MY DIRECTOR <||PJM||> [completed]

🥀 24....

දවස් දෙකක් ගෙවිලා ගියා හරිම ඉබි ගමනින්. ඒ දවස් දෙකෙත් මන් කරේ ගෙදරට වෙලා හිටිය එක.

නෑ ඉතිං මන් කොහොමත් කරන්නේ එකනෙ. ඒත් ගිය දවස් දෙක මට හරිම මුසල දවස් දෙකක් වුණා. ඒකට ලොකුම හේතුව ඔප්පා ඒ දවස් දෙකම ගෙදර ආවෙ නැති එක.

එදා සෙලින් ඔන්නි මට ගහපු දවසේ ඔප්පා එයත් එක්ක ගියා ගියාමයි ආයිත් ගෙදර ආවෙ නෑ. කොච්චර කෝල්ස් ගත්තත් ඒ එකක්වත් ඔප්පා ආන්සර් කරේ නෑ. හිතට බයක් දැනුණත් මට කිසි දෙයක් කර ගන්න පුළුවන් වුණේ නෑ.

එයා ඉන්නෙ සෙලින් ඔන්නි එක්ක. මගේ හිත කිව්වා. මන් ඒක පිළිගත්තා...

මේ දවස් දෙකට මට තෙරුණ දෙයක් තමයි ඔප්පගේ නපුරු කටහඩ අහන්නෙ නැතිව මට එක විනාඩියක්වත් ඉන්න බෑ කියන එක. කොච්චර නපුරු වුණත් ඒ නපුරු හිත ඇතුලේ මන් මට ඉඩක් හෙව්වා.

ඒ නපුරු බැල්ම, ඒ කටහඩ අහන්නෙ නැතිව මට මේ ගෙදර ඉන්න බෑ.

හරි අමුතුයි නේද?

මට පිස්සුද කියලා මන් හිතන හැමවෙළේම මගේ හිත කිව්වේ ඒක තමා ආදරේ කියලා.

ඒක ද ආදරේ කියන්නේ???

ඔව් ඒක තමා ආදරේ කියන්නේ....

තමන් ආදරේ කරන කෙනා ළඟ නැතිවෙනකොට ඇතිවෙන පාළුව. මට ගිය දවස් දෙකට හොදටම දැනුණා.

එයා මට කොච්චර නපුරුකම් කරත් මන් ඒ හිත ඇතුලෙන් ආදරයක් බලාපොරොත්තු වෙනවා. මහා ගොඩක් නොවුනාත් පොඩ්ඩක් හරි මන් එයාගෙන් ආදරේ බලාපොරොත්තුවෙනවා.

උදෙන් ඇහැරුණ මම අදවත් ඔප්පා ගෙදර එයි කියලා හිතලා උදේ කෑම ලැස්ති කරා.

ඇත්තටම එයා එයිද???

ගෙවුන දවස් දෙකෙත් මන් හිතුවෙ එහෙම. ඒත් එයා ආවෙ නෑ....
.

.

.

.

.

.

වෙනදා වගේ මන් කෑම ඉවුවට කෑම මෙසෙන් තිබ්බෙ නැත්තෙ ඔප්පා එන එක ගැන විශ්වාසයක් නොතිබුණ නිසයි.

එහෙන්මම මන් මගේ කාමරේට ගියේ වොෂ් එකක් දා ගන්න.
.

.