Two souls, one body

Hoofdstuk 18: Geheimen

Charlie sloop Kida's kamer binnen.
"Daar ben je!" zei Kida.
"Ja sorry... we hadden wat moeite met oma." antwoordde hij.
"Oma?"
"Ja... ze woont hier ook, maar ze heeft voor de laatste dertig jaar geen woord gezegd." vertelde Charlie.
Hij kwam naast haar op het bed zitten. "Dus... wat heb jij gedaan de laatste vier jaar?"
Kida glimlachte. "Foute dingen."
Charlie keek bezorgd. "Hoezo?"
"Toen ik net op het vliegtuig zat, kwam ik erachter dat ik iemand moest vermoorden." vertelde Kida.
"Vermoorden?" vroeg Charlie.
"Ja... Ik moest Gemaal vermoorden. Mijn agent had me wijsgemaakt dat hij een dictator was. Maar hij bleek een vrede activist te zijn."
"Oh... en wat daarna?"
"Toen ik erachter was gekomen ben ik gevlucht." zei Kida.
Charlie trok grote ogen. "Je bent een deserteur?"
"Ja..." zei ze sip. "Maar... ze hebben me nog niet gevonden... als ik blijf reizen zullen ze me niet vinden."
Charlie keek even weg.
"En wat heb jij gedaan?" vroeg Kida. "Waarom ben je naar hier verhuist?"
Charlie grinnikte. "Luister."
Kida luisterde. Ze hoorde niks.
"Er is geen geluid." Zei Kida.
"Precies." zei Charlie. "Niets. Alleen de schapen en paarden, en de gedachten van mijn familie."
"Ja, je familie." lachte Kida. "Oh en trouwens, Charles?"
Charlie lachte nerveus. "Ja... da's mijn officiele naam. Oom Paul gebruikt hem altijd."
Kida grinnikte. Ze ging languit liggen op het bed. Charlie liet zich naast haar neerploffen.
"Je bent echt veranderd." fluisterde hij.
Kida keek opzij en grijnsde. "Oh ja? Jij anders niet."
Hij grijnsde terug. "Dat bedoel ik niet... je haar is gewoon wat anders, en je bent gegroeid... maar er is een verandering die ik niet leuk vind."
"Welke dan?"
"Je ogen." zei hij zacht.
"Wat is er met ze?" vroeg Kida angstig, alsof ze plots in het geel zouden veranderen ofzo.
"Tja... ze zijn vager." zei Charlie twijfelend.
"Ja... dat gebeurde nadat ik een klap met een baseballbat kreeg."
"Een baseballbat?" vroeg hij.
"Het is een lang verhaal... je moet het niet allemaal aanhoren."
Plots werden ze onderbroken door een soort gekraak, daarna gevolgd door het gejammer van een schaap.
"Wat is dat?" vroeg Kida bang.
Charlie ging meteen voor de blokkering bij de ramen staan. "Niets om je zorgen over te maken."
Nu werd Kida boos. "Oké, wat is er aan de hand? Ik dacht dat dit een soort zandstorm was!" riep ze. "Maar dat was niet de wind!"
Charlie wiegde nerveus heen en weer. "Luister... ik ga slapen. Wat je ook doet, beloof me dat je je kamer niet uitkomt." Hij gaf haar een snelle zoen op de wang en snelde de kamer uit.
Kida besloot op onderzoek uit te gaan. Ze wachtte een aantal minuten tot Charlie in slaap zou vallen. Ze liep haar kamer uit, de gang op. Daar was het gekraak en gefluit duidelijker te horen, en Kida kon ook horen hoe de paarden en schapen op hol sloegen. Ze liep naar het geblokkeerde raam aan het einde van de gang en luisterde. Het klonk als.... als de entities die Kida zo veel jaar geleden tegen kwam in het verwoestte laboratorium.
Kida wankelde geschrokken achteruit. Hoe kon hier nu een entitie zitten? In het midden van de woestijn? Waar kwam die vandaan? Zou er een tweede portaal in de buurt zijn? Kida besloot door een gat in de blokkering te kijken om te zien of het echt een entitie was. Het enige wat ze zag was stof dat doelloos rondzweefde, gevolgd door hier en daar een cactus. Er was ook een soort bliksem te zien. Wel, door het stof leek het bliksem. Plots werd het stof weggeslagen door iets wat leek op een gigantische klauw. Dit was geen gewone entitie. Dit was een monster.
Kida strompelde de keuken binnen, opzoek naar de voordeur. Het was pikdonker, en ze kon de klink maar niet vinden. Toen ze deze eindelijk vasthad, bleek dat de deur op slot zat.
"Moa, ga kijken wat er buiten aan de hand is." fluisterde. "Zorg dat ik mee kan kijken."
Moa ging op weg. Buiten leek het op een gigantische zandstorm. Overal vlogen houten planken en hompen stro in het rond. Een schaap werd uit de schuur gegraaid en even later bebloed weer neergegooid door dezelfde klauw.
"Dat lijkt niet eens op een entitie." zei Kida angstig. "Wat is het?"
Geloof het of niet, het is er wel een. Maar dit is geen entitie zoals ik of die anderen... ik denk dat deze is opgeroepen uit de dood, en niet terug kan of wil.
"Weet jij hoe het hier is geraakt? Of wie het heeft opgeroepen en waarom?"
Geen idee. Ik denk dat je beter nu gewoon gaat slapen, en wacht tot het voorbij is. Morgen gaan we op onderzoek uit.
Kida knikte en sloop terug de gang op. Daar kwam ze Paul tegen, die net zijn kamer uitkwam. Kida bleef stokstijf staan. Paul keek haar verrast aan, maar ook boos.
"Kida, wat hadden we gezegd over in je kamer blijven?" zei hij teleurgesteld en angstig.
"Ik... ik wilde gewoon iets te drinken pakken omdat ik niet kon slapen... het spijt me."
Paul zuchtte diep. "Ga terug je kamer binnen, oké?"
Kida knikte nerveus, en Paul liep de keuken in. Ze draaide zich om en liep terug de kamer binnen. Twee minuten later hoorde ze dat haar deur op slot gedraaid werd.
"Verdomme." Vloekte ze.
Ze willen je gewoon beschermen. Ik durf te wedden dat die Jack je zo buiten zou vastbinden aan een paal als aas.
"Weet ik... maar waarom verteld Charlie me niet wat er aan de hand is. Hij weet over jou... en dat je erachter zou komen."
Zorgen voor morgen. Hé dat rijmde.
"Jaja. Slaapwel."
Slaapwel.

Hey iedereen, ik hoop dat jullie het verhaal spannend vinden enzo. Even een nieuwtje: ik heb net een nieuw verhaal gepubliceerd, genaamd Cursed. Niet hetzelfde genre, maar hopelijk toch interessant.
~xxx~ Dorien