplama kimseyi başımıza diyordu. Manyak mıydı bu adam? Durumun ciddiyetinin farkında değil miydi.

Yatışan özlemim ile bir hissizlik sarmıştı her yanımı. Dönen başım ve kararan gözlerim ile makyaj masasının önündeki pufa oturdum. Kucağımda birleştirdiğim elime bakarken önümde bir gölge durdu. Sargılı ayak. Kenan. Ellerini uzatıp çenemden tutup başımı kaldırmayı denedi, kendimi geri çekip gözlerine baktım. Afallamıştı. Kırgınlığım gözlerimden okunuyor olmalıydı ki bakışları gözlerime mıhlanmıştı.

"Misafir odasına geçeceğim bu gece. Zaten iyisin. Zühre anne ilgilenir seninle. İlgilenirsin değil mi anne?" Zühre anne dolu gözlerine rağmen anlayışla gülümseyip başını salladı.

"Sen dur kızım Kenan yatacak misafir odasında." Dolaba ilerleyip birkaç parça bir şey alıp hâlâ bana bakan Kenan'ın koluna girdi.
"Hadi oğlum."
"Anne! Saçmalamayın lütfen. Kimse bir yere gitmeyecek. Karımı bırakmaya niyetim yok."

"Kenan hadi oğlum. Şimdi hassas bir dönemden geçiyor Zeynep. Yarın salim kafayla konuşursun-" Zühre annenin cümlesini bölen soğuk sesimdi.

"Bıraktın ama." Bakışlarımın tek odağı Kenan'dı.
"Haber bile vermeden çekip gittin. Şimdi gelmiş bırakmam karımı diyemezsin sen!"

Zühre anne elindekileri yatağa bırakıp Kenan'ın kulağına bir şeyler söyleyip yanıma geldi. "Sakin ol kızım, kendini de bebeklerini de üzecek bir şey yapma. Konuşun siz. Sabah görüşürüz."diyip sessizce çıktı kapıdan.

"Zeynep-"
"Uykum var, sen de nerede uyuyorsan git uyu. Yarın anlatırsın ne anlatacaksan."hissiz sesim ondan bocalama yaratmış olmalıydı ki ilkin ağzını bile açamadı.

Dediklerini umursamadan yatağın üstündekileri yere fırlatıp örtüyü açtım ve kendi tarafıma kıvrılıp boynuma kadar örtündüm. Sessizce akan yaşlarım yastığı ıslatırken odada gezinen ayak seslerini ve tıkırtılara kulağımı kapattım.