Two souls, one body

Hoofdstuk 6: Welkom bij de elite

Kida was nerveus. Alle ogen waren nu op haar gericht. Ze keek of ze alles had. Uniform: check, leren handschoenen: check, pet: check, geweer: check, en natuurlijk haar mega coole zonnebril: check. Ze wachtte in spanning af tot het startsein. Haar opdracht was simpel en duidelijk, neem de rode vlag zonder gezien te worden, en zonder speciale hulp. Moa mocht haar niet helpen. Alleen als ze in levensgevaar zou zijn. Dit was de ultieme test. Kida had hier getrained, ze ging hier naar school voor de laatste twee jaar. Ze kon niet falen.
Geef een gil als je me nodig hebt. Zei Moa kort.
Kida knikte stil en wachtte af. Een luide toeter gaf het startsein. Kida rende naar haar eerste verbergplek. Ze keek over de rand van de kapotte muur en zag de eerste soldaat. Ze besprong hem en sloeg hem bewusteloos. Ze liep het steegje door en zag haar tweede obstacel.
*Hij staat te ver weg.... shit.*
Ze kon niet op hem aflopen zonder dat hij haar eerst zou zien. Ze moest iets bedenken, en snel. Ze merkte een steen op die naast haar lag. Ze raapte hem op en gooide hem naar de soldaat die onmiddelijk buiten westen was door de klap. Ze liep verder en ging in een grote boog voorbij de bewustelose man. Ze drukte zichzelf tegen de muur en nam een kijkje in het volgende steegje. Twee soldaten vlakbij de eerste twee muurtjes en dan nog twee verder weg. De ene soldaat bij het eerste muurtje zou een eitje zijn, de tweede zal het gemerkt hebben en zal moeilijker uit te schakelen zijn, en de andere twee zouden het merken en haar 'neerknallen'. Ze moest de andere twee zien af te leiden. Maar toen zag ze haar kans. De twee verder draaiden zich om en wandelden het andere steegje in. Perfect. Kida sprong over het eerste muurtje en schakelde de eerste uit. De tweede had het wel gemerkt, en deelde een paar klappen uit, maar Kida kon ze ontwijken en gaf de man een trap onder de gordel en sloeg hem dan buiten westen. Ze liep stilletjes naar de ladder en klom het dak op. Er stond een soldaat, maar die had haar niet opgemerkt. Ze wurgde hem net lang genoeg zodat hij rustig een dutje zou doen en bekeek de rest van de omgeving vanop het dak. Plots hoorde ze een stem vlak onder haar en viel op haar buik. Ze kroop verder en keek over de rand van het dak. Twee soldaten. Ze gooide een steen zodat de ene afgeleid zou zijn, en ze de andere kon uitschakelen. Het werkte en ze besprong de man voor haar en wurgde hem.
*Waar is die andere naartoe?* vroeg ze zich af.
Plots kreeg ze een klap tegen de arm. De soldaat had haar verrast maar ze corrigeerde zich snel. Ze ontweek de trappen en klappen en deelde er zelf een aantal uit. De man viel neer en ze liep door. De rode vlag was in zicht, maar werd bewaakt door drie soldaten.
*Shit. Ik kan er nooit drie tegelijk aan.* dacht ze in paniek.
Moa had het door en nam bezit van een van hen en ging met hem een wandeltje doen. Kida schopte de andere tegen zijn scheen. Die viel meteen neer maar de derde vocht nog terug. Hij gaf een trap met zijn linkerbeen. Kida rolde opzij en greep het been vast en gaf er een ruk aan zodat de man zou vallen. Ze kwam bij de vlag aan. Het was haar gelukt.
"Goed werk Kida. Maar weer, opassen voor gevaren NA dat je de opdracht voltooit hebt." Zei Simon terwijl hij de loop van zijn geweer tegen haar rug aandrukte.
"Weetje Simon." Zei Kida geïrriteerd. "Als dit geen oefening was, zou jij die grote mond van je niet eens kunnen opentrekken."
Simon keek achter zich, en daar stond Moa die bezit had genomen van de soldaat bij de vlag, met de loop van het geweer tegen Simons slaap.
Simon keek verward naar hem, en liet toen zijn geweer zakken. "Goed gedaan kadet. Je bent geslaagd."
Kida was opgelucht, maar probeerde het te verbergen. "Danku meneer."
Simon glimlachte en ging weg. De andere soldaten waren zeer blij voor Kida.
"Goed gedaan baby!","Welkom bij de CIA meisje."
Kida was wel opgelucht, maar ze maakte zich meer en meer zorgen. Hoe langer ze in de CIA zat, hoe dichter ze bij haar opdracht zou komen. Het vermoorden van de dictator. Vreemd genoeg had ze nog nooit van de man gehoord op het nieuws. Gemaal of hoe hij ook heette. Kida wist maar al te goed dat als er een dictator in een arm land is dat ze wel eens van hem gehoord zou moeten hebben.
"Hey Kida, kom je mee? Dan gaan we je toelating vieren." Zei Rick.
Kida lachte. "Ja, ik kom." zei ze.
Ze besloot verder niet na te denken over de opdracht. Hem vermoorden, dat is alles wat ze moest doen.