Unveiling the Secrets (Organización Intrepída series#3)

Kabanata 22

Thank you for 16k reads and don't be shy to interact with me. Lovelots! ❤️

Kabanata 22

"Wh-- What?" my eyes widened.

Kailangan naming magpanggap na mag asawa? Sandali bakit kaming dalawa pa?

"You heard me, Natasha." she said strictly.

"You need to act like a husband and wife."

"Ha? Kailangan po ba talaga mag asawa?" tanong ko pa saka napatingin kay Logan.

Seryoso ang mga mata niyang nakatingin sa nanay ko pero may multo ng ngiti sa labi.

"Yes darling. You need to act like that, dahil mag asawa lang ang makakapasok sa party na iyon."

Hindi naman ako pwedeng mag inarte  dahil maaapektuhan ang grupo.

"Gagawin namin," sambit ni Logan na ikinatango ko na lamang.

"Thanks," my mom said, "but you need to have proper training because the auction party is in the next two weeks."

Tumango na lamang kami sa kanya. Napatingin ako kay Logan na nakatitig na pala sa akin.

"So, you're my wife now?" He amusingly said.

"Neknek mo!" taray ko at natawa lamang siya.

"Sungit naman ng asawa ko."

"Fuck you, Dawson!" I hissed.

He smiled showing his perfect set of teeth, "Ang bastos mo naman po bata pa ako."

Tarantado talaga 'to kahit kailan. Bakit ba kasi ang ayos ng tandem naming dalawa kapag may mga mission kami?

"Clear," I heard him say while he was in front of me, holding a gun.

"Let's go," aya niya sa akin.

Agad kong inayos ang baril na nasa bewang at naglakad ng dahan dahan. Nasa harapan ko si Logan at kitang kita ko ang pagkakaiba ng tangkad namin.

Matangkad naman ako pero kapag siya yung malapit sa akin pakiramdam ko ang liit liit ko.

"Natasha, are you ready?" He asked. 

"Ha?"

He smirked before speaking, "Let's infiltrate this place. Do you trust me? "He asked, and I nodded my head, and I don't know why.

Nakipaglaban kaming dalawa na magkasama habang ang iba ay nakikipaglaban din. Ang sabi ko iiwasan ko si Logan pero dahil sa trabaho ay kinailangan na malapit kami, maayos ang tandem namin sa mga nagdaang mission. 

Bumalik lang ako sa ulirat nung bigla na naman siyang magsalita sa harapan, "Okay lang ba sayo?"

"Ang alin?" tanong ko.

"Itong gagawin natin," bakas ang pag aalangan sa kanyang boses.

"Oo, bakit mo naman naitanong?"

"Baka kasi hindi ka komportable na ako lang ang kasama mo roon," tugon niya.

"Hindi talaga ako komportable pero kailangan kong sumunod para sa mission," malamig kong sabi.

Marahas siyang lumunok sa harapan ko nakita ko pa ang pagdaan ng sakit sa kanyang mata pero agad niya itong inalis.

"Kain tayo?" aya na naman niya.

"Ayoko." malamig kong sabi saka tumalikod sa kanya. 

Umalis na ako sa loob ng kwarto kami lang ang kinausap ni Mama para sa mission na iyon. Pumunta muna ako saglit sa opisina ng aking nanay para makipag-kwentuhan sa kanya.