MY DIRECTOR <||PJM||> [completed]

🥀 27....

නැවතත් වර්තමානයට...

අවුරුදු 18ට පසු...

රෑ අහස දිහා බලන් අතීත මතකයන් ආවර්ජනය කර හායුන් දිහා බලන් හිටියෙ ඇයගේ අවුරුදු 18ක් වයසැති දියණිය වන ජියොන් ශිනේ එහෙමත් නැත්තම් ඇයගෙ නිවරදී නම වන පාර්ක් ශිනේ. 

අහස දිහා බලන් තම කතාව කියු හායුන් ඇස් වල තිබෙන කඳුලු ශිනේට නොපෙන්වා සිටින්න නිශ්ඵල උත්සහයක් දැරුවා. ඒත් තම මවගේ ඇස් වල තිබෙන කඳුලු දැක්ක ශිනේ දෙපාරක් නොහිත හායුන්ව වැළඳ ගත්තෙ හිතේ ලොකු දුකක් හිරකරගෙන.

' ඔම්මා ඔයා ගොඩක් දුක් විදලා. ඇයි ඔම්මා අප්පා එච්චරටම නපුරු වුණේ.'

ශිනේ හායුන්ව බඳාගෙන කියු දේවල් නිසා හායුන්ට තවත් ඇයගේ කඳුලු පාලනය කර ගන්න බැරි වුණා.

' නෑ මැණික අප්පා නපුරු නෑ. ඒ එයාගෙ විදිහ. ඔයාගෙ හරාබොජි කිව්ව විදියට අප්පා පොඩිකාලෙ අහිංසක ලමයෙක් ශිනේ. හල්මොනි නැති වුණාට පස්සෙ තමයි අප්පා ඔහොම නපුරුවෙලා තියෙන්නේ. ඒ මොන දේ වුණත් ශිනේ ඔයාගෙ අප්පගේ ඇතුලේ ඉන්න ඒ අහිංසක මනුස්සයව මන් දැක්කා. ඒ නපුරට වගේම ඒ නපුරගේ ඇතුලේ ඉන්න අහිංසකයටත් මන් ගොඩක් ආදරේ කරා.'

හීන් හිනාවක් මුණේ රදොගෙන හායුන් කියනකොට ශිනේ හායුන් දිහා බලන් හිටියේ ලොකු දුකකින්.

ඔව් ඒ හිතට දුකයි. එක මොහොතකට ශිනේට හිතුණා එයා හායුන්ගේ බඩට ආවෙ නැත්තම් තවමත් එයාගෙ ඔම්මයි අප්පයි සතුටින් ඉන්නවා කියලා.

තමන් දිහා ඇස් වල කඳුලු පුරවන් ඉන්න ශිනේ දැක්කම ඒ හිත වේදනාවෙන් කෑ ගැහුවා. මොකද ඒ අම්මා මේ ලෝකේ බලන්න අකමැතිම දේ එයාගෙ දුවගේ කඳුලු.

ශිනේගේ කම්බුල් අත්දෙකට මැදි කරගත් හායුන්,

' මොකද මැණික මේ. ඔයා දුකින් ඉන්නෙ මේ දේවල් ඔයා නිසා වුණා කියලනම් එහෙම හිතන්න එපා මැණික. ඔයාගෙ ඔම්මා මේ විදියට හරි ඉන්නෙ ඔයා නිසා මගේ පණ.' 

ශිනේගේ හිත කියෙව්වා වගේ හායුන් එහෙම කියනකොට කෙල්ලගේ මුණේ ලස්සන හිනාවක් ඇඳුනා.