MY DIRECTOR <||PJM||> [completed]

🥀 21....

රෑ කෑමෙන් පස්සෙ මන් ආවෙ ලිවින් රූම් එකට. හදිස්සියේ ආව කෝල් එකක් නිසා ඔප්පට ජේ.එම් එකට යන්න වුණේ මටවත් අප්පටවත් වැඩි විස්තරයක් ගැන නොකියා.

ලිවින් රූම් එකට ආව මගේ ඇස් ගියේ බිත්තියෙ එල්ලා තිබ්බ පිංතූරවාගෙකට. දවස් දෙකක් මන් මේ ගෙදරට ආවත් මේ තැන මන් අද තමයි පලවෙනි වතාවට දැක්කෙ.

හිටන් හිටිය තැනින් පිංතූර එල්ලා තිබ්බ තැනට ගිය මගේ ඇස් නැවතුණේ ලස්සනම ලස්සන චුටි පැටියෙක්ගෙ පිංතූරයක් දිහාට. අවුරුදු දෙකක් තුනක් කියන්න පුළුවන් ඒ චුටි පුලුන් බොලේ කවුද කියලා මට වැඩි වෙලා හිතන්න ඕන වුණේ නෑ. ඇස් හිනීකරන් හිනාවෙන ඒ පුලුන් බොලේ වෙන කවුරුත් නෙමෙ ජිමින් ඔප්පා.

මටත් නොදැනි මගේ ඇගිලි පිංතූරය දෙසට ඇදිලා ගියේ ලස්සන හිනාවක් මගේ මුණේ මැවෙද්දී... 

' ඔය ජිමින්ට හරියටම අවුරුදු දෙක ලැබුව දවසේ ගත්ත එකක් දරුවෝ.' 

පිංතූරය දිහ බලන් හිටිය මගෙ අවදානේ ගියේ මගේ පිටිපස්සේ ඉදන් කතාකරපු අප්පට. අප්පා දිහා බලපු මම දැක්කෙ පිංතූරේ දිහා හිනාවේගෙන බලන් ඉන්න විදිය. 

' එදා මන් පුදුම කට්ටක් කෑවේ දරුවෝ ඔය කොල්ලව හිනාගස්සන්න.'

අප්පා හිනාවේවි කියනකොට මටත් ඉබේටම හිනාවක් පැන්නෙ දැන් වුණත් ඒකෙ කිසිම වෙනසක් නැති නිසා.

ඒ ආඩම්බරකායා මාත් එක්ක හිනානෝවෙන තරම්. ඒකට අර උඩැක්කියත් හරි හරියට හිනාවෙනවා.

' පොඩ්ඩක් ඉන්නකො දරුවෝ. ඇනි ඇනී.'

මට එහෙම කිව්ව අප්පා කිචන් එකේ ඉන්න අජුම්මට කතා කරා.

' ඇයි මහත්තයා.'

' මගෙ ඇද ළඟ තියන ලාච්චුවේ ඇති ඇල්බම් එකක් ඒක අරන් එන්න.'

අප්පගේ අණ පිළිපැද්ද අජුම්මා ඔලුව වනලා යනකොට ඒ දිහා බලන් හිටිය මගේ අවදානේ ආයීමත් ගියේ කවදාවත් මන් දැකලා නැති රූපයක් දිහාටයි.

සුදු දිහ ගව්මක් ඇදන් හිටිය ඒ ගෑණුකෙනා හරියට සුරංගනාවියක් වගෙ. ඒ තරම් ලස්සනයි.