The Scent of an Orris

Chapter 15

"You are just my student so act like one"

As I sat in my car, frustration and self-doubt consumed me. I couldn't help but replay the conversation with Ma'am Rayi in my mind, feeling rejected and invalidated. She was right, I was just her student, and I should have acted accordingly. But her words stung, as if a harsh truth had been slapped in my face. I was left feeling unsure and confused about my emotions.

"It doesn't make sense" bulong ko sa sarili ko ng makapasok ako sa kotse ko "Ang bobo mo Ferniza Louize! Bakit kasi sinabi mo 'yon?" Dapat hindi kona sinabi ang mga bagay na 'yon, pinahiya ko lang tuloy ang sarili ko. Nakakainis.

Dahil naiinis ako, nagstay muna ako sa kotse ko para pakalmahin ang sarili ko. Ayokong magdrive tulad noong minsan, hindi ko alam kung naover speed ako. See? Sa sobrang inis ko, wala na akong time para macheck yung takbo ko. It was clear that I needed to regain control over my emotions before continuing on the road.

Bakit ba ako nagrereact ng ganito?
Do i like her? No! No!
Hindi pwede Louize! Professor mo siya!

"Lason kana sa utak ko Rayi Amor!" I didn't want to admit it, but everything about her seemed to seep into my mind, even the smallest details. It was a constant battle to push her out of my thoughts, to resist the pull of these forbidden emotions

Bwisit, i saw my wounds bleeding again and hindi ko alam kung kailan ito nagsimulang dumugo. Pagdating sa kanya napapansin ko lahat to the point na hindi kona napapansin ang sarili ko

"Bakit ba natatapat kayo lagi sa kotse ko?!" Inis na tanong ko nang makita ang dalawang mag-asawa.

Tulad dati ay may hawak ang professor na pink roses. Dapat pala umalis na ako kanina pa.

Pinanood ko silang pumasok sa loob ng kotse ng asawa niya. Hindi tinted ang sasakyan nila kaya naman kita ko sila habang ako ay hindi nila kita dahil tinted ang kotse ko.

Naparoll eyes ako dahil si Vin pa ang naglagay ng seat belt niya. Pagkalagay ay tumapat si Vin sa mukha ni Ma'am at hinawakan ang pisngi niya, kahit hindi ko makita ng maayos ay alam kong inaayos pa ni Vin ang buhok ng propesora na nakaharang sa mukha nito. What's next? Kiss her? Agad naman akong nag-iwas ng tingin at yumuko sa manubela ko

Hindi tama ang nararamdaman ko, I only admire and I don't like her. Hindi pwede 'to, may asawa at anak na siya. What am I feeling like this? Hindi dapat ako nasasaktan.

Nang maramdaman kong umalis na ang kotse nila ay doon ko sinandal ang ulo ko sa headrest ng chair ko. Hinawakan ko ang dibdib ko.

This can't be

This can't be

I am totally straight and she's also straight. What  I am feeling right now is just an admiration.

Fuck, bakit parang ginagaslight ko ang sarili ko? I want to believe something na kabaliktaran ng nararamdaman ko.

"Kanina pa naghihintay si Ma'am Mae" sabi ni Nanay Bet sa akin pagkapasok ko palang, I don't remember calling her

"How's your wounds? Ma'am Ortizo, the head nurse of your department called me to check your hand" napakunot naman ako dahil hindi naman kami nagkita ni Ma'am Ortizo para malaman niyang may sugat ako

Maliban sa mga kaibigan ko, si Ma'am Monica lang nakakaalam about this dahil nagtanong siya kanina

After cleaning and treating my wound, I went upstairs, took a shower, and tried to force myself to sleep, pero kahit anong gawin ko ay pumapasok lang yung nangyari kanina. Nalilito na rin ako sa sarili kong nararamdaman

"Want to share some in your mind?" Tanong ni Fiona sa akin at umupo sa bar stool sa tabi ko

Nandito ako ngayon sa mini bar namin sa bahay. Nagdecide akong uminom muna kahit konti lang, dahil sabi ni Fiona wine helps you fall asleep. Hindi naman ako mahilig sa wine pero this time ay  umiinom ako.