Two souls, one body

Hoofdstuk 19: Mysteries uit de woestijn

Kida kreunde toen ze rechtop kwam zitten. Ze had amper geslapen door het gekraak en gekrijs van de schapen. Ze trok haar vuile kleren weer aan en liep naar de deur, die ondertussen weer open was. Kwaad schopte ze deze open en liep naar de keuken, waar iedereen al zat te ontbijten.
"Goeiemorgen Kida." Lachte Paul.
Charlie glimlachte bezorgd naar haar. Kida glimlachte terug en ging aan tafel zitten. Charie gaf haar een glas fruitsap en twee plakjes bacon. Kida bleef rustig en at ze op. Nadat iedereen klaar was met eten hielp Kida met het afruimen van de tafel. Daarna liep ze naar de kamer en pakte haar spullen in. Ze liep terug naar de keuken, waar Paul nog zat te genieten van zijn tas koffie.
"Ik moet er weer 'ns vandoor." Vertelde Kida hem. Ze maakte aanstalten om de deur te openen.
"Wacht." zei Paul.
Kida draaide zich om.
"Weet je, er is zoveel te doen op de boerderij. De dieren moeten verzorgd worden, de akkers moeten onderhouden worden... en binnenkort is het oogstseizoen. We kunnen wel een extra hulp gebruiken."
Kida glimlachte. "Wil je dat ik blijf?"
"Als jij dat oké vindt." Antwoordde hij.
Kida zuchtte en keek naar de deuropening. Er lag een dood schaap, maar 5 meter verwijderd van het huis. Zijn ingewanden lagen naast hem. Kida moest weten wat die entitie bezielde.
"Oké. Ik blijf nog wel even."

Nadat Kida een stel kleren uit Charlie's kast had geroofd, vroeg ze meteen aan Paul wat haar eerste opdracht was.
"Hervul de drinkbak voor de dieren maar." Zei deze. "De emmer staat al bij de waterpomp."
Kida knikte. Ze liep naar de oude pomp. Letterlijk zo'n ding dat je zou tegenkomen in de middeleeuwen. Ze zette de emmer eronder en begon met pompen. Toen de emmer zo goed als vol zat, pakte ze die op en liep naar de schuur. Plots kwam Paul naar buiten gelopen met een vrouw in een rolstoel. Da's waarschijnlijk Charlie's grootmoeder. Kida glimlachte vriendelijk toen de vrouw naar haar keek, maar de dame leek het niet op te merken. Kida liep al schouder ophalend verder. Op haar weg naar de stal lag een broodkruimeltjes spoor van ingewanden, en ze moest haar best doen om niet over haar nek te gaan. Ze liep de stal in en werd overwalmd aan de stank van schapenstront. Ontmesten ze die stallen hier nooit? Net toen ze klaar was met het vullen van de drinkbak kwam Charlie de stal binnen.
"Hey." Zei hij droogjes.
"Stinkt het hier altijd zo?" Antwoordde Kida.
Charlie glimlachte: "Jep. Maar geen zorgen, we gebruiken de mest als benzine voor Jack's motor."
Kida fronste. "Een motor? Kunnen jullie je dat wel veroorloven? Niet om gemeen te doen maar... erg luxueus is het hier niet."
Charlie haalde zijn schouders op: "Jack heeft hem zelf verdient zegt -ie. Vraag me niet hoe. Hij wil het aan niemand kwijt."
Kida zuchtte: "Wel, is er nog iets dat ik kan doen?"
Charlie dacht even na. "Eh, je kunt wat hooi bijhalen. Het ligt in de schuur, naast het huis."
Kida knikte en verliet de stallen met een achtergrondkoor van gemekker. De schuur vinden was niet zo moeilijk, aangezien het een gebouw is dat was opgetrokken uit vijf planken en een ijzeren dak. Kida liep naar binnen, in de hoop dat het knutselwerkje niet zou instorten. Net toen ze binnen was en de hooiblokken in zicht kreeg, kreeg ze het gevoel dat iemand haar volgde. Ze bleef staan en hield haar adem in. Toen draaide ze abrupt om, en keek recht in de ogen van een indiaan met een masker op.
"Aaaahh!" Gilde ze, terwijl ze achterover tuimelde op het zand.
De indiaan was in een oogwenk verdwenen toen Kida haar blik weer op hem richtte.
"Wat was dat?" Vroeg ze aan niemand in het bijzonder.
Wat was wat? Vroeg Moa verward.
"Zag je dat dan niet? Die engerd met dat masker?"
Moa keek rond. Nee. Je hebt het vast verbeeld na het zien van die entitie gisteren. Je bent nog niet uitgerust.
"Ik weet wat ik zag Moa." Gromde ze.
Ze stond op en klopte het stof van haar broek. "Help me nou maar met dat hooi."
Okidoki.
Hij stootte een hele berg hooiblokken van de plank.
"Hé, voorzichtig!" Riep Kida tussen haar tanden door.
Ze raapte één van de rotsblokken op en zette die tussen haar schouder en nek, zodat ze hem makkelijker kon dragen.
Ze liep de schuur weer uit, met nog een laatste verwarde terugblik.
Weer aangekomen bij de stallen zat Charlie een schaap te scheren. Kida gooide het blok op de grond.
"Goed gedaan." Glimlachte hij.
Kida zuchtte. "Ja, jammer genoeg niet zonder een puinhoop achter te laten."
Charlie zuchtte op zijn beurt. "Is de plank ingestort?"
Kida schudde haar hoofd. "Nee... Hij heeft er een zooitje van gemaakt."
Charlie keek haar eerst niet begrijpend aan, maar keek toen rond alsof hij een verschijning verwachtte en knikte toen.
"Dus... Moa is er ook nog steeds hé? Ben je er al achter wat hij is?"
Hé! Ik ben een gewoon mens hoor!
Kida negeerde hem. "Eh... ja dat weet ik. Maar ik denk niet dat je het zal begrijpen."
Charlie stond op van zijn kruk en het halfgeschoren schaap liep terug naar zijn vriendjes. "Ik kan het proberen."
Kida zuchtte en keek naar haar schoenen. "Ehm... oké. Ooit gehoord van entities?"
Charlie fronste. "Nee. Wat is dat?"
"Een geest... een dode ziel die vast zit tussen het heden en het hiernamaals. Door de een of andere reden kan Moa niet in vrede sterven. Normaal gezien zou hij vrij moeten kunnen ronddolen, maar hij zit vast aan mij, en we weten nog steeds niet waarom."
Charlie trok een wenkbrauw op, wat zijn gezicht een knappe uitstraling gaf. "Dus wat jij zegt is dat die entities uit de dood werden gehaald, en nu noch levend noch dood zijn?"
Kida schudde haar hoofd. "Nee, ze kunnen niet eens dood gaan. Ik bedoel, ze zijn wel dood, maar hun ziel kan geen rust vinden."
Charlie dacht na. Het leek alsof hij het gesprek interessanter begon te vinden. "En die entities... kun je ze wegkrijgen?"
Kida haalde haar schouders op. "Als ik dat zou weten zou ik hier nooit geweest zijn."
Charlie wreef met zijn hand over zijn kin. Hij zag eruit als een jonge geleerde.
"Interessant. En als zoiets toch rust heeft gevonden... kan je het dan ook terug halen?"
Tja. Begon Moa. Die entitie die jullie hier verstoppen is duidelijk wel teruggehaald, dus ja, ja dat kan. Maar alleen met bepaalde rituelen die ik zelf niet ken.
Kida knikte: "Moa zegt van wel, maar alleen met onbekende rituelen."
Charlie fronste weer, zodat hij de grote hoop info kon verwerken.
"Waarom vraag je al die dingen?" Vroeg Kida.
Charlie haalde zijn schouders op. "O, er is niet echt een reden. Het is gewoon fascinerend."
Toen viel er een genante stilte, die onderbroken werd door Charlie: "Eh, kun jij dat schaap even verder scheren en de wol naar de schuur brengen? Ik heb nog wat te doen."
Hij duwde het scheermes in Kida's handen en haastte zich ervandoor.