Two souls, one body

Hoofdstuk 8: De date

Kida spreidde haar benen en liet een diepe zucht ontsnappen tussen haar lippen. Ze zag er misschien boertig uit, maar zo zat ze comfortabel. De bokswedstrijd waar ze naar keek was ook extreem goed.
"Komaan Bill! Geef 'em er van langs!" schreeuwde ze naar de tv. Plots ging de telefoon. Kida zette de tv stiller en nam op.
"Hallo?"
"Hey Kida. Met Simon."
"Oh hey Simon. What's up?"
"Heb je toevallig mijn mail aangekregen van drie dagen geleden?" vroeg hij.
Kida keek naar haar computer die Moa verwoest had, drie dagen terug. Ze voelde dat er iets niet klopte.
"Eh nee, sorry. Ik heb wat probleempjes gehad met m'n laptop. Waarover ging die mail?"
Simon zuchtte. "Eh, etentje rond 7, Chique restaurant?"
"Oh nee. Simon, wat spijt me dat! Ik kom eraan."
"Nee, doe maar niet, het is toch te laat nu. Een andere keer misschien?"
Kida dacht even na. Zo'n kans kon ze niet laten liggen.
"Waarom kom je niet bij mij langs?" vroeg ze.
"W-wat? Nu?" vroeg hij.
"Ja, je wou mijn nieuwe appartement toch zien? Waarom niet nu? Kom gewoon rond 8 uur naar mij. Ik regel het eten wel." zei Kida.
"Eh, tuurlijk. Ik zorg wel voor een goede fles wijn! Tot straks."
"Tot straks." Bloosde Kida.
Ze legde op en stormde de badkamer in. Ze ging naar de spiegel. Het kon haar niet eens meer schelen of Moa zou luisteren of niet.
"Dus daarom heb jij m'n laptop gesloopt?"
Hij verscheen met een boze uitdrukking in de spiegel.
Ik wilde je alleen beschermen.
"Ik hoef jouw bescherming niet!" gilde Kida. "Ik ben niet van jou Moa. Ik kan uitgaan met wie ik wil."
Tuurlijk. Alleen niet met hem.
"Oh dat ga ik wel doen. Jij bent mijn baas niet. Luister, Simon is een leuke jongen. En... en ja, ja ik denk dat ik voor hem val."
Slechte keuze.
"En nu hebben we een date. En er is niks dat jij kunt doen om het tegen te houden."
Dat denk jij.
"Ik wil een gewoon leven Moa. En bij dat leven hoor jij niet."
Het kon haar niet schelen wat voor antwoord hij zou geven. Ze negeerde hem gewoon. Ze liep terug naar de woonkamer om de boel op te ruimen. Toen dat klaar was had ze nog drie kwartier om snel een douche te pakken, iets leuk aan te trekken en het eten klaar te maken.
Ze stoof de badkamer weer in en trok haar pyjama uit. Ze nam een snelle douche, en rende toen naar haar kast om te zien wat ze aan moest trekken. Ze besloot om iets elegant en sexy aan te doen. Toen dat geregeld was haastte ze zich naar de keuken om het eten te bereiden. Ze nam haar kookboek en zocht naar recepten.
"Bloemkool met worst... het is klassiek, makkelijk, en zo niet geschikt voor een date."
Ze bladerde verder. "Gebraden kip in de oven met groenten... het gaat wat tijd nodig hebben, maar het lijkt doenbaar. En het is dat of pizza bestellen."
Ze nam de kip en de groenten uit de koelkast. Ze sneed de groenten en bakte de kip. Toen dat klaar was deed ze het in de ovenschaal, kruidde het en zette het in de oven. Toen repte ze zich naar de woonkamer om de tafel klaar te zetten. Ook nam ze een kaarsje en deed het aan. Maar toen ze zich omdraaide, blies Moa het uit.
"Echt waar? Is dit wat je gaat doen? Je gewoon wat eng gedragen? Kinder. Achtig."
Hij gaf geen antwoord. Kida stak de kaars weer aan en keek rond of dat alles was.
Plots ging de deurbel. Kida keek op de klok.
"Kwart voor? Hij is vroeg."
Ze deed de deur open en glimlachte, maar er was niemand. Ze liep naar buiten om te kijken of er echt niemand was, geen kind dat belletje trek speelde ofzo? Niemand. Plots hoorde ze een knal achter zich. Moa had de deur dichtgesmeten.
"Shit!" riep ze toen ze de deur uit alle macht open probeerde te doen.
Het lukte niet.
"Moa!" riep ze kwaad. "Laat me er in!"
Geen antwoord. Kida bonsde op de deur. Wat ze ook deed, hij ging niet open.
"Dus jij houd van spelletjes spelen Moa?" vroeg ze uitdagend.
Ze wrong zo tegen zijn wil. Haar geest tegen de zijne. Haar neus begon te bloeden. Maar ze won, en de deur ging open.
Ze veegde het bloed van haar neus weg. "Ik kan ook spelletjes spelen hoor."
Ze ging terug naar binnen en chekte of de kip al klaar was. Niet dus. Oké, ze had toch nog even tijd. Ze draaide zich om en zag de stoelen opgestapelt op tafel.
"Zoals ik al zei. Kinder. Achtig."
Ze nam de stoelen van tafel en zette de wijn glazen al klaar. De bel ging. Eerst was ze bang dat het weer een van Moa's trukjes was, maar Simon stond er echt. Ze opende de deur en er stond een lachende Simon achter.
"Château du Nord. 1989. Ze zeiden me dat het het beste jaar was."
Kida glimlachte. "Klinkt goed."
Simon kwam binnen en keek met open mond rond.
"Wauw. Cool optrekje." zei hij.
"Dankje." antwoordde Kida slapjes.
Simon liep naar de zetel en ging zitten. Kida nam de wijnglazen van tafel en kwam naast hem zitten. Ze nam de kurkentrekker en probeerde de fles te openen.
"Hulp nodig?" vroeg Simon die haar zag worstelen met de fles.
"Ja graag." zei Kida.
Ze gaf hem de fles en liet hem ook de wijn inschenken.
"Dus, de CIA heeft je wel een shiek plekje gegeven hé?"
Kida lachte. "Is jou appartement dan niet zo cool?"
Simon schudde zijn hoofd. "Nope, alleen oude spullen daar."
"Jammer."
Ze nam een slokje van haar wijn. "Hmm. Deze wijn is echt lekker."
Simon grijnsde. "Vind je? Dan moet je de Rosaletta eens proeven. Dat is echte topwijn."
Kida grinnikte. Ze hoorde een ping geluid uit de keuken.
"Oh, ik moet even het eten gaan checken. Ga gerust aan tafel zitten."
Simon stond recht. "Okidoki."
Kida liep de keuken in en nam de kip uit de oven. Het rook goed, dus ze hoopte dat het ook zo zou smaken. Ze nam de ovenschotel en zette het ding op de houten plankjes die ze op tafel had gezet.
Simon snoof. "Ruikt heerlijk. Wat is het?"
"Gebakken kip in de oven met groentjes... het is een probeersel. Dit kook gedoe is een heel nieuw avontuur voor me." lachte ze. "Als je iets vreemd voelt morgen, is het dus vast mijn schuld."
Simon lachte luid. "Geen zorgen, het is vast lekker."
Kida schepte op voor hem en dan voor haar. Ze zat neer en nam de eerste hap. Het smaakte best goed.
"Mm. Kida dit is echt lekker." zei Simon.
"Zeg je dat nu om aardig te doen?"
"Neih."
Ze lachten en aten verder.
"Zeg Kida." begon Simon. "Ik werk nu al bijna twee jaar met je, en toch weet ik zo wijnig over je. Hoe komt dat?"
Kida zuchtte. "Ik denk dat ik liever niet praat over mezelf."
"Toch, ik ben zeer geïntereseerd in je achtergrond verhaal."
"Er is niet echt veel te vertellen. M'n ouders hebben me in het centrum gedumpt toen ik vier was, en sindsdien hebben dokter Mason en Lotte voor me gezorgd."
"Wauw... wel, waarom hadden je ouders je gedumpt?" vroeg Simon.
"Ze waren bang van me." zuchtte Kida.
Simon glimlachte. "Je zou voor minder."
Kida keek hem vuil aan.
"Eh sorry." zei hij.
"Maakt niet uit... Nu heb ik tenminste vrienden die me niet vrezen." zuchtte ze.
Simon kwam dichter en nam haar hand vast. "Waarom ook niet? Je bent echt geweldig."
Hij kwam nog dichter. Kida was enorm nerveus. Dit zou haar eerdte kus worden. Wat moest ze doen? Afwijzen of terug zoenen?
Ze bracht haar lippen dichter en voelde hoe de zijne de hare aanraakten. Zijn lippen waren zo vol en zacht. Ze wachtte tot hij weg zou trekken. Maar dat deed hij niet. Hij bracht zijn handen naar haar heupen en tilde haar van haar stoel. Hij zette haar op de zetel en leunde over haar. Zo gingen ze een tijdje rollebollen. Hij frunnikte aan haar topje. En toen gebeurde het. Een flashback naar dat moment... Simon veranderde in de man met de baard. Kida schoot in paniek en duwde Simon van haar af.
"W-wat is er?" vroeg hij geschrokken.
Kida begon te snikken. "Sorry Simon... er zijn gewoon een aantal dingen die ik niet kan vergeten..."
Hij deed niet eens moeite om haar te troosten.
"Luister." zei hij. "Ik denk dat ik beter wegga."
Hij nam zijn jas en vluchtte de deur uit. Hij liet Kida alleen op de bank.