Two souls, one body

Hoofdstuk 16: Entities

Kida keek angstig om zich heen uit het raam van de auto. Ze was 13, en dokter Mason had haar net uit bed geroepen, in het midden van de nacht.
*Wat zou ze van ons willen?* vroeg ze aan Moa.
Geen idee... ik voel vreemde energie uit de kant waar we heen gaan.
*Wat betekent dat?*
Niet veel goeds.
Kida zuchtte en keek weer uit het raam. Toen draaide ze naar dokter Mason.
"Ga je me niet vertellen wat we gaan doen?" vroeg ze.
Dokter Mason keek bezorgd voor zich uit. "Kida meisje... je weet dat ons centrum toebehoord aan de CIA hé?"
Kida knikte.
"Kijk, de CIA heeft veel onderzoek verricht naar Moa, waar hij vandaan komt, waarom hij met jou verbonden is,..."
"Uhu... en?"
"Ze hebben een portaal geopend naar een ander universum... het universum waar Moa vandaan komt. Maar er is iets misgelopen."
"Wat dan?"
"Entities hebben het portaal ondekt en zijn erdoor gebroken. Het schild dat hen zou moeten tegenhouden is ontploft."
Kida fronste. "En wat moet ik dan doen?"
Dokter Mason zuchtte. "Je moet niets doen als je het niet wilt... maar ze hopen dat jij, met behulp van Moa, het portaal zou kunnen sluiten."
Ze waren gearriveerd aan het gebouw. Het zag er al meteen slecht uit. Wel twintig wetenschappers zaten buiten met een verband rond hun arm, been, hoofd of zij. Er stonden net zo veel brandweermannen, waarvan ook een aantal gewond waren. Nog een aantal mannen in kostuum.
"Kida," begon dokter Mason. "Je hoeft het niet te doen."
Kida keek rond, naar alle hulpeloze gezichten. Ze wilde niet dat deze entities zich buiten dit gebouw zouden wagen.
"Ik doe het." mompelde ze.
Dokter Mason knikte. "Het is op de derde verdieping. Wees alsjeblieft voorzichtig."
Kida gaf haar een snelle knuffel en liep voorzichtig het gebouw binnen, bewust van alle ogen die haar volgden. Binnen was het meteen een zooitje. Glassplinters, kapotte machines, een omgekantelde drankautomaat, en hier en daar een spetter bloed. Kida trok een gezicht.
"Oké... de lift is daar. Zou het veilig zijn de lift te nemen?"
Ik denk van niet. Wie zegt dat dat ding nog niet kapot is?
"Er is maar een manier om daar achter te komen."
Kida drukte op het knopje. Ze hoorde de lift, maar het leek alsof het vastzat.
"Moa, ga even kijken."
Dat deed hij.
Er zit een dooie tussen de deuren. Je zult via de trap moeten gaan om hem eruit te duwen.
Kida knikte en liep de trap op. Onderweg zag ze een dode brandweerman liggen. Moa liet de laatste momenten van deze man in Kida's herrinneringen vloeien.
De man probeerde via de trap naar de volgende verdieping te gaan, maar werd aangevallen door een entitie. Kida klom koppig door. Toen ze aankwam zag ze het lijk tussen de deuren. De deuren probeerden zich te sluiten, en pletten de man zodat er bloedspatters heen en weer vlogen. Kida hield haar adem in en trok hem uit de lift. Toen ging ze naar binnen en drukte ze op het knopje voor de derde verdieping. Daar aangekomen schrok ze zich dood. Een entitie trok haar uit de lift. Moa vechtte terug, en zorgde dat de entitie verdween.
"D-dat leek op..."
Op de monsters uit de dromen die ik je vroeger gaf? Ja, dat zijn diezelfde monsters.
"Waarom toonde je me die dingen? Was dat een visioen voor dit moment?"
Nee. Ik wilde je gewoon tonen dat dit is wie ik ben. Ik ben ook zo'n entitie. Niet dat ik het zelf wilde.
"Maar... wat is een entitie?"
Een verdwaalde geest. Geesten die vastzitten tussen het hiernamaals en het nu. Het is een soort dimensie tussen leven en dood. Ik heb geen idee hoe ik er zelf ben geraakt.
"Dus... dat zijn allemaal dode zielen?"
Nee... ze zijn noch dood noch levend. Het doet er niet toe. Jou opdracht is dat portaal sluiten. Probeer daar te geraken, ik verdedig je.
Kida knikte en liep door. Ze kwam in een soort controlekamer terecht. Er stonden veel computers en panelen met miljoenen knopjes. Kida keek door het grote venster. In het midden van een grote zaal stond het portaal. Het leek net een groot gat dat blauw licht uitstraalde. Kida keek naar het paneel. Er stond een grote rode hendel. Erbij stond vanboven 'aan' en vanonder 'uit'. Kida vermoedde dat dit voor het portaal was. Ze trok aan de hendel en zette hem op uit. Maar het portaal werkte nog.
"Verdomme! Hij is kapot. Snel, ga kijken of er nog zo'n hendel is."
Okidoki.
Moa zag een controlekamer aan de andere kant van de zaal. Daar was nog zo'n paneel met die hendel.
Het goede nieuws is, ik heb je hendel. Het slechte nieuws is, die is aan de overkant van deze met entities gevulde kamer.
"Dat meen je toch niet hé?"
Jawel.
"Oké... dan moet het maar. Jij beschermt me van de entities... toch?"
Geen zorgen. Ik laat niets met jou gebeuren.
Kida opende voorzichtig de deur die naar de zaal leidde. Ze bekeek de metalen platformen die over de zaal hingen. Dat was haar weg naar de controlekamer.
Ze sprintte over de metalen bruggen. Ze moest plots stoppen omdat de dingen te hard schommelden. Kida probeerde zo snel mogelijk naar de andere kant te gaan, terwijl de platformen haar heen en weer wiegden. Plots haalde iets haar onderuit. Een entitie trok aan haar been terwijl Moa de rest van haar af probeerde te houden. De entitie trok haar bijna de brug af.
"Moa!" gilde ze.
Moa kwam meteen en stootte het monster van haar af. Ze liep verder. Onderweg werd ze nog een aantal keren meegesleurd, onderuitgehaald of heen en weer gesmeten. Ze was er bijna, toen plots een stuk van de brug voor haar het begaf.
"Shit!"
Je moet springen. Ik zal je begeleiden.
Kida knikte en sprong. Moa deed wat hij zei, en Kida was veilig aan de overkant. Nu ja, veilig...
Kida liep verder en ging de controlekamer binnen. Ze zocht de hendel, brak het glas waar het zich onder bevond en trok. Een pijnlijke seconde lang gebeurde er niets. Toen was er een soort explosie die Kida achteruit smeet. Toen kwam er een soort kracht dat haar meetrok. Alsof het portaal in een gigantische stofzuiger was veranderd. Kida hield zich wanhopig vast aan de metalen brug. Alle entities werden het portaal binnen gezogen. Toen dat klaar was, verdween het alsof het nooit heeft bestaan.
"Fwew..." blies Kida. "Dat was op het nippertje hé?"
Ze kreeg geen antwoord. Ze schoot meteen in paniek. Wat als Moa mee het portaal in was gezogen?
"Moa? Moa!"
Ze viel op haar knieën en begon te snikken.
Rustig aan. Ik ben er nog steeds.
Kida zuchtte en snikte en grinnikte tegelijk. Haar grote broer was er nog steeds.

Kida strompelde het gebouw uit. Dokter Mason kwam meteen op haar afgelopen.
"Kida! Wat is er gebeurd? Is het gelukt?"
Kida knikte vermoeid. "Ja..."
"Ben je gewond?"
Ze schudde haar hoofd.
Dokter Mason omhelsde haar in opluchting. "Gelukkig."
"Maar." begon Kida.
"Maar wat?"
"Zorg dat ze nooit meer zo'n ding maken."