Annulment (GL) (ProfxStudent)

36

Yoshka's

Nanghihinang binukas ko ang mga mata ko. Bigla naman akong napadaing sa liwanag ng kwarto.

"L-lights, t-turn i-it o-off." Nahihirapan kong pagbigkas.

Sakto lang na narinig ng kung sino rito sa loob ng kwarto. Nahihirapan akong gumalaw at sa unting galaw ko kumikirot na ang ulo ko.

"Hey... Do you want some water?" Bigkas ng Isang babae na nasa gilid ko.

Nakapikit na ulit ako at hindi ko namalayan na nakapatay na ang ilaw. Kaya binuksan ko ang mga mata ko ulit para makita ang nagmamay ari ng boses na iyon.

Wade...

Nagngingiting malumanay akong tiningnan ni Wade. Pero nung tingnan ko ang mga mata niya ay mugto ito.

"U-umi-iyak—" nahihirapan at nanginginig kong sabi.

Gusto kong magsalita at tanungin siya kung magdamag siyang umiyak. Pero hindi maayos ang pagsasalita ko.

What's happening? What in the world is happening to my body? Why can't I just die in instant?

With that thought I've felt my cheeks wet. My tears is running down through my cheeks without me noticing it.

Nagaalala namang tiningnan ako ni Wade at hinaplos ang pisngi ko para punasan ang mga luhang naglalandas rito.

"I-it's alright, baby. You'll be fine, hmm?" Pagpapakalma niya sa'kin at marahan akong hinalikan sa noo.

Maingat niya naman akong yinakap pagkatapos. But before that I saw pain flashed through her teary eyes.

I'm hurting her? Ofc you idiot. Pangbabara ng isipan ko.

Dahil sa naisip ay mas nagpatuloy ang daloy ng luha ko. Hanggang sa naabutan ko ang aking sarili na humihikbi.

Habang patuloy rin akong inaalo ni Wade sa gilid.

I want to heal. I want to heal myself for her. How can I do that when I'm afraid of loosing her. Hindi ko rin masabi sakanya ang lahat at baka Iwan niya nalang ang mga pinaghirapan niya.

Napangiti naman ako sa isip ko nang ma realized na nakakakilig kapag tinatawag niya akong baby.

My mind is sore, I want to rest. But her being with me all the time makes me feel at ease.

Natigil ang pagiisip ko nang magsalita siya.

"Do you want to eat? I'll peel a fruit for you." rinig kong bulong niya sa'kin na ikinatango ko.

Sinundan ko siya ng tingin nang makalayo siya sa'kin. Kumuha siya ng prutas. Orange ang kinuha niya at nagsimulang balatan ito.

Isa isa rin niyang pinaghiwalay at nilagay sa  platito. Mas lalo pa akong napangiti nang maalala ko kung paano niya pinaparamdam sa'kin na mahal niya ako.

Nang matapos siya ay bumalik siya sa tabi ko para ipakain sa'kin ang prutas na binalatan niya. Inalalayan niya akong umupo.

Medyo sumakit ang ulo ko kasi nagalaw. Isang galaw ko lang sumasakit na siya. Hindi naman ito ganito dati.

Gusto ko ring magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko para may masabi. Nahihirapan ako, kasi na stretch at kumikirot. Parang gusto ko nalang matulog ng matulog.

Wade is willing to stay with me as long as I'm believing that someday, this sickness will be gone.

Little did she knows. I'm planning to leave her soon.

.....

"Sweetie, you done packing your things?" tanong ni mama sa'kin nang makalapit siya.

Ako naman ay sunod sunod na tumango ag ngumiti sakanya. Ilang araw na rin simula nung ma dis charge ako.