Two souls, one body

Hoofdstuk 10: Missie 037 deel 2

Kida had gehoopt dat deze missie veel makkelijker zou zijn. Natuurlijk was dat niet zo. Met Salim aan haar zij, een kindsoldaat uit Saudi-Arabië, was het wel iets makkelijker. Salim kan extreem goed schieten, en dat was een voordeel, want nu kon Kida ongestoord een aanwijzing inspecteren, terwijl Salim haar rugdekking gaf.
Samen liepen ze het verlaten steegje in. Kida verstopte meteen haar neus achter haar sjaal, want het hele steegje stonk naar urine en andere uitwerpselen. Salim leek het niet eens te merken. Kida ging achter de vuilbak hurken en Salim volgde haar. Aan de andere kant van het steegje stonden twee mannen in kostuum. Ze waren duidelijk niet van hier, en dus had Kida een donkerbruin vermoeden dat ze bij Gemaal hoorden.
"Oké Moa. Handel die twee even af."
Moa nam bezit van de een en schoot de ander door het hoofd. Daarna wurgde hij de man waar hij bezit van had genomen.
"Oké... waar nu naartoe Salim?"
Hij wees naar de andere kant van het steegje. "Daar naar rechts, de drukke baan op."
Kida gaf Moa de opdracht om uit te zoeken of er niet nog meer soldaten stonden.
Niemand. Je kunt gewoon door de grote massa van mensen lopen. Je zult niet opvallen.
Kida knikte en liep de grote straat op met Salim aan haar zijde. Dat de jongen nog steeds een geweer vast had leek de Japanners niet op te vallen. Velen dachten vast dat het een speeltje was ofzo. Kida probeerde Salim zo goed mogelijk in het oog te houden, maar dat was moeilijk met die bende mensen. Plots zag Kida twee soldaten staan bij de grote tuin die de ingang van het Makoto Hotel moest voorstellen. Kida sleurde Salim het steegje naast de tuin in en hurkte zodat niemand hen zou zien.
"Salim, we moeten die poort ongezien binnenkomen. Heb jij enig idee hoe we dat doen?"
Salim hield zijn schouders op.
"Moa." zei Kida. "Zorg voor een voertuig om ons binnen te krijgen."
Aye aye kapitein.
Hij verliet Kida's geest en vond een jeep die aan Gemaal zijn leger toebehoorde. Hij nam bezit van het lichaal van de man die de jeep bestuurde. Hij liet de Jeep voor het steegje rijden en liet Kida en Salim in de kofferbak kruipen. Zo moesten ze ongezien verder kunnen komen. Moa reed door en kwam voor de grote poort met de tuin erachter. Een van de soldaten die de wacht hield vroeg hem iets in een onverstaanbare taal. De soldaat wou net de koffer gaan opendoen.
"Shit. Gas Moa! Gas!" riep Kida.
Moa trapte op het gaspedaal en ramde de poort met de voorkant van de auto. Alle soldaten die Gemaal had meegenomen schoten in actie en kropen in een andere jeep. Die achtervolgde hen en haalde hen in. Een van de mannen in de jeep sprong die van hen op.
"Verdomme!" riep Kida. "Salim, blijf liggen!" beval ze hem.
Salim knikte in paniek en deed wat hem was opgedragen.
De man greep Kida van achteren, maar ze was snel en behendig, en gaf hem een trap tegen zijn schenen. De man deelde een paar stoten uit, en Kida's voorhoofd begon te bloeden. Ze vechtte door en schopte hem tegen zijn neus. De man greep haar jas vast en Kida moest zich een weg uit zijn stevige armen worstelen. Ze beet op zijn hand. De man schreeuwde en keek haar met een ongelovige blik aan. Kida duwde hem van de jeep af, en hij werd overreden door zijn kompanen. De man die in het andere voertuig zat probeerde op Moa te schieten, maar die was sneller en behendiger met een pistool en schoot de banden van de jeep plat. Ze waren van hun achtervolgers verlost. Kida sprong het voertuig uit en Moa liet het crashen tegen een boom. Kida nam Salim en drukte hem tegen de muur om uit het zicht van de soldaten te blijven.
"Oké Salim. Dit is waar onze wegen scheiden." zei ze. "Ik ben je erg dankbaar voor je hulp. We staan nu quitte. Oké?"
Salim knikte en gaf haar een knuffel. Kida was even verrast door de plotse omhelzing, maar ze omhelsde hem wel terug. Toen Salim zich was gaan verstoppen in de bosjes nam Kida diep adem. Ze moest dit doen zonder gezien te worden. De mannen die haar achtervolgden in de tuin hadden blijkbaar nog geen alarm geslagen. Kida liet Moa bezit nemen van een van de soldaten voor de ingang. Die vermoordde de ander en Moa wurgde zijn gast. Kida sloop naar binnen. De lobby was vreemd genoeg leeg. Waarschijnlijk het werk van Gemaal. Ze liet Moa uitzoeken op welke verdieping hij zat.
"Het penthouse." fluisterde Kida. Ze sloop de liften in en nam haar geweer vast. Ze ademde diep in en uit.
"Ik kan dit... Het moet wel."
Ze rende de gang op en ging voor de deur van het penthouse zitten.
"Moa... neem bezit van een van hen, en zorg dat niemand in leven blijft."
Dat deed hij. Hij nal bezit van de man die naast Gemaal stond en liet hem wat rondzwaaien met zijn geweer. Nadat iedereen stil lag, schoot hij zijn gast door het hoofd.
"Nu alleen nog maar bevestigen dat hij dood is, en we zijn hier weg."
Moa forceerde het slot zodat Kida naar binnen kon. Ze bekeek het lijk van Gemaal vol afschuw. Ze nam haar camera en trok snel een foto en stuurde die naar Simon.
"Nu alleen nog wachten tot Simon komt opdagen en dan-"
Kida draaide zich om en zag Salim naar het slagveld staren.
"S-Salim?"
Hij keek vol angst en verdriet naar een van de lijken. De man waar Moa bezit van had genomen... Salim's vader?
"Papa!" huilde Salim. "Papa! Wat heb je gedaan!"
Hij nam een pistool en schoot naar Kida. Maar Moa weerde de kogels af met een soort schild. Kida hoorde de helikopter boven haar zweven. Met veel pijn in het hart klom ze de ladder op, maar niet voordar een van de soldaten haar in het been schoot.

Kida staarde uit het raam terwijl ze wachtte tot de pijnstiller de stekende pijn in haar been zou verdoven. Het vliegtuig waar ze in zat was luxueus, en comfortabel. Waarom heeft de CIA hier zoveel geld aan besteed?
"Hoe ist met je been?" vroeg Simon.
"Het zou beter zijn als die pijnstiller even zou werken." antwoordde ze bot.
"Hm. De CIA lijkt je wel leuk te vinden. Een privéjet naar huis, met extra comfort en massagestoelen."
Kida keek hem boos aan.
"Wat? Alles is toch goed? De missie is klaar, Gemaal is dood. Einde verhaal." zei hij.
"Jij weet niet wat ik daar gezien heb Simon. Ik heb de vader van een onschuldig kind afgenomen." ze kon de tranen bijna niet bedwingen.
Simon zuchtte en zei niets meer. Kida besloot dat ze afleiding nodig had doormiddel van de tv.
"En net binnen." begon de nieuwslezer. "Vannacht is Gemaal, de nieuwe vredestrijder van Egypte, vermoord. Het ging waarschijnlijk om een geplande inval. Gemaal was kandidaat president voor Egypte, wiens doel het was de burgeroorlogen te stoppen. De man was zeer geliefd door zijn volk en-"
Beeld zwart. Kida keek geschokt naar Simon die de afstandsbediening in zijn hand hield.
"Je hebt gelogen." zei ze.
Simon zuchtte. "Wij hadden onze orders."
"Je hebt gewoon tegen me gelogen." zei Kida.
"Luister, ik wist dat je de opdracht niet zou willen uitvoeren als je dit wist. Dus ja. Ik loog."
Kida werd zo kwaad. De woede nam haar gedachten over.
"Wat ben ik voor jou Simon? Een soort speelgoed? Een pop dat je waar dan ook kunt manipuleren?"
Moa liet het vliegtuig heen en weer schommelen.
"Kida rustig, of je vermoord ons allemaal!"
"Nee! Ik heb er genoeg van dat iedereen me gebruikt om zijn eigen willetje door te voeren! Ik ben ook maar een mens weet je!"
"Kida! Kalmeer!"
Moa liet de lichten flikkeren en nam de controle van het toestel over. Hij liet het ding dichter bij de grond.
"Ik ben niet je slaafje Simon! Van niemand!"
Ze trok de deur van het vliegtuig open, en sprong.