Two souls, one body

Hoofdstuk 14: Een helse bevalling

Kida werd wakker door een hels gekrijs dat haar dromen doorboorde. Het was Karen. De hele groep kwam rond haar staan.
"Karen?" riep Benjamin. "Wat is er mis met je mens? Je gaf me bijna een hartaanval!"
Karen kreunde. "De baby..."
Benjamin schoot in paniek en wekte Isaak. De twee gaven haar een aantal dekens. Maar Karen gooide ze van haar af.
"Nee." zei ze abrupt. "Ik wil niet dat mijn baby onder een brug geboren wordt."
Isaak knikte. "Ze heeft gelijk. We moeten dit kind een kans geven. Een echte, waardige kans."
Benjamin lachte luid. "En hoe gaan we dat doen? We hebben geen huis waar dit kind geboren kan worden, en het ziekenhuis kost een fortuin, wat we niet hebben."
Isaak dacht even na. "Hoe zit het met het oude pakhuis, aan de overkant van de straat?"
Benjamin zuchtte. "Da's afgesloten. We kunnen er niet binnen."
Gabe legde zijn arm rond Kida's schouder. "Maar Kida kan de deur intrappen."
Glenn knikte hevig. "Ja! Je vertelde toch dat ze die jongens een pak slaag gaf?"
Isaak keek naar Kida. "Wat denk je? Kun je die deur aan?"
Kida knikte. "Als het hout rot genoeg is denk ik van wel."

Gabe en Kida liepen de straat door, op weg naar het pakhuis.
"Daar is het." wees Gabe.
Het gebouw was een groot vierkant met weinig ramen. De ramen die er waren, waren voor het grootste deel ingeslagen. Degene die heel waren, waren enorm vies. Het hout stond op instorten.
"Gaan we die baby daar bezorgen?" vroeg Kida met een bezorgde uitdrukking.
Gabe haalde zijn schouders op. "Het is het beste wat we hebben. Allesinds beter dan een brug."
Kida knikte. "Waar is de ingang?"
Gabe wees naar de deur, die achter een grote metalen poort schuilging. "Die poort stond daar vorige keer niet!" riep Gabe. "Wat nu?"
Kida riep Moa. *Breek de ketting van het slot voor me.*
Aye aye.
Kida ging voor de poort staan terwijl Moa het slot brak.
"Wow. Hoe deed je dat?" vroeg Gabe verwonderd.
Kida haalde haar schouders op. "Doet er niet toe."
Ze liep snel naar de deur en trapte die in. Samen liepen ze naar binnen.
"We moeten een warm plekje vinden." vertelde Gabe.
Kida wees naar een van de hoeken. "Daar. Er ligt stro op de vloer. Het is warm en comfortabel."
Gabe knikte. "Leg jij de dekens erover heen. Ik haal de rest."
Kida knikte en wachtte tot Gabe terugkwam. Karen lag op een brancard te huilen van de pijn. Isaak hield haar hand vast terwijl Benjamin en Glenn haar naar binnen droegen. Kida had het stro in een betere positie gelegd, en het warme deken erover gedrapeerd. Voorzichtig lieten ze Karen op het deken zakken.
"Okidoki... wat nu?" vroeg Benjamin. Isaak dacht na. "Naar de supermarkt. We hebben nog 4 dollar over. Dat moet genoeg zijn om een aantal luiers en babyvoeding te kopen."
Glenn rolde met zijn ogen. "De supermarkt is gesloten stomkop."
"Dan gaan we inbreken. Zodra we hebben wat we zoeken, leg ik het geld klaar." zei Isaak.
"Dus we breken in, maar stelen niets?" vroeg Gabe.
Isaak knikte. "Kida, jij en Gabe gaan met me mee."
Beide tieners knikten en volgden Isaak het gebouw uit, en lieten een schreeuwende Karen achter zich.

Voor de supermarkt bleven ze staan. Een ijzeren poort blokkeerde de ingang. Het ding had een elektronisch slot. Er was een beveiligingscamera op hen gericht.
*Moa, schakel alle camera's en alarmen uit.*
Dat deed hij. Zo kon Moa de poort makkelijk openen.
"Kida, hoe doe je dit toch?" vroeg Gabe.
Kida ontweek zijn vraag en liep de winkel binnen. Terwijl Isaak op de uitkijk stond zochten Gabe en Kida naar het eten en de luiers.
"Kida... ik heb het gevoel dat je iets voor ons verbergt." begon Gabe.
"Echt? Je gaat daar nu over beginnen?" vroeg Kida gefrustreerd.
"Ja." zei hij koppig. "Ik snap het dat er een aantal dingen zijn die je niet prijs wilt geven, maar er is iets met jou..." hij pauzeerde even. "Alsof er een extra aanwezigheid is bij jou."
Kida keek op. Zijn lichtgroene ogen stonden bezorgd, maar ook vastberaden.
"Ik kan het je nu niet uitleggen." besloot Kida.
Ze nam snel de goedkoopste luiers. Al zuchtend nam Gabe een aantal potten babyvoeding en ging mee. Isaak liet de 4 dollar achter en liep met ze mee, terug naar het pakhuis. Daar aangekomen stond Benjamin naar hen te zwaaien.
"Volgens mij gaat het zo gebeuren jongens." vertelde hij.
Ze knikten en liepen naar binnen, waar ze een kreunende Karen vonden, terwijl ze het hand van Glenn samenkneep.
Kida ging naast haar zitten en veegde het zweet van haar voorhoofd. "Rustig Karen." suste ze. "Het komt goed."
Karen knikte. "De baby... is er bijna." mompelde ze. "Iedereen... iedereen moet weg! Behalve Kida."
De jongens knikte en verlieten het pakhuis.
"Karen... ik weet niet hoe je een baby ter wereld zet!" riep Kida angstig.
Karen schudde haar hoofd. "Maakt niet uit. Ik wil dat jij me helpt."
Kida knikte. Het had wel een uur gekost, maar uiteindelijk lag de baby in Karens armen. Het was een meisje, en Karen besloot haar Kida te noemen. Naar het kleine wonder dat het leven van deze zwervers veranderde.

Gabe zat helemaal vooraan aan de deur. Hij had zijn oortjes in, en sloot de rest van zich af. Baby Kida sliep in de armen van haar moeder. Iedereen was uitgeput. Kida besloot dat ze wat afzondering nodig had, en ging bij Gabe zitten. Deze nam een van zijn oortjes uit toen hij haar opmerkte.
"Oh.. Hi."
"Hey... Waar luister je naar?" vroeg Kida.
"Gewoon... Nirvana, dat soort dingen." mompelde hij.
Kida glimlachte en schuifelde dichter.
Gabe trok zijn muts steviger op zijn hoofd. "Ga je me nu uitleggen wat je verbergt?"
Kida schudde haar hoofd. "Kan ik niet."
Hij fronste. "Maar... hoe kreeg je die poort open, zonder hem aan te raken? Hoe brak je het slot van het hek hiervoor?"
Kida haalde haar schouders op. "Er zijn dingen die ik je gewoon niet kan uitleggen."
"Waarom niet?" drong hij aan.
"Gabe... het gaat niet... oké?"
Gabe keek haar met een bezorgde blik aan. "Ik wil gewoon weten hoe..."
Kida legde haar hand op zijn mond. "Doet er niet toe." ze gaf hem een snelle zoen op zijn wang.
Gabe trok geschrokken terug en bloosde. Toen hij besefte wat er net was gebeurd, kwam hij dichter bij Kida, en zoende haar vol op de mond. Kida bloosde toen ook. Gabe gaf haar een van zijn oortjes, en samen genoten ze voor de rest van de avond, van de muziek.