The Scent of an Orris

Chapter 6

"Don't touch her Dylan Tan"

"M-ma'am" Nauutal na sabi ni Dylan sa propesorang nasa harap namin ngayon

"What do you want?" Mahinahong tanong ng guro sa kanya, kahit hindi ako ang tinitingnan ng mga mata niya ay natatakot ako. Mahinahon naman ang pagkakasabi niya pero iba ang sinasabi ng mata niya, hindi ako marunong magbasa ng mata ng ibang tao pero iyon ang nararamdaman at nakikita ko sa mga mata niya ngayon

"I j-just want t-to talk to her"

"She said she didn't want to, did you understand?" Hindi ko alam kung malakas ba ang sigaw ko para marinig niya at bumalik pa siya dito, nagpapasalamat nalang talaga ako dahil bumalik siya. Hindi ko alam ang kayang gawin ni Dylan kung hindi siya dumating

"S-sorr-"

"MisterTan, I had always known you as one of my smartest and brightest students, but it turns out I was grossly mistaken. Your intelligence must be embarrassingly low for you to not be able to understand a single word that she said. I had expected more of you, and frankly, I am disappointed" kahit hindi ako yung hinuhusgahan niya ay nahihiya ako, siguro nararamdaman ngayon ni Dylan ang naramdaman ko noong pinahiya niya ako sa klase namin

"M-ma'am I am so sor-"

"I don't want you to touch her again, you're making her uncomfortable. Do you need me to take you back to kindergarten so that you can understand the meaning of the phrase 'let me go'? Ramdam ko ang matinding takot ng lalakeng nasa tabi ko dahil hindi ito makatingin sa mata ng propesora "This is the last time I'm going to remind you that I don't want to see you touching her, or I'll have to take further action and I'm sure you don't want it. Do you understand?" Malumanay pa rin naman siyang magsalita pero yung bawat salitang binibigkas niya ay parang nananaksak at pumapatay

"Y-yes Ma'am" pagkasabi niyang iyon ay agad naman siyang bumaba at kaming dalawa nalang ng propesora ang natira sa hagdan

"Why didn't you tell me you have a foot injury?" Nakakunot na kilay niyang tanong sa akin

"Baka kasi tawagin niyo po akong lampa"

"You really are a clumsy person and it's something you should accept. It is clear that you are not only clumsy, but far beyond the realm of mere clumsiness" tama nga ang nasa isip ko, kapag siya ang nagsabi iba ang dating sa akin. Hindi naman niya hinusgahan ang buong pagkatao ko pero iyon ang nararamdaman ko. Grabe ang mga binibitawan niyang mga salita, pumapatay ng confidence "Don't move" utos niya sa akin

Lumapit siya at kinuha ang kaliwa kong kamay at sa inakbay sa kanya. Ngayon ko lang napansin na mas matangkad akong mga 2 inches sa kanya. I got a whiff of her perfume, and it immediately captivated me. I must say, the scent of her is absolutely captivating, even though it's my first time I've smelled it.

"Don't touch me, i'll be the one to touch you" kahit sa pagtulong niya sa akin ay ang sungit pa rin niya. I looked at her, and now that her glasses weren't covering her face, I could see how stunningly beautiful her eyes were, as well as how perfectly smooth and lovely her face was. Yung kaba ko ngayon ay kakaiba, parang noong tumingin siya sa akin habang nakangiti sa cafeteria"Stop staring, watch your steps" pagkasabi niyang iyon ay agad kong hinakbang ang paa ko

Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko dahil hinawakan niya ang bewang ko para alalayan sa pagbaba. No one can explain why my heart is beating so fast right now. I couldn't help but move my body slightly away from her, for fear that she might hear the rapid beating of my heart.

Tiningnan ko ulit siya at sinigurado kong hindi niya mahahalata. Nakita ko namang may pawis ang noo niya dahil siguro sa pagtulong niya sa akin. Gosh, medyo naooverwhelm ako sa kanya. Sobrang ganda niya lalo na sa malapitan. Gusto kong maghanap ng flaws niya but i think she's flawless.