"Ouch! Pwedi ba tumingin kayo sa dinadaanan niyo!"
"Pasensiya na po, at nabangga ko po kayo."
"Okay, basta sa susunod mg iingat kayo, mabuti nalang at hindi mo nasagi ang kamay ko, kung nagkataon matuloyan na to.", na nakangiti sa kanya.
"Inuulit ko pasaensiya na.", at umalis na siya dahil hindi kumportable sa mga titig nito sa kanya, mabuti nalang at laging may jacket iyang dala sa kotse at naipatong sa kanyang suot na pantulog.
Papunta siyang canteen para magkape ng may makita siyang tao na nakatalikod ng sumikdo ang kanyang dibdib at tumalon ang kanang puso.
Si Victor ang nakita niya at hinabol niya ito.
"Victor! Victor!", sandali hintayin mo ako!"
Ngunit hindi man lamang siya nilingon nito.
"Habang naglalakad si Victor palabas ng hospital ay parang narinig niyang may tumatawag sa kanya, at parang kilala niya ang boses parang si Leny, ngunit ng lingunin niya ay wala naman.
"Baka dala lang ng imahinasyon ko."At binaliwala na lamang niya ito ng binata, ngunit si Leny ay hindi mapakali talagang kilala niya kung sino iyon.
"Victor buhay ka, sana magkikita na tayo at magkasama na."
Nakalabas sila ng hospital at bawat madaan siya sa bawat Filipino restaurant at community ay sumisilip siya nagbakasakaling makita niya ulit si Victor.
Ngunit naging bigo siya at nakapagdisesyon siya na ipaubaya nalang sa kapalaran ang lahat.
Araw ng flight ni Victor, pauwi ng Pilipinas at excited na siya kasi magkiita na sila ng tito Rafael niya.
Paglapag ang eroplano ay nakaramdam siya ng kaba na hindi niya maipaliwanag.
"Iho, kumusta kana?", at niyakap ang binata at gumanti naman ang binata.
"Mabuti naman po, at bakit pa kayo sumama sa pagsundo sa akin, nagpahinga nalang sana kayo."
"Maayos lang naman ako iho at hindi na ako makapaghintay na makita ka."
"Salamat talaga tito ha."
"Ano ka ba naman anak na kita kaya huwag ka ng mag gaganyan ha."
"Sige tara na at nang makapagpahinga kana."
Ngunit naging bigo siya at nakapagdisesyon siya na ipaubaya nalang sa kapalaran ang lahat.
Araw ng flight ni Victor, pauwi ng Pilipinas at excited na siya kasi magkiita na sila ng tito Rafael niya.
Paglapag ang eroplano ay nakaramdam siya ng kaba na hindi niya maipaliwanag.
"Iho, kumusta kana?", at niyakap ang binata at gumanti naman ang binata.
"Mabuti naman po, at bakit pa kayo sumama sa pagsundo sa akin, nagpahinga nalang sana kayo."
"Maayos lang naman ako iho at hindi na ako makapaghintay na makita ka."
"Salamat talaga tito ha."
"Ano ka ba naman anak na kita kaya huwag ka ng mag gaganyan ha."
"Sige tara na at nang makapagpahinga kana."
"Liza, kailan daw ang uwi nila Leny?"
"Bukas na daw kasi na delayed ang flight nila, hay, sobrang namimis na talaga ang ating apo."
"Ipahanda mo na ang kwarto nila para maayos ang tutulogan nila."
"Naayos ko na at lahat ng gamit, teka kailan ba balik dito ng doktor mo?"
