Unveiling the Secrets (Organización Intrepída series#3)

Kabanata 11

Update for this week! Enjoy reading mga bebe ko! 😍❤️

Malapit na tayo sa exciting part.

Kabanata 11

"I wish I could paint more sky and fly high. I wish to be free with myself and be able to feel what is love on my own. I wish I didn't need to hide secrets because I wanted to stay happy and be free," I speak inside my mind.

"Tapos na," sambit ko pagkadilat ng aking mata saka hinipan ang kandila.

"Happy birthday, Natasha!" He started off,  "Ang wish ko sana payagan mo na akong ligawan ka kasi ang swerte mo ako na 'to."

"Oh? Tapos share mo lang?"

"Joke lang! Ang sungit naman." 

He cleared his throat before speaking, "I wish for your good health, and I wish for you to have courage to show your masterpiece because you're a great painter."

"Thank you," I said lowly because my heart was beating so fast that I couldn't speak so well. Mabuti nga at may boses na lumabas sa bibig ko eh.

"Do you want to play more?" He asked me and I nodded.

Muli kaming naglaro at ang una naming nilaro ay ang ML. Mabuti na lang soundproof yung gaming room kasi nakakahiya mga pagsigaw niya dahil lang sa laro. Sunod naman ay nag dart kaming dalawa.

"Watch and learn," yabang niya pa.

Nagpigil ako ng tawa dahil napunta lang siya sa number 9, "Ayan lang?" yabang ko sa kanya.

"Lah? number 9 na 'yan beh wala pang ka-effort effort."

"Talaga?" tanong ko habang nakatingin sa kanya saka ibinato ang dart.

Nakita kong nanlaki ang mata niya at alam ko na kung bakit. Na-bulls eye ko lang naman ang dart ng walang ka-effort effort.

"Bulls eye," I grinned and his mouth parted.

"What the fuck? You're not even looking," He said and I just smirked.

"Ano nga yung walang ka-effort effort?" pang aasar ko pa at umismid siya sa akin.

"Bulls eye rin naman ako kaso sa ibang bagay nga lang," He stared, and I felt chills from his blue orbs. 

Tumalikod na ako sa kanya saka muling binato ang dart, napatingin din ako sa orasan at mag aala una na pala ng gabi.

Nagpatuloy kami sa paglalaro at hindi ko maiwasang sumaya sa mga oras na ito. Ito ang unang beses na naramdaman kong espesyal ang araw na pinanganak ako. Akala ko tuluyan akong makukulong sa idea na kahit kailan hindi sasaya ang kaarawan ko.

"Bakit may gaming room ka?" tanong ko sa kanya habang naglalaro ka driving game.

"Mahilig kasi ako sa arcade kaya naisipan kong magtayo ng sarili ko para hindi na ako pumunta sa mga malls," nakahawak siya sa steering wheel. "Ikaw? Why do you like playing online games?"

"I find fun with it," I spat back. "You know you're just playing behind your phone, but you have to think properly," I said. I was driving while speaking, and I knew that he was staring at me.

"You have to control yourself and think more to win the game." "Just like in life, you're the one who can control yourself, and it's not your mind that will control it; it's you that can control it."

"Tapos?" tanong niya at hindi ko alam kung nagbibiro siya.

Sinamaan ko siya ng tingin, "Huy ano na naman yang tiger eyes mo beh! Tatanong nga ako kasi baka may sabihin ka pa."