តារាកំពូលស្នេហ៍🌸🍂( ចប់)

ភាគទី 23 🔞

មកដល់ផ្ទះ

« ម៉ែដោះ យូអាហ្វា នៅផ្ទះទេ ? » ជុងហ្គុក បើកឡានយ៉ាងលឿនដៃមានរបួស មកដល់ភ្លាមក៏សួររកនាងតូចតែម្ដង
« អ្នកនាងទើបតែឡើងទៅខាងលើមុននេះទាន » ម៉ែដោះ
។ ជុងហ្គុក មិនបាននិយាយជាមួយម៉ែដោះយូរក៏ស្ទុះឡើងទៅខាងលើរកនាងតូចតែម្ដង ។ គេទៅដល់ឃើញនាងកំពុងរៀបចំកន្លែងដេកអោយគេខោអាវគេងនឹងកន្សែងយ៉ាងមានរបៀប
« លោកមកវិញហើយមែនទេ ? » យូអាហ្វា ក៏ក្រឡេកទៅញញឹមដាក់ ជុងហ្គុក ។ ជុងហ្គុក គេមិនខ្វល់ក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុង
« ដៃលោកកើតអ្វីឡើងមកនឹង » ទោះ ជុងហ្គុក មិននិយាយរកនាង ។ ក៏នាងស្ទុះទៅមើលដៃដែលមានរបួស
« របួសតិចតួចមិនឈឺដល់ចិត្តទេ » ជុងហ្គុក ក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយលើពូក ។
« ចាំខ្ញុំយកថ្នាំមកលាបរបួសអោយណា » យូអាហ្វា ក៏យកថ្នាំមកលាបអោយ ជុងហ្គុក ថ្នមៗ ។ ជុងហ្គុក សម្លឹងមុខនាងកាន់តែមើលកាន់តែខឹង
« ពូកែយកចិត្តមនុស្សប្រុសណាស់ » ជុងហ្គុក
« ខ្ញុំមិនដែលធ្វើបែបនេះអោយអ្នកផ្សេងទេ » យូអាហ្វា មិនខ្វល់សម្ដីគេលេបរបួសអោយ ជុងហ្គុក ថ្នមៗ
« នេះនាងស្គាល់ទេ ? » ជុងហ្គុក ក៏គប់ខ្សែកដែលគេដេញថ្លៃមិញនេះអោយមកនាងតូច
« គឺ ... គេហៅខ្ញុំថត បានលុយទើបខ្ញុំថតអោយគេណាលោក » យូអាហ្វា នាងក៏មានអារម្មណ៍ថាខុសក៏និយាយទាក់ទើល
« នាងចង់បានលុយហេតុអ្វីមិនប្រាប់ខ្ញុំហាក ដេកជាមួយខ្ញុំ ២ - ៣ ដងទៅខ្ញុំអោយលើសនេះហើយ » សម្ដីដែល ជុងហ្គុក និយាយទៅនាងតូច
« ផាច់ លោកចូលចិត្តយករឿងពីខាងក្រៅមករករឿងខ្ញុំណាស់ » យូអាហ្វា ទ្រាំមិនបានក៏លើកដៃទះកំផ្លៀង ជុងហ្គុក ។ គេតែងតែកម្រោលចូលមករករឿងនាង
« មកពីនាងចូលចិត្តធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំហាម » ជុងហ្គុក ក៏ចាប់ច្របាច់ស្មារនាងតូចរួចបោះនាងទៅលើពូកគេតែម្ដង
« អាយ ! លោកឆ្គួតហើយ ហ្ហឹកៗ ... ខ្ញុំឈឺ ... » នាងតូចចាប់ផ្ដើមភ័យជីវិតនាងនៅក្បែរគេមិនដែលបានសុខនោះទេ គេល្អក៏ល្អគេអាក្រក់ក៏អាក្រក់
« នាងឈឺមិនស្មើរខ្ញុំទេ » ជុងហ្គុក និយាយបណ្ដើរប្រលេះលេវអាវខ្លួនឯងបណ្ដើរ
« ខ្ញុំមិនស្រួលខ្លួនទេ ... » យូអាហ្វា ព្យាយាមងើបពីកម្លាំងដែលគេចាប់នាងបោះមិញនាងបម្រុងរត់តែគេចាប់នាងជាប់
« ចង់ទៅណា ... » ជុងហ្គុក ក៏ស្ទុះទៅចាប់ដៃនាងតូចជាប់រួចយកក្រវាត់កររបស់គេចងដៃរបស់នាងតូច
« អ្ហាយ ... លែងទៅ ជុប៎ ... » រាងក្រាស់ក៏ចាប់បឺតមាត់នាងតូចបំបិទមាត់នាងតែម្ដង
« ផ្អែមណាស់ ... » រាងក្រាស់ ត្របាក់បឺតជញ្ជក់បបូរមាត់នាងតូចខាំបបូរមាត់នាងតូចអោយមានស្នាមឈាមរឹមៗ
« ហ្ហឹម ... » នាងក៏ឈ្លក់វង្វេងនឹងស្នាមថើបរបស់គេដូចគ្នា
« ទន់ៗយើងចូលចិត្ត » រាងក្រាស់ក៏ស្រវាដោះខោអាវនាងនឹងខ្លួនឯងទម្លាក់ទៅខាងក្រោម ដៃច្បាមច្របាច់ដើមទ្រូងនាងតូចពេញដៃ ។ បឺតជញ្ជក់ខ្លាំងតាមចិត្តគេដែលគ្រឺតខ្នាញ់នឹងរបស់មួយគូរនេះ
« បើអាចខ្ញុំចង់ក្លាយជាមនុស្សគ្មានអារម្មណ៍ ព្រោះដូចលោកមិនដែលខ្វល់អារម្មណ៍គេបែបណាទេ ធ្វើតែតាមចិត្តខ្លួន ហ្ហឹក ... អ្ហាស ... » ជុងហ្គុក ខ្នាញ់នឹងសម្ដីនាងតូចគេមិនបានថ្នមថ្នាក់អីទេ ក៏កាន់ភាពជាកូនស៊កចូលក្នុងខ្លួននាងតូចយកតែម្ដង
« បើនាងធ្វើល្អៗក៏ខ្ញុំល្អដាក់នាងដែល យូអាហ្វា អាស ... » រាងក្រាស់ ក៏កម្រើកចង្កេះអុកចូលក្នុងរាងកាយនាងតូចពីយឺតទៅលឿនតាមចង្វាក់ចង្កេះរបស់គេ
« ហ្ហឹកៗ ... អ្ហឹសៗ ... អ្ហាស ... » នាងតូចបានត្រឹមយំដៃក្ដាប់ចំណងជាប់ងាកមុខយំ នាងមិនយល់ពីប្រុសម្នាក់នេះទេម្ដងល្អនឹងនាងម្ដងអាក្រក់នឹងនាង
« នាងគ្មានសិទ្ធិគេចមុខពីខ្ញុំទេ អ្ហាស ... ស្រួលណាស់ » រាងក្រាស់ក៏ចាប់ទាញមុខនាងមកអោយសម្លឹងមុខគេវិញ លើកជើងនឹងដាក់លើស្មាររបស់គេចង្កេះគេកាន់តែអុកចូលខ្លាំងចូលក្នុងខ្លួននាងតូច
«លោកអាក្រក់ហួសនឹងថ្លែង អ្ហាស...លោក»ដៃគេច្របាច់មុខនាងអោយសម្លឹងមកគេចង្កេះគេមិនប្រណីដៃដល់នាងតូចឡើងមិនថានាងប្រាប់គេមុននេះថានាងមិនស្រួលខ្លួនឡើយ
« នាងអស្ចារ្យពេកហើយ អាស ... » ជុងហ្គុក ក្រហឹមបំពង់ករពេញចិត្តគេណាស់ ។ គេក៏ស្រាយចំណងអោយនាងពេលបញ្ចប់ទឹកទីមួយ
« លោកឯង ... »ពេលគេស្រាយចំណងអោយនាង ។ នាងបម្រុងនឹងរត់គេ
« ចង់ទៅណាហា » រាងក្រាស់ ក៏ចាប់ទាញរាងកាយនាងតូចមកលើពូកវិញថែមទាំងអោយនាងគេងផ្កាប់ ។ ទាញត្រគៀកនាងឡើងបន្តិចស៊កភាពជាកូនប្រុសគេចូលរាងកាយនាងម្ដងទៀតដោយលេងពីក្រោយ
ផ្លាប់ ផ្លាប់ៗ ... សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់លាន់លឺពេញបន្ទប់ព្រោះសង្គ្រាមលើគ្រែដែលរាងក្រាស់ជាអ្នកគ្រប់គ្រង
          ព្រឹកឡើង ថ្ងៃរះឡើងសបង្ហាញនូវថ្ងៃថ្មីពេលវេលាថ្មីនៃមនុស្សលោកចាប់ផ្ដើមនូវថ្ងៃអ្វីផ្លាស់ប្ដូរអ្វីៗពីម្សិលមិញធ្វើថ្ងៃនេះអោយល្អបំផុត ។ ខុសអ្វីតែនាងតូច យូអាហ្វា នាងក្រោកមកអ្វីៗនៅតែដូចដើមជីវិតនាងរស់នៅទីនេះ ១ ឆ្នាំនាងតែងតែទឹកភ្នែកជាប់ជានិច្ច
ព្រឹកនេះមិនខុសពីសព្វមួយដងនាងត្រឹមក្រោកពីព្រលឹម ។ នាងក្រោកសឹងតែមួយរួចកាលពីយប់ ជុងហ្គុក បានបង្ករស្លាកស្នាម ការឈឺចាប់បន្សល់អោយនាងកាលពីយប់ ។ នាងប្រឹងក្រោកទាំងលំបាកសឹងតែវាមកធ្វើការងារផ្ទះ តែយ៉ាងណាក៏នាងត្រូវតែធ្វើប្រកែកមិនបាន ។
       ធ្វើកិច្ចការផ្ទះរួចនាងតូច យូអាហ្វា ក៏ទៅមើលលោក ចន បញ្ចុកថ្នាំ កិនបបរបញ្ចុកលោក ចន ។ តែថ្ងៃនេះចម្លែកលោក ចន បានប្រតិកម្មយ៉ាងខ្លាំងគាត់បានប្រតិកម្មងើបមកក្អួតឈាមដែលឈាមនោះមានពណ៌ខ្មៅគួរអោយខ្លាច ភ្នែកគាត់ឡើងស ។ យូអាហ្វា ឃើញហើយភ័យណាស់
« បង ជីន ជួយផង ហ្ហឹកៗ ... លោកគាត់ ... ហ្ហឹក ៗ » យូអាហ្វា ភ័យណាស់ក៏រត់មករក ជីន ។ នាងស្រែកទាំងភិតភ័យគ្រប់គ្នានៅក្នុងផ្ទះក៏ប្រញាប់រត់មកមើលថែមទាំង ជុងហ្គុក ផងដែល
« មិនបានទេ ខ្ញុំត្រូវបញ្ជូនលោកអ៊ំចូលបន្ទប់ពេទ្យចូលបន្ទប់វះគាត់ជួយសង្រ្គោះទើបបាន » ជីន ក៏ call ហៅឡានពេទ្យនូវមន្ទីរពេទ្យគេមក ម៉ែដោះក៏ទៅជាមួុយ ជីន បាត់
« ហ្ហឹកៗ ... » យូអាហ្វា នាងទាំងភ័យក៏ភ័យបារម្ភក៏បារម្ភ
« នាងទៅធ្វើស្អីប៉ាយើងហា » ជុងហ្គុក ក៏មកច្របាច់ដៃនាងតូច
« ខ្ញុំមិនដឹងអ្វីទេ ខ្ញុំធ្វើតាមបញ្ជាម៉ែដោះដូចរាល់ដង ហ្ហឹកៗ » នាងតូចភ័យឡើងញ័រខ្លួន
« កុំមកប្រកែកនាងខឹងដែលយើងធ្វើបាបនាងទើបដាក់ថ្នាំពុលប៉ាយើងនាងអាក្រក់ដូចប៉ានាងចឹង យើងមិនសមយកកូនសត្រូវមកនៅក្បែរខ្លួនទេនាងសមតែស្លាប់ ផាច់ ... » ជុងហ្គុក ខឹងនឹងនាងណាស់ក៏លើកដៃទះនាងតូចមួយកំផ្លៀង ។ នឹកឃើញដល់រឿងប៉ានាងគេសឹងតែច្របាច់កនាងសម្លាប់ពេលនេះ
« ហ្ហឹកៗ ... » យូអាហ្វា មិនបានតដៃនឹងគេទេបានត្រឹមឈរសម្រក់ទឹកភ្នែក ។ មួយកំផ្លៀងរបស់គេមិញនេះឈឺកាយមិនស្មើរឈឺចិត្តរបស់នាងនោះទេ
« មកនេះខ្ញុំធ្វើអោយនាងស្វាងចេញម្ដង » ជុងហ្គុក ក៏ទាញដៃនាងនាំនាងតូចទៅបាញ់ទឹកដាក់នាង
« ហ្ហឹកៗ ... លោកចង់នាំខ្ញុំទៅទីណា » ជុងហ្គុក នាំនាងមកមាត់អាង
« យើងធ្វើអោយនាងភ្ងាក់ខ្លួន » ជុងហ្គុក ដឹងច្បាស់ណាស់ថានាងតូចមិនចេះហែលទឹក ។ ប្រវត្តិនាងស្អីក៏គេដឹងដែល « លោកអត់ទេខ្ញុំអត់ចេះហែលទឹក លោកប្រណីផង ហ្ហឹក .... ប្រាវ... » ជុងហ្គុក មិនស្ដាប់សម្ដីនាងក៏ច្រាននាងទម្លាក់ទឹកតែម្ដង
« អ្ហាយ ជួយផង ... » សម្លេងនាងតូចហៅគេតែគេមិនខ្វល់ទេបែរខ្នងរួចដើរចេញទៅ
   គេប្រញាប់រត់ទៅយកសោរឡានបើកឡានទៅមន្ទីរពេទ្យមើលប៉ារបស់គេ

             🌼💜🙏 សូមរងចាំអានភាគបន្ត 🙏💜🌼