[Red Wolf]■[Kızıl Kurt]■

Hide And Seek

Ama maalesef verilen sözler her zaman tutulamıyordu....

●●●●●

Klaus Mikaelson

"Onu nerden buldun Elijah ?" Dedim kendimi tutamayarak. Asırlardır o kolyeyi görmemiştim.
En son Katherine'i kurban töreninden bir kaç ay önce görmüştüm. Bu tören yüzünden Clary ile büyük bir kavga etmiştik ve sonra o kolyeyi bir daha hiç görmemiştim.

Elijah bana cevap vermek yerine, Freya bakıyordu. Freya ise eline almış olduğu kolyeye odaklanmıştı. Aniden kaşlarını kaldırdı ve memnun bir ifade ile kafasını salladı ."Evet bu iş görür. " Dedi kısaca.

"Sana diyorum Elijah. O. Kolyeyi. Nerden. Buldun?" Dedim kelimelerin tek tek üstüne basarak. Tüm kaslarım gerilmişti, o aptal kolyeyi asırlardır görmemiştim ve onun aniden karşıma çıkması sinirlerimi bozmuştu.

"Clarissa'nın bıraktığı eşyalar arasındaydı, komidinin çekmecesinde . Sen ona ait her şeyi toplayıp atmadan önce almıştım." Dedi Elijah duygudan yoksun bir sesle. Yüzünde hiç bir mimik yoktu ve bu beni daha da delirtiyordu.

O kolyeyi aramıştım.

O eşyaların arasında, o kolyeyi günlerce aramıştım!

Bulamadığım zaman o kavgadan sonra onu attığını düşünmüştüm. Olaylardan sonra gözüm dönmüş bir şekilde Clary'nin gitmesine sebep verirken, onun benden nefter ettiğini düşünüyordum. O kolyeyi de bulamayınca bundan emin olmuştum ve yıllar boyu ona yaptıklarımdan hiç pişmanlık duymadım. Ondan tek haber dahi almayı reddettim.

Ve Elijah kolyenin bunca yıldır onda olduğunu söylüyor.

Dişlerimi sıktım,onları sanki kırmak ister gibi sıktım.

"Peki bunca yıldır-" Diye dişlerimin arasından konuşmaya başlamıştım ki, Freya lafımı böldü.
"Buldum! Sizin bahsettiğiniz yere çok yakın yarım saatlik bir mesafesi var. Ama koruma için önlem almış olmalı net yer belirliyemiyorum." Dedi Freya haritanın üzerinden çekilerek. Haritaya kısa bir göz attıktan sonra, başka bir şey söylemeden vampir hızımla oradan çıktım.

Bunca yıl benden nefret ettiğini düşünerek ,ona olan nefretim körüklendi. Bunca yıl. Onun da tıpkı diğerleri gibi olduğunu düşünerek ve aileden dahi olmadan, işime burnunu sokup herşeyi mahvettiği için ondan nefret ettim. Kendi ailemi olusturmamı, artık yanlız kalmamak için gerekeni elimden aldığını düşündüm.

Onu gerçekten öldürmeyi düşündüm.

Aniden koşmayı kestim. New Orleans çıkışa gelmiştim çoktan. Sinirle yanımdaki ağaçlardan birine yumruğumu geçirdim.

Ben onu öldürmek istemiştim.

Sinirle ve tekrar yumruğumu geçirdim.

Onu öldürdüm.

Tüm sinirimle haykırdım ve son kez yumruğumu ağacın gövdesine geçirdim ve ağaç büyük bir çatırtıyla vurduğum kısımdan kırıldı.

Ben onu öldürdüm.