MY DIRECTOR <||PJM||> [completed]

🥀 05...

•••NEXT DAY MORNING•••

' සංජානිම්. '

' මන් කිව්ව දේවල් මතකයි නේද හායුනා.'

සංජානිම් එහෙම අහනකොට මන් ඇස් වල කඳුලු පුරෝගෙන ඔළුව උඩ පහල කරේ 'ඔව් ' කියලා කියන්න.

' ඔයා මට මගේම දරුවෙක් වගේ හායුනා. මන් ඔයාව මෙහෙදි පරිස්සම් කරා වගේ එහෙදි ඔයාව පරිස්සම් කරන්න කවුරුත් නෑ දරුවෝ. ඒ නිසා ඔයා ඔයා වෙනුවෙන්ම ආරක්ශා වෙන්න ඕන තෙරුණාද?.'

සංජානිම් මගේ ඔළුව අතගගා පොඩි දරුවෙක්ට දෙයක් කියලා දෙනවා වගේ කියනකොට මගේ ඇස් වල ගලන් යන කඳුලු තව වැඩිවුණා. ඇත්ත සංජානිම් මාව එයාගේම දරුවෙක්ට වගේ ආදරේන් බලාගත්තා.මොකද මම තමයි මෙතන වයසින් අඩුම කෙනා. ඒ හින්දාමද කොහෙද මෙතන වැඩ කරන හැමෝගෙම ආදරේ රැකවරනේ මට නොවඩුව ලැබුණා. ඒත් දැන් මන් මෙයාලගෙන් වෙන් වෙනවා කියලා මතක්වෙනකොට දැනෙන දුක මට කියලා නිම කරන්න බෑ . කොරියාවට පොඩි වයසකින් ආව මට පවුලක් වුණේ මෙයාලා. විශේෂෙන්ම සංජානිම් එයා මට තාත්තෙක් වගේ ඊටපස්සේ සුමි ඔන්නි එයා මට යෙහෙළියක්ට වඩා අම්මා කෙනෙක් වුණා.ටේ ඔප්පා එයා මෙතන වැඩ කරන කෙනෙක් නොවුනට ටේ ඔප්පා මට සැලකුවේ අයියා කෙනෙක් නංගි කෙනෙක්ට සලකනවා වගේ. ඉතින් මේ වගේ පවුලක් මන් කොහොමද දෙයියනේ දාලා යන්නෙ.

' අයිගෝ හායුනා මොකද මේ ආ. දැන් මෙතන හොටු පෙර පෙර අඩලා හරියනවද? අර කා එකට වෙලා මිස්ට පාර්ක් බලන් ඉන්නෙ ඔයා එනකන්.'

මන් නොනවත්වාම අඩන නිසා සංජානිම් අපිට ටිකක් එහායින් කා එක නවත්තන් ඉන්න මිස්ට පාර්ක්ව පෙන්නලා කිවුවා.

' දේ මන් සංජානිම් කිව්ව විදියට පරිස්සම් වෙන්නම්. ඔයාලත් පරිස්සමින් ඉන්න.'

මන් එහෙම කියලා සංජානිම්ව බදාගත්තා. සංජානිම් මෙතන ආයතන ප්‍රධානියා වුණාට එයා මට අප්පා කෙනෙක් වගේ. ඒ දැනිච්ච ආදරේ නිසාමයි මන් එයාව වැළඳ ගත්තෙ. මගේ වැළඳ ගැනීමට පිළිතුරක් වශයෙන් සංජානිම් මාව ආපිට වැළඳ ගත්තා.